"ฉันว่าตรงนี้น่าจะต้องเปลี่ยนนิดนึงหรือเปล่า มันน่าจะสมูทกว่านี้"
"แล้วนายคิดว่าควรเปลี่ยนเป็นอะไรดีหล่ะ"
บทสนทนาระหว่างโมมิเคนและอิเค มือเบสและนักร้องประจำวงดังขึ้นภายในสตูดิโอ วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งของการทำงานซึ่งอยู่ในขั้นตอนการจัดทำเพลงใหม่ กำหนดไว้ว่าจะวางจำหน่ายในปลายปีนี้ วันนี้เมมเบอร์จึงมาหมกตัวกันอยู่ในสตูดิโอ
"ฉันว่าตรงนี้โอเคเลยหล่ะเคนตะ"
เสียงของยูจิ มือกีตาร์ดังขึ้นหลังจากที่เคนตะเพิ่งออกจากห้องหลังจากบันทึกเสียงกลองเสร็จบางส่วน ด้านโมมิเคนกับอิเคยังไม่มีทีท่าว่าจะจบบทสนทนาง่ายๆ
"ฉันว่านายควรจะใช้คำอื่นแทนคำนี้ แบบ.. จะว่ายังไงดีอ่ะ" อิเคว่าพลางเกาหัว
"แต่ฉันว่าตรงนี้มันโอเคแล้วนะ" โมมิเคนไม่ยอมง่ายๆ
นี่ฉันเป็นคนเขียนเนื้อเพลงนะเฮ้ย เชื่อกันบ้างสิว่ะ โมมิเคนแอบหงุดหงิดเล็กๆ
"ไม่อ่ะ ฉันว่าไม่ และคิดว่ายังไงก็ต้องเปลี่ยน งั้นให้นายจัดการแล้วกัน"
คนตัวเล็กกว่าหน้างอทันทีที่อีกคนโยนงานมาให้กันดื้อๆ คิ้วที่โผล่พ้นแว่นกันแดดพันกันยุ่ง
"นายเป็นอะไรอ่ะ เคนจัง"
เคนจังที่อิเคเรียกมาจากชื่อจริงๆของโมมิเคน จะให้เรียกโมมิเคนมันก็ยาวไปนี่หน่า เรียกเคนจังนี่แหละน่ารักดี
"นายควรจะเสนอสิ ไม่ใช่ว่าบอกว่าต้องแก้แล้วมาโยนให้กันแบบนี้"
"เฮย์ พวกนายทำอะไรกันอยู่เหรอ"
เคนตะว่าพลางเดินมาหาโมมิเคนและอิเคที่กำลังถกกันอยู่ เพื่อนซี้อีกคนเดินเข้ามาแบบนี้คนตัวเล็กได้โอกาสฟ้องเพื่อนตัวใหญ่ของเขาทันที
"ก็ไอ้บ้านี่สิเคนตะ บอกให้แก้เนื้อเพลงตรงนี้ ฉันว่ามันดีอยู่แล้วไม่เห็นต้องแก้เลย"
ESTÀS LLEGINT
[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)
FanfictionThere is nothing. Just me and you.. ปล.จำนวนปีในแต่ละเรื่องไม่เท่ากันนะคะเพราะตอนที่เริ่มเขียนเรื่องแรกรู้แค่ทั้งสองรู้จักกันตอนม.ปลาย หลังจากนั้นถึงได้รับข้อมูลเพิ่มเป็นตั้งแต่ม.ต้น และตั้งแต่ประถมตามลำดับ(ล่าสุดอิเคบอกว่าเจอกันตั้งแต่7ขวบ) ขออภัย...