Hoofdstuk 24

4K 239 64
                                    

20 jaar later...

'Papa! Papa! Sander wilt me vermoorden!' Hoor ik Kim hard in mijn oor roepen. Ik kreun vermoeid en open me ogen. Met grote ogen kijkt Kim me aan, die op me gekropen is. Ik kijk naar de wekker.

6:48

'Kim, wat hadden we nou afgesproken? Niet voor zeven uur je bed ui-' Sander komt met een harde oerkreet aanrennen en wilt een duik nemen op Kim, die snel van me af springt. Hard springt hij met een harde bons op mijn buik. Ik kreun pijnlijk. 'Verdomme Sander! Je bent zestien!' Roep ik naar hem. 'Kim maakt me elke fucking ochtend wakker! Ik ga haar echt vermoorden als ze me nog één keer wakker maakt. Het is nog geen zeven uur!' Roept Sander hard. Ik duw hem hard van me af. 'Je hebt mij al bijna vermoord!' Lach ik en kijk naast me. Robin ligt met haar kussen over haar hoofd te slapen, althans, dat probeert ze.

Ik grinnik en trek het kussen uit haar handen. 'Kom op, wakker worden.' Lach ik. Robin opent moeizaam haar ogen en kijkt me boos aan. 'Jayden!' Kreunt ze slaperig. Ik sta op en zie net Sander achter Kim aan, de trap af rennen. 'Kijk uit dat je niet van de trap af valt!' Roep ik ze na. Ik kleed me aan als Robin net opstaat.

Ik druk zacht een korte kus op haar mond, waardoor ze glimlacht. Ik grinnik. 'Ik ga even beneden kijken.' Zegt ze. 'Ik ga wel mee.' Zeg ik en loop achter haar aan de trap af.

'Ik ga even buiten controleren.' Zeg ik, als we beneden staan. Robin knikt en ik loop naar buiten. De zo'n schijnt fel, waardoor de dauw op het gras glinstert. Het is een beetje fris, maar de zo'n schijnt. Ondanks dat het pas negen uur is, is iedereen al buiten. Het is beter geworden, veel rustiger.

'Hé Jay!' Roept Gio en zet zijn zoontje, Lamar, op de grond. Ik grinnik en loop naar Lamar toe, die ik optil. Lamar is net twee jaar, maar kan al lopen en praten als de beste. 'Heb je het al gehoord van Demi?' Vraagt Gio aan mij. Ik schut me hoofd. 'Wat dan?' Vraag ik bezorgd en zet Lamar weer op de grond.

'Jayden!' Hoor ik Demi roepen en blij naar me toe rennen. Ja, de enthousiasme zit er na twintig jaar nog steeds in. 'Ik ben zwanger! Ik ben zwanger!' Roept ze blij en neemt letterlijk een duik op me. 'Wat?' Vraag ik verbaasd. 'Zwanger! Michal en ik krijgen een kind!' Roept ze uit. Ik glimlach en omhels haar. 'Gefeliciteerd! Zeg ik en druk een kus op mijn zus haar wang.

Bij Demi heeft de tijd ook niet stil gestaan. Ze heeft haar mate Michal ontmoet op haar éénentwintigste en is toen mee gegaan naar zijn roedel, aangezien hij daar alpha is, helaas woont ze een flink eind van ons af. Maar ze komt ondanks dat, nog vaak langs. Ook is ze modellenwerk gaan doen. De kleine Demi, is opgegroeid tot een knappe vrouw. Maar dat maakt dan niet dat ze nog steeds mijn kleine zusje is, die ik maar al te graag pest.

Uit het niets staat er een vrouwlijke, zwarte wolf voor me neus. Jade. Ja goed gelezen, Sem heeft Jade getransformeerd in een weerwolf, aangezien het leeftijdsverschil anders te groot zal worden. Met een groot risico heeft Sem haar veranderd in een weerwolf, maar het is gelukt. Sem en Jade hebben geen kinderen, en willen dat ook niet. Sem komt aangerend, ook in wolvenvorm. Hij is helemaal buiten adem. 'Jade... Jezus, we hebben geen haast...' Hijgt hij. Ik grinnik.

'Jayden, eten!' Roept Robin. Ik kijk achter me en zie Robin in de deuropening naar me glimlachen. Ik knik. 'Eten jullie mee?' Vraag ik aan de rest. 'Ja gezellig!' Zegt Jade en met ze alle lopen we naar binnen.

'Nog maar wat extra borden neerleggen?' Lacht Robin als ze iedereen naar binnen ziet lopen. Ik grinnik en knik.

Wolflovex (Kiki) p.o.v

Met een trots gezicht zet typ ik het laatste woord en glimlach. Ja, dit is het einde van dit verhaal. Dit boek was zeker de waard om te schrijven. Samen met The Wolf Academie uiteraard. Ik heb er veel van geleerd en lieve berichten gehad van jullie!

Dank jullie wel voor alle lieve berichten, het voten en lezen! Er komt hier (héél misschien) nog een vervolg op, maar dan denk ik het leven van Demi, aangezien dat nu in volle bloei staat :) Maar dat weet ik niet zeker, aangezien ik aan een nieuw boek ben begonnen, en die ook al online staat. (Dat hebben jullie waarschijnlijk al gezien op de vorige pagina!)

Nogmaals bedankt voor alle support en het lezen, en hopelijk, zie ik jullie snel weer.

Liefs, Kiki.

My mate is the alphaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu