Ferri

🔥Prolog🔥

Hap syt, i mbyll serisht..i hap perseri por nuk sheh dhomen e saj..
'Mos vall kishte vdekur ?!'

Shume pyetje ne koken e saj, por asnje pergjigje, mos ishta gje ne ferr ?
Po po, e sigurt kisha vdekur.. ne fillim aksidenti me makine.. pastaj..

- Jooo, ndihme!! - filloje te bertas

"Ja ku erdhi dhe nje tjeter ketu ne ferr"

"Njerzit jane krijesa te dobta, s'mendon dhe ti keshu Diablo ?"
Vertet jane aq te trashe sa thone se ferri nuk ekziston. Ohh po ekziston qe cke me te. Madje ndodhet ketu ne toke. Ekziston dhe une dhe ti jemi deshmitar per kete"

Degjonte zera.. koka e saj ishte ber lemsh.. kush ishte Diablo??! Per cfare ferri po flisnin ?!

- Mjaft tani Diablo. Mos u bej dhe ti si babai yt. Ti duhet te sillesh si zoti i ketij vendi dhe jo si nje femije. Nuk dua te merresh më me te.

- Por mama, thjesh dua te luaj me te. Dua ta bej te vuaj, dua qe te gjithe ta kuptojne qe ferri ekziston.

- Nuk do ti besh asgje Diablo!

- Qe sot e tutje detyra jone do te jet te merret me te Serena, me vejn keq per fatin e saj. Ti mund te shkosh tani dhe te drejtosh e lumtur dhe e gezuar kompanin tende per te cilen luftove aq shume.

Nje engjell dhe nje djall.. do te ishte e pabesueshme te thuhej se ate te dy kan pas dashuruar njeri - tjetrin. Per me teper kishin Diablon si fryt te dashuris se tyre. Epo.. nje dashuri e madhe e cila perfudoj me ndarje po aq te madhe. Ku e mira dhe e keqa, perfunduar duke qene perfundimit ne lufte te vazhduar me njera - tjetren.

- Ajo ndodhet ketu per nje arsye Kovald dhe ju skeni per ti prekur as nje fije floku, qart Diablo !?

- Wow wow detyra ime nuk eshte te merrem me te vdekurit. Nuk me itereson fare ajo, rri e qete.

- Ajo nuk ka vdekur, sic e sheh eshte shendosh e mire. Ai aksident mund te ishte fatal per te. Po mos u ndjej fajtor. Aksidenti ishte thejsht rastesi.

- Duhet te kem besim tek ti apo jo bir - thot Sereni.

Diablo tund koken ne shenje pohimi por i ati e shikonte deshiren e zjarrte te te birit per te vrare e per tu kenaqur me vuajtjen e te tjerve. A ishte normale kjo ? Atij nuk i interesonte. Por e sigurt qe ndjehej krenar per arritjet e te birit. E dinte shume mire qe i biri po thurte mijra plane djallzore ne mendjen e vet.

Teksa Sereni po shkonte drej dhomes se vajzes, Diablo gati sa do largohej po te mos ishte per te atin qe e thirri..

- Nuk ke deshir ti besh nje vizit vajzes ?!

- Sigurisht qe nuk kam nderrmend, per sa kohe te jet ketu skam per ta pare surratin e saj te shemtuar, ama do te gjej menyra te tjera per tja ber jeten ferr.. dhe pse... ajo tashme eshte ne ferr - nje e qeshur drritheruese pushtoj koridorin dhe Diablo tashme ishte zhdukur.

Tashme Serena ndodhej ne dhomen e Starit. Me embelsin qe Serena percillte e kishte ber per vete por..

- Nuk e kuptoj - thoshte teksa qante - pse ndodhem ketu, pse? Pse me kan rrembyer ? Me ndihmo te iki, te lutem..

- Qetsohu te lutem. Nuk dua te merzitesh, do vij te te vizitoj shpesh keshtu qe..

- Ti nuk do te qendrrosh me mua ? - i tha teksa shtrrengonte doren e Serenes.

- Dhoma e Diablos ndodhet ne fund te ketij koridori, shpresoj se ai do te ndihmoj.

As vet s'ishte e sigurt per ato qe po thoshte, nuk donte ta mashtrronte.. nuk ishte ne natyren e saj..

- Nese dikush perpiqet te te lendoj do te drejtohesh tek un, dakord ?! - i tha teksa dilte nga dera.

- Pse duhet ta genjeje ? - i tha Kobalt i cili ndodhej pas saj dhe kishte degjuar gjithcka.

- Ajo ska per te qene kurre nje e nenshtrruar si une dikur, kuptoje.
Fatmirsisht e kuptova ne kohe gabimin tim dhe u ndava kur pata mundesin dhe pse.. e ndjej qe te mungoj - i tha Serena fitimtare teksa dilte nga ai vend i felliqur qe i sillte mijra kujtime poshteruese.

- Do ta shohim Serena. Do ta shohim kush do te sundoj..
Epo nuk ishte thjesht nje deshire e djallit per te sunduar. Ishte sepse drejtuesja e parajses 'mis miresia' kishte qene dikur gruaja e tij. Pra me pak fjale Diablo ishte i biri i nje djalli dhe nje engjelli nese mund te bejme kete krahasim.

Por cfare i ndau keta dy bashkeshorte? Nje femer e zonja e cila zgjodhi te menaxhonte jeten vet e te mos e linte ne dore te bashkeshortit te saj, sepse e dinte qe gjithe ai pushtet i tij do te ishte ne te keqen e te gjithve. E dashuronte? Po sigurisht. Nuk ishte e lehte. Gjithcka kish filluar me dashuri.

Por nje djalli pavarsisht cdo gjeje nuk mund ti besosh aq shume sa dashuria apo jo. Se ne fund te fundit rruga e keqe per te eshte e perhershme dhe sdo e kishte problem te futej ne nje te tille perseri.

Por ajo se harroi kurre te birin. Ishte vertet e detyruar ta linte ate me te atin pasi ai kurre sdo e linte ta merrte me vete femijen. Donte ta bente si vetja. Por thelle thelle Diablo ishte dhe gjaku i saj apo jo?! Ai ishte gjysma e saj tek ai. Ndoshta ana e mire e tij do triumfonte.

Gjithcka mbetej per tu pare kur ai te rritej e te arrinte te kuptonte gjithcka vet e pa ndikimin e te tjereve. Por e ema e kishte nje plan qe tani se si ta bente vogelushin e saj te nxirrte anen e tij engjellore kur te rritej e te behej burre. Sigurisht vet ajo nuk ja kishte dal me Kobaltin.. pse duhet te mendonte se dikush tjeter do e bente ?

A do mundet dikush te ndryshoj te keqen me miresin e vet ?! Besoj se jo, gjithsesi mbetet per tu pare..

Vazhdon...

*E kuptoj nese ju duket pa lidhje pjesa e par por...
Eshte thjesht fillimi😝💋