[OS/SF] IKExMOMIKEN (SPYAIR)

Until the snow falls

"อ๊ะ หิมะตกแล้วเหรอ"

หิมะแรกของประเทศญี่ปุ่นเริ่มขึ้นแล้ววันนี้ตามที่พยากรณ์อากาศว่าไว้ ชายร่างสูงผอมสวมเสื้อโค้ชหนาเดินไปตามถนนท่ามกลางผู้คนที่วันนี้ดูค่อนข้างจะบางตากว่าวันก่อนๆหยุดยืนมองบนฟ้าเมื่อเห็นเกล็ดน้ำแข็งเล็กๆลอยผ่านหน้าไป เขามองท้องฟ้าอยู่สักพักอย่างใช้ความคิด

"ครบปีแล้วเหรอ" เขาเอ่ยขึ้นมาเบาๆกับตัวเอง

"ฉันคิดถึงนาย โมมิเคน"

..

..

ฤดูร้อนปีที่แล้ว..

ก๊อกๆ

"................"

เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องของอิเคในตอนเช้า แสดงถึงการมาเยือนของใครสักคน เจ้าของห้องยังคงนอนหลับอยู่อย่างไม่รู้สึกถึงเสียงเคาะที่หน้าห้อง

ก๊อกๆๆๆ

"อื้อ.. ใครนะมาเคาะประตูเวลานี้" อิเคที่รู้สึกตัวแล้วพึมพำอย่างงัวเงีย

"ครับๆมาแล้วครับ" เจ้าของห้องเปิดประตูออกไปรับแขกทั้งชุดนอน แล้วก็ต้องประหลาดใจเล็กๆเมื่อผู้มาเยือนเป็นคนที่ไม่คุ้นหน้าเอาเสียเลย ใครเนี่ย ?

"สวัสดีครับ ขอโทษที่มารบกวนตั้งแต่เช้านะครับ ผมชื่อโมมิเคน เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ห้องข้างๆนี้เอง ยินดีที่ได้รู้จักและขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" ผู้มาเยือนเอ่ยพร้อมกับยื่นของขวัญให้แก่เพื่อนบ้านใหม่ของเขาตามประเพณีคนญี่ปุ่น

การแนะนำตัวเจื้อยแจ้วของผู้มาเยือนไขข้อสงสัยจนหมด อ้อ ที่แท้ก็มาอยู่ใหม่นี่เอง

โมมิเคน หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขาแท้ๆแต่กลับเตี้ยกว่า ทำให้หนุ่มน้อยคนนี้ยิ่งดูน่ารักน่าเอ็นดูมากขึ้นอีก หน้าตาผิวพรรณขาวสะอาดสะอ้าน เสื้อสีครีมกับกางเกงสีดำพอดีตัวเหมาะกับเขาจริงๆ

"อ้อ ไม่เป็นไรครับ ผมอิเคดะนะครับ เรียกว่าอิเคก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักและต้องขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยเช่นกันนะครับ" เจ้าของห้องที่โดนปลุกตอบกลับอย่างสุภาพพลางรับของขวัญที่ผู้มาเยือนนำมาให้