ป๊อก... ป๊อก... ป๊อก...
เสียงเคาะดินสอดังขึ้นสม่ำเสมออย่างใช้ความคิด ห้องนั่งเล่นขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่หากแต่โปร่งโล่งไม่อึดอัดมีอิเคนั่งเท้าคางพลางจ้องมองสมุดจดตรงหน้าอยู่มานานนับสิบนาที
"นี่โมมิ ช่วยมาดูตรงนี้ให้หน่อยดิ"
"อือ แป๊บนึง"
ใช่ เขานั่งอยู่กับโมมิเคน ไม่สิ ถ้าจะให้ชัดเจนกว่านั้นต้องบอกว่าเขานั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของโมมิเคนถึงจะถูก
บ่ายวันอาทิตย์ช่วงฤดูใบไม้ผลิอย่างวันนี้ อิเคเลือกที่จะหอบข้าวหอบของมานั่งเขียนเนื้อเพลงอยู่ที่บ้านโมมิเคนในช่วงที่สปายแอร์เตรียมจะกลับมาทำงานอย่างเต็มรูปแบบอีกครั้งหลังจากห่างหายไปนาน
ซึ่งช่วงที่ฟีลเขียนเนื้อเพลงกำลังมาแบบนี้โมมิเคนเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุดสำหรับเขา แต่ตอนนี้เจ้าหมอนั่นกลับเอาแต่สนใจ Nintendo Switch ในมืออยู่ที่โซฟาอีกตัวแทนที่จะเป็นเขาที่กำลังทำงานอยู่
"แป๊บนึงของนายนี่มันนานไปมั้ยเนี่ย"
"ก็กำลังวาดเสื้ออยู่ มันต้องใช้สมาธินะ"
อิเคเดินไปหยิบน้ำในครัวก่อนจะเดินกลับมายืนมองเจ้าเพื่อนตัวเล็กที่ยังนั่งเล่นเกมไม่ขยับเขยื่อนพลางบ่นอุบ คำตอบที่ได้กลับมาก็ช่างน่าทุบเสียเหลือเกิน
เล่นแต่เกมไม่สนใจกันเลยนะเตี้ย
"เสื้อตัวนี้อีกนานมั้ยเนี่ย รอมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ"
ทุกคนรู้ดีว่าโมมิเคนชอบเล่นเกมและตอนนี้กำลังติดเกม Animal Crossing ที่กำลังฮิตในช่วงนี้เอามาก ๆ วาดเสื้อให้อวาตาร์ของตัวเองในเกมจนเต็มไปหมด ถ้าเป็นคนจริงๆเสื้อคงล้นตู้ออกมาแล้วเป็นแน่
"เอาหน่า รออีกแป๊บ"
"เฮ้อ"
คนตัวสูงกว่าถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วเดินกลับไปนั่งที่พื้นเหมือนเดิม
YOU ARE READING
[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)
FanfictionThere is nothing. Just me and you.. ปล.จำนวนปีในแต่ละเรื่องไม่เท่ากันนะคะเพราะตอนที่เริ่มเขียนเรื่องแรกรู้แค่ทั้งสองรู้จักกันตอนม.ปลาย หลังจากนั้นถึงได้รับข้อมูลเพิ่มเป็นตั้งแต่ม.ต้น และตั้งแต่ประถมตามลำดับ(ล่าสุดอิเคบอกว่าเจอกันตั้งแต่7ขวบ) ขออภัย...