..ซ่า..
สายวันหนึ่งในฤดูฝนอันชื้นแฉะ ไอน้ำควบแน่นเป็นหยดน้ำตกลงมาเป็นฝนสู่พื้นดินตามวัฏจักรเป็นไปตามธรรมชาติและตามเวลาอันสมควร
ท่ามกลางเสียงสายฝนด้านนอก ร่างสูงนอนแผ่อยู่บนเตียงเพียงลำพังในห้องที่ไร้ซึ่งแสงสว่างจากหลอดไฟ มีเพียงแสงอาทิตย์สลัวๆยามฝนตกเล็ดลอดเข้ามา
อากาศเย็นฉ่ำจากที่ฝนโปรยปรายเหมาะกับการนอนหลับพักผ่อนยาวๆตลอดวัน แต่หากเขาไม่ได้หลับอยู่อย่างที่คนอื่นทำในบรรยากาศแบบนี้
อิเคนอนอยู่ลำพังท่ามกลางความเงียบหากแต่ข้างในตัวเขารู้สึกยุ่งเหยิง เสียงในใจดังกว่าเสียงฝนข้างนอกอย่างชัดเจน
*ตึ้ง*
เสียงแจ้งเตือนจากมือถือแสดงถึงการมาถึงข้อความ อิเคค่อยๆหยิบขึ้นมาอย่างเชื่องช้าก่อนจะพบว่าเป็นคนเดียวกับที่คิดไว้ไม่ผิด
[ นายอยู่ไหน –เคนจิ ]
เขามองข้อความสั้นๆนั้นอย่างนิ่งเฉยด้วยความรู้สึกประหลาดที่เพิ่มขึ้นข้างในใจก่อนจะตัดสินใจตอบกลับ
[ ติดฝนอยู่ ไปไม่ได้แล้ว –อิเค ]
มือกดส่งข้อความพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างส่งผ่านไปตามตัวอักษรด้วย หากแต่ปลายทางคงไม่รู้
[ มีร่มนะให้ไปรับมั๊ย –เคนจิ ]
[ ไม่ต้องหรอก ขอให้สนุกนะวันนี้ –อิเค ]
บทสนทนาสั้นๆจบลงอย่างขะมุกขะมัวแม้ว่าใจความจะชัดเจน
เขาไม่พร้อมจะเจอใครในวันที่ฝนโปรยปรายและความรู้สึกแย่ๆแบบนี้
นายก็ไปด้วยกันสิ
ทำไมหล่ะ ไปกันสองคนก็ดีแล้ว
ถ้านายไปด้วยกันกับเรามันคงสนุกกว่า
บทสนทนาเมื่อวันก่อนดังขึ้น และเขาก็ใจแข็งไม่พอที่จะปฏิเสธเคนจิ
YOU ARE READING
[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)
FanfictionThere is nothing. Just me and you.. ปล.จำนวนปีในแต่ละเรื่องไม่เท่ากันนะคะเพราะตอนที่เริ่มเขียนเรื่องแรกรู้แค่ทั้งสองรู้จักกันตอนม.ปลาย หลังจากนั้นถึงได้รับข้อมูลเพิ่มเป็นตั้งแต่ม.ต้น และตั้งแต่ประถมตามลำดับ(ล่าสุดอิเคบอกว่าเจอกันตั้งแต่7ขวบ) ขออภัย...