In De Schaduw ✔

Hoofdstuk 33 - Trentatré

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰

ti amo = ik hou van jou 
sorellina = zusje 
fratelli = broers 
vi amo = ik hou van jullie 

⊱ ────── {⋅.♏︎.⋅} ────── ⊰

Als hij de volgende dag wakker wordt, liggen ze nog steeds lepeltje-lepeltje. Haar billen drukken tegen zijn kruis en zijn hand ligt op haar buik. Hij hoort haar rustig ademhalen en glimlacht. Hij kust haar nek zachtjes en ze mompelt zijn naam. Hij streelt over haar buik en ze draait op haar rug. Ze glimlacht en hij staart gelukkig naar haar.

Hij streelt met zijn gebroken hand over haar huid en haar ogen schieten open. Ze tilt het dekbed op en staart naar zijn hand in de brace. Ze legt haar hand voorzichtig over de zijne en streelt zijn vingers. Hij kijkt gefascineerd naar hun handen en zij doet half slaperig hetzelfde. Ze kijkt naar hem op en zegt schor: "Morgen."

Logan zegt: "Goedemorgen, Bonnie. Ti amo."

Ricardo komt naar het bed gelopen en zegt: "Goedemorgen, medische wonderen. Jullie hebben twaalf uur geslapen, zonder ook maar iets in jullie systeem. Geen kalmerend middel en geen morfine." Hij glimlacht naar ze en Logan kijkt hem geschokt aan.

"Twaalf uur? Dat slaap ik als ik gezopen heb nog niet."

Scorpia zegt: "Weet niet. Niet veel samen gedaan."

Logan lacht en zegt: "Dat is ook weer waar. Misschien moeten we nog een paar keer slapen samen om het te testen." Hij kust haar zachtjes en streelt met zijn gebroken hand over haar wang. Ze kijkt hem verliefd aan en zegt zijn naam.

Dan kijkt ze Ricardo aan en zegt: "Dankjewel."

Ricardo schudt zijn hoofd en zegt: "Geen dank. Jij bedankt. Omdat je ons hebt laten zien dat er meer is dan alleen medische feiten. Dat het uiteindelijk om de liefde gaat. Ik ga de dokter even halen, want die is al een paar keer zenuwachtig komen kijken."

Logan en Scorpia gaan rechtop zitten. Hij legt zijn hand op haar heup en zij legt haar hoofd tegen zijn schouder. De dokter komt binnengerend en bevriest als hij ze ziet. Hij bekijkt ze aandachtig en zegt dan: "Hoe is het in godsnaam mogelijk... Jullie zien er zo goed uit en... Mijn doktersbrein kan dit allemaal niet verwerken..." Hij wrijft over zijn gezicht en gaat dan op de bedrand zitten. "Scorpia, hoe voel je je?"

Ze wijst naar het glas water op haar nachtkastje en de dokter geeft haar het glas aan. Ze neemt een paar slokken en zegt. "Keelpijn. Praten moeilijk. Logan is hier. Salvatore in schaduw. Niet meer geweest."

De dokter glimlacht naar haar en zegt: "Die keelpijn komt van het schreeuwen van Logans naam. Weet je daar nog iets van?"

Ze knikt en zegt schor: "Alles."

De dokter vraagt ter verduidelijking: "Je hebt alles gehoord en bewust meegemaakt?"

Ze neemt nog een slok water en zegt: "Bewust genoeg."

De dokter zegt: "Dat praten komt vanzelf wel weer op gang. Je brein is gewoon te druk met andere dingen nog. Als ik nu zijn naam zou zeggen, wat gebeurt er dan?"

Ze kijkt hem recht aan en zegt: "Niks. Ga niet meer in schaduw."

Logan verstijft, want hij weet dat de dokter het gaat zeggen. De dokter kijkt naar Ricardo en vervolgens naar Logan. Hij haalt even adem en zegt dan: "Salvatore. Salvatore Santarelli." Scorpia legt haar hoofd ontspannen op Logans schouder en zucht.