My mate is the alpha

Hoofdstuk 23

-23-
Robin p.o.v

'Okay, dus nu hebben we alles geregeld?' Vraag ik en kijk Sem en zijn ouders aan. Ze knikken tegelijk. 'Je hebt het prima geregeld.' Complimenteert Mandy me. Ik glimlach trots. 'Dank je.' Zeg ik. Christiaan en Mandy staan op. 'Wij moeten maar weer is gaan, om alles door te geven en alles voor te bereiden.' Zegt Christiaan en staat op. Ik knik en sta op.

Ze lopen na gedag gezegd te hebben de deur uit en ik kijk Sem aan. 'Jayden mag trots op je zijn.' Zegt hij en glimlacht. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik verbaasd. 'Gewoon, je bent veranderd. Veel zelfverzekerder.' Zegt hij. Ik glimlach verlegen. 'Thanks.' Zeg ik.

'Wil je wat te drinken?' Vraagt Sem. Ik knik. 'Graag. Doe maar water.' Antwoord ik. Sem loopt naar de kraan en vult mijn glas. 'Hoe gaat het eigelijk met jou en Jade?' Vraag ik nieuwsgierig. Sem's spieren in zijn rug en schouders spannen zich aan. 'Weet niet.' Zegt hij, bijna onverstaanbaar. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik en Sem geeft met een nors gezicht mijn drinken aan. 'Gewoon. Ik heb niet meer met haar gesproken, maar ik voel aan hoe verdrietig en boos ze is.' Sem tikt nerveus met zijn nagels op zijn glas. 'Waarom ga je niet naar haar toe?' Vraag ik. 'Ik heb het verpest, dat weet jij ook. Jade heeft veel meegemaakt, en precies op het moment dat ze zich goed voelde, heb ik haar weer terug de grond in gebord. Wat wil je dat ik doe?' Zegt hij, en lijkt boos te worden. Maar niet op mij, maar op zichzelf. 'Je moet haar bellen of zo. Neem contact met haar op!' Roep ik uit en sta op. 'Ik weet niet waar ze is, en ze neemt haar mobiel niet op.' Zegt hij. Ik pak me mobiel uit mijn jaszak. 'Wil je dat ik haar bel?' Sem lijkt even na te denken maar knikt dan langzaam.

'Hallo, met Jade.' Klinkt er een paar seconden later uit mijn telefoon. Sem bijt nerveus op zijn lip terwijl hij naar zijn nagels kijkt. 'Hee Jade, met Robin.' Zeg ik, zo vrolijk mogelijk. 'Oh hoi.' Antwoord ze. Waarom zo kortaf? 'Wat is er?' Vraag ik. 'Moest je me van Sem bellen?' Vraagt ze boos, ook al klinkt het niet als een vraag. 'Nee nee, rustig. Hij mist je gewoon heel erg.' Zeg ik. 'Zeg maar dat hij mij niet hoeft te missen.' Zegt ze en ik merk aan haar toon dat ze moet huilen, maar het in houd. Ik zucht. 'Jade luister nou, hij mist je écht heel erg. En jij hem vast ook, ook al ben je boos op hem!' Probeer ik. 'Ik mis hem niet! Hij kan dood vallen van mij part. Ik hoef hem niet. Zeg maar dat als hij zo verdrietig is, lekker verdrietig bij die Stacy gaat zijn!' Roept ze met overslaande stem.

Ineens rukt Sem mijn telefoon uit mijn hand. 'Jade, ik hou fucking veel van je! Het spijt me, okay? Het spijt me zo facking erg!' De tranen staan in Sem zijn ogen en ik merk hoe erg hij dat vind. Ik wacht gespannen tot Jade wat terug zegt.

Het blijft even stil, maar dan hoor ik Jade snikken. 'Waar ben je?' Vraagt Sem. 'I-i-ik kom naar je toe. O-okay?' Snikt ze. Ik haal opgelucht adem. 'Tuurlijk is dat goed! Moet ik je op komen halen?' Vraagt Sem, duidelijk opgelucht. 'Ja... Ik ben bij me thuis.' Zegt ze. 'Ik ben er binnen een kwartier.' Zegt Sem en hangt op.

Sem geeft m'n mobiel aan mij en lijkt nogal ongemakkelijk. 'Ach, kom hier sukkel.' Lach ik en geef hem een omhelzing. Hij grinnikt zachtjes. 'Dank je...' Zegt hij. 'Geen probleem, maar ik ga nu. Ga naar haar toe en verpest het nóóit meer.' Waarschuw ik hem. Hij knikt en laat me uit, waarna hij zelf ook vertrekt.

Jade p.o.v

De bel gaat en ik bijt nerveus op mijn onderlip. Ik haal diep adem en open de deur. Sem staat er met een verlegen glimlach. 'Hee.' Zegt hij en loopt naar binnen. 'Hoi.' Zeg ik zacht. Ik loop direct naar de keuken toe. Ergens blijf ik zoveel woede voelen. Hij weet wat ik heb meegemaakt en alsnog heeft hij dat gedaan.

'Jade, wat doe je?' Roept Sem vanaf de woonkamer. Ik geef geen antwoord. Geef hem een kans... 'Wil je wat te drinken?' Vraag ik zo vriendelijk mogelijk. 'Ik wil liever praten.' Zegt Sem en nu pas hoor ik dat hij achter me staat. Ik schrik en draai me om. 'Niet schrikken.' Grinnikt hij zacht. Ik bloos. 'Vertel nou maar wat je te drinken wil.' Zeg ik en draai me om naar de kast met alle glazen en bekers. Sem zucht en draait me weer terug. 'Lieverd, kom nou. Ik wil niks te drinken.' Ik voel me benauwd worden door zijn directheid. 'Ik wel.' Zeg ik en ren met een flits naar buiten, Sem alleen achterlatend...