Seçim Senin

Bölüm 21

65K olduk.

Çok çok love bebeklerim.

Sizi seviyorum.

Keyifli okumalar!

Grup üyeleri:

Cliff (Uçurum) : Yasin, Emre.

RedDawn (Kızıl Şafak): Duman,
Duhan

FallenAngels ( Düşmüş melekler) : Ezgi, Başak

Furious (Öfkeli) : Sıraç, Abdullah.

Colina (Yokuş): Murat, Sinan

Pulse (Nabız): Berat, Kadir

RedBlood ( Kızıl Kan) : Mete, Talha.

***

Ölmek istiyordum.

Tam anlamıyla ölmek istiyordum.

Kafamı gövdemden koparmak, ağzımı da yırtmak istiyordum.

Zaten ne geldiyse başıma ağzım yüzünden gelmişti.

Görmüştüm.

Yani şeyini biraz görmüştüm.

O an, aklıma geldiğinde yüzüm kıpkırmızı kesiliyordu. Her ne kadar hızlıca yukarı çekmiş olsa da göreceğimi görmüştüm işte.

Allah'ım ne olur şu görüntüyü kafamdan sil.

Yaklaşık bir gündür Duman'ın olduğu her yerden kaçıyordum.

"Aklını başından alacak kadar mı büyüktü be?" diyen Başağa doğru yavaş yavaş döndüm.

"Şimdi aklını başından alacağım senin!" dedikten sonra elimdeki yastıköa kafasına kafasına vurmaya başladım. Küçük bir kavgaya tutuştuğumuzda dizimle arkasından dizine baskı uygulayarak yere düşürdüğüm karnına oturup sırıttım.

"Şimdi sıçtım ağzına."

"Bu haksızlık! Sen spor yaptığın için avantajlısın ama ben? Ben spor yapmamama rağmen taş gibi olan yesede kilo almayan o nefret edilen kızım ama bir şey unutuyorsun!" dedi sinsi sinsi yüzüme bakarak.

"Neymiş unuttuğum?" diye alayla sorduğumda çok geçmeden bu sefer o üstte ben alttaydım.

Woaw.

"Ben sokak çocuğuyum."

"Aynen, bende orospu çocuğuyum zaten. Beni kraliçe Elizabeth büyüttü. Saraylarda büyüdüm elim sıcak sudan soğuk suya geçmedi hatta suya bile geçmedi. Ellerimi bile hizmetçilerim silerdi." dediğimde ikimizde boş boş birbirimize bakıp kahkaha attık.

"Bir an Ayla Teyzenin kraliçe Elizabeth olduğunu düşündüm. Sana kalk kız soğan doğra diyişi falan canlandı gözümde, iyi değilim." demesiyle kırkırdayıp bu fırsattan istifade elimi hızla arkasına atıp tişörtünü ensesinden yakaladım ve yan tarafıma doğru attım ama yerden kalkma gereği duymadım. O da yanıma uzandı fakat bir anda gülüşü soldu, ağlamaya başladı. Telaşla yerde doğrularak oturdum ve ona döndüm. Elleriyle yüzünü kapatmıştı.

"Canımın ciğeri ne oldu?"

"Ben..." dedi nefes nefese, "Annemi çok özledim." demesiyle ellerimin titrediğini o an fark ettim.

Bende annemi çok özlemiştim.

Bazen yanımızdayken değerini bilmediklerimizin yokluğu, yük olurdu kalbimizde.

Yokluğunda kıymeti bilinirdi.

Anne, seni çok özledim.

Şuradan bir çıkayım vallahi evin bütün işini yapacağım.