My mate is the alpha

Hoofdstuk 12

-12-

Robin p.o.v

'Robin, wakker worden?' De zachte stem van Jayden wekt me uit mijn slaap. 'Prinses?' Vraagt hij zacht. Langzaam open ik me ogen. Jayden staat met een ontbijt voor me neus. Ik glimlach slaperig. 'Goeiemorgen.' Zeg ik zacht met mijn ochtend stem. 'Hoi lieverd.' Zegt hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Heb jij dat gemaakt?' Vraag ik verbaasd en wijs naar de 2 borden met gebakken ei, de rijk belegde broodjes en jus d'orange. Jayden knikt met een glimlach en gaat op de bedrand zitten.'Ik dacht ik moet eens wat voor je doen. En zoals je weet ben ik héél creatief.' Grijnst hij, zijn stem druipend van het sarcasme. Ik grinnik zachtjes en druk een kus op zijn neus. 'Dankjewel schat' Zeg ik en neem een hap van me gebakken ei. 'Je moet tenslotte genoeg kracht hebben voor je training.' Grijnst hij en neemt een hap van zijn ei.

Ik begin te hoesten, waardoor Jayden lachend op mijn rug klopt. 'Training?' Vraag ik verbaasd als ik uitgehoest ben. Jayden grijnst ontschuldig. 'Ik heb met mijn vader over je gehad. Hij zei dat het verstandig was als je getraind werd...' Ik frons. 'En dat kon je niet even eerder melden?' Lach ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik ken jou langzamerhand wel, jij bent eigenwijs. Je gaat dan tegenstribbelen.' Verbaasd kijk ik hem aan. 'En hoelang duurt zo'n training.' Deze keer grijnst hij alleen maar. 'Wat?' Vraag ik alert. 'Twee uur per keer, een uur beweging, het andere uur mentaal, 5 keer in de week.' Grijnst hij. 'Wat! Ben je gek?' Roep ik uit. 'Beetje.' Zegt hij en neemt een hap van zijn broodje. 'Nee hoor Jayden, echt niet.' Jayden begint hard te lachen. 'Stel je niet zo aan. Ik moest drie uur per keer, 6 keer in de week. En gelukkig voor jou moet ik je trainen.' 'En daar moet ik blij mee zijn?' Plaag ik hem. 'Rustig maar prinses, ik zal rustig met je doen.' Grijnst hij.
'Nee. Je bekijkt het maar. Mij krijg je nérgens heen! Ame nooit niet!'

* Een uur later

Met een boos gezicht sta ik stil op het trainingsveld. 'Kijk niet zo humeurig en ren door!' Roept Jayden van een afstand terwijl hij achterste voren aan joggen is. 'Je dwingt me gewoon!' Roep ik boos. Jayden zucht en stopt ook met rennen. 'Breng je luie reet hier naartoe of ik kom je helpen!' Roept hij. 'Kom me maar helpen dan, want ik ga niét rennen. Helemaal niet met die hechtingen in me buik.' Jayden begint te lachen. 'Stel je niet aan. De dokter heeft al een week geleden gezegd dat je weer alles mag doen, dus rennen!' Ik zucht en jog naar hem toe. 'Rennen! Niet joggen, opschieten!' Roept hij. Ik rol met mijn ogen en versnel mijn pas. 'Harder!' Schreeuwt hij. 'Jayden! Hou verdomme nou eens je bek!' Roep ik boos terug en eindig voor hem. Hij pakt zachtjes me kin beet. 'Doe je best. Het is ook jou roedel waar je wat voor moet doen.' Zegt hij en laat me los. Ik zucht en stamp geïrriteerd met me voet op de grond. 'Maar rondje rennen is zo saai!' Zeg ik geïrriteerd.

'Dan ga je wat mij betreft vierkanten rennen. Verstand op nul en rennen.' Zegt hij, en zijn stem duldt geen tegenspraak, niet dat ik me daar van aantrek, aangezien ik eigenwijs blijf staan. 'Verzin wat leuks.' Jayden zucht. 'Best. Een andere trainer, dat verzin ik voor je. Een ding vertel ik je wel, als je tegen hun zo'n bek had getrokken hadden ze je hoog persoonlijk een knal verkocht, wie of wat je nou bent. Dus maak je keuze: Luister je naar me en ren je door of doe je dat niet en ik zorg voor een andere trainer.' Ik grom geïrriteerd. 'Best.' Antwoord ik en begin te rennen.

* Nog een uur later

Hijgend laat ik me in het gras neerploffen. We hebben alleen maar rondjes gerend, opgedrukt, buikspieren oefeningen gedaan en alles weer opnieuw. Niks anders. Jayden staat grijnzend over me heen gebogen. 'Je moet echt meer je best gaan doen hè.' Ik haal me schouders op. Jayden lijkt totaal geen last te hebben van vermoeidheid, aangezien hij nog gewoon staat en totaal niet moe lijkt. 'Jezus... Als ik dit 5 keer in de week moet doen, ben ik aan het eind van de week een bodybuilder.' Grinnik ik. Jayden grinnikt. 'Stel je niet aan, je doet haast geen krachttraining.' Jayden kijkt me ineens serieus aan. 'Jij moet beseffen dat je dit niet voor jezelf doet, maar voor je roedel. Dat je ze kan beschermen als dat nodig is.' Ik knik langzaam.