My mate is the alpha

Hoofdstuk 16

-16-

Jayden p.o.v

'Jayden! Wakker worden!' Klinkt de stem van Demi. 'Wat? Demi? Wat doe je hier?' Zeg ik geschrokken en steun op mijn ellebogen om naar de bange Demi te kijken, die op mijn schoot zit. Robin ligt niet meer naast me. Ze is vast al beneden. 'Sem was aan rondlopen op het territorium en toen hoorde hij iemand. Van papa en mama moest ik naar jou toe gaan.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Wat?' Op dat moment stormt Sem binnen.

'Er zijn indringers, en het zijn er véél!' Geschrokken kijk ik hem aan en spring op. 'Waar is Robin?' Vraag ik geschrokken maar wacht niet op antwoord, ik storm naar buiten en verander direct in mijn wolf. Buiten is het een grote chaos. Demi rent langs me heen, richting mijn moeder, die in gevecht ligt met een donkerbruine wolf. 'Demi! Hier komen!' Roep ik naar haar. Dan word ik besprongen door een witte wolf met rode ogen. Een vrouw. Ik trap haar met mijn achterpoten van me af, maar ze pakt me voorpoot vast en zo rollen we over de grond. Ze hapt agressief richting mijn nek.

Ze is sterk, erg sterk.

Ze duwt haar van me af. Ik kijk haar aan. Mijn agressieve blik gaat naar een verbaasde blik.

'Daniëlle?' Gegrom is haar antwoord. 'Wat doe je?' Sis ik. Ineens word ze besprongen door Jade. De perfecte gelegenheid om Demi te zoeken. Snel kijk ik tussen de vechtende wolven.

Een heel stuk verder zie ik een klein meisje, huilend. Demi! Om haar heen staan 3 wolven. Snel schiet ik ernaar toe. Ik herken een gezicht. 'Thomas!' Sis ik. Ik wacht niet tot hij me ook ziet, maar spring gelijk op hem af en breek zijn nek. Thomas piept nog even, maar laat dan zijn ogen wegdraaien en zakt dood neer.

Alles voor de veiligheid van mijn zusje...

De andere twee wolven piepen en lopen langzaam achteruit. 'Ga weg. Waag het om terug te komen.' Sis ik. Ze piepen alleen maar harder, maar rennen dan weg. Ik zie een flits naast me en zie Jade naast me staan. 'Waar is Robin?' Vraag ik bezorgd. Demi kruipt dicht tegen me aan en houd met haar kleine handjes bang me vacht vast.

Jade wijst verderop. Ik kijk tussen de vechtende wolven door en zie Robin in wolvenvorm wilden vechtend met een mannelijke wolf, en verbazingwekkend doet ze het enorm goed.

Ineens bijt de man hard in haar nek en ik zie langzaam haar vacht eromheen rood worden. Ik sta er in een flits naast en bespring de man. Hij ontbloot zijn tanden en probeert me in mijn nek te bijten, maar in plaatst daarvan, bijt ik hém in zijn nek. Hij probeert zich piepend los te trekken, waardoor hij zichzelf opentrekt aan mijn hoektanden. Hij piept harder maar komt los. Robin neemt een sprong op hem en bijt hard in zijn keel. Zijn ogen draaien langzaam weg. Dood.

Ik duw zachtjes met mijn snuit tegen Robin. 'Gaat het?' Ze knikt en kijkt om zich heen. Het word rustiger, de wolven van de andere roedel vluchten of worden vermoord. Er zijn nog 4 andere wolven op onze territorium maar die lopen piepend achteruit terwijl ze ingesloten en vermoord worden...

'Jayden!' Hoor ik iemand roepen. Ik kijk om en Jade met tranen in haar ogen paniekerig naar me roepen. In een flits sta ik naast haar. 'Wat is er?' Vraag ik bezorgd. 'Het gaat niet goed m-met Sem.' Huilt ze. Geschrokken kijk ik haar aan. 'Waar is hij? Breng me naar hem toe!' Ze sprint weg met mij achter haar aan.

Verderop zie ik Sem verschijnen. Hij ligt op de grond met heel zijn vacht rood. Voornamelijk op zijn kop, nek en rug. Ik verander terug en leg mijn hand op kop. 'Hé? Sem? Gaat ie?' Vraag ik bezorgd en haal een steentje uit zijn vacht vandaan, die in de wond zit. Hij gromt naar me, het doet natuurlijk pijn. 'Sorry.' Mompel ik. 'Fack...' Kreunt hij en sluit zijn ogen tegen de pijn. 'Kan je opstaan?' Vraag ik bezorgd.

Sem is al mijn beste vriend sinds we klein waren. Dus ja; ik ben bezorgd. Heek bezorgd

Ik zie zijn ademhaling langzamer gaan. Jade ziet het ook want ze knielt naast hem neer. 'Lieverd? Hoor je me?' Vraagt ze paniekerig. 'Hmh?' Mompelt hij. 'Ik vroeg of je op kan staan of moet de packdoctor hier komen?' Hij reageert niet. 'Sem?' Zeg ik harder. 'Ik hoor je.' Mompelt hij geïrriteerd. 'Reageer dan ook.' Grinnik ik zachtjes. 'Laat die dokter maar hier komen...' Mompelt hij. Ik knik en zie dat Robin aan komt gerend. Ze heeft bloed op haar kop zitten, en in haar nek. Maar het valt gelukkig mee.

'Wat is er gebeurd?' Roept ze paniekerig en veranderd terug. 'Sem is aangevallen, maar ik laat de packdoctor komen.' Antwoord ik en ren in mijn wolvenvorm richting het huis van de packdoctor.

Jade p.o.v

'Lieverd? Gaat het?' Vraag ik en hurk naast Sem neer. Hij knikt langzaam maar ik zie aan zijn gezicht dat hij er niks van meent. 'Kan ik wat doen?' Vraag ik bezorgt. 'Nee...' Zegt hij zacht en sluit zijn ogen tegen de pijn.

'Sem? De dokter is er.' Hoor ik Jayden achter me zeggen. Ik sta op en laat de dokter erbij. 'Wie heeft dit gedaan?' Vraagt Robin hoofdschuddend, kijkend naar Sem. Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon iemand van de andere roedel denk ik.' Zeg ik en kijk naar de dokter die een doekje op Sem zijn nekwond drukt.

Sem gromt luid en gaat met veel moeite zitten. 'Man, dat doet toch pijn!' Roept hij boos naar de dokter en laat zijn tanden zien. 'Sem!' Waarschuwend kijkt Jayden hem aan. 'Hij probeert je te helpen.' Zegt Jayden. Sem gromt geiriteerd. 'Jij hebt makkelijk praten.' Mompelt hij.

Vijf minuten later help ik Sem overeind. Ik kan zijn nek, kop en rug nauwlijks aanraken door de grote wonden, dus het gaat nogal moeilijk. Hij piept als ik perongeluk toch zijn rugwond aanraak. 'Sorry...' Mompel ik en help hem samen met Jayden naar binnen.

Jayden p.o.v

'De roedel die ons aan heeft gevallen, is The lake pack.' Zegt Sem uit het niks als hij eenmaal terug te transformeert is, en in een bed ligt. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik verbaasd. 'De gast die me aanviel, dat is de nieuwe vriend van Jessica.' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Wie is Jessica?' Vraagt Robin. 'Mijn vriendin, toen ik vijftien was is het uit gegaan.' Robin knikt.

'Maar hoezo zullen ze ons aanvallen? We zijn goed bevriend met hun.' Vraag ik verbaasd. 'Geen idee. Maar ik weet wel dat Thomas er nu bij zit, aangezien hij in een gevecht zat met onze roedel.' Antwoord Sem. 'Erbij zat.' Verbaasd kijkt Sem me aan. 'Hij is dood. Hij viel met twee andere jongens Demi aan, die helemaal alleen stond.' Zeg ik, en voel direct mijn woede naar boven komen. Demi betekend echt alles voor me. Ze is tenslotte me zusje, en ook al verschillen we best veel qua leeftijd, kunnen we goed met elkaar opschieten.

Ineens komt er luid gegrom en geblaf van buiten, wat ik hoor, aangezien het raam open staat. Verbaasd kijkt Robin me aan. Ik ga staan en loop naar het raam. Ik zie een grote groep rond een witte wolf staat. Danielle. Ze grommen luid naar haar. Direct word ik kwaad. Ik storm naar buiten, met Robin achter me aan.

Robin p.o.v

'Wat doe je hier.' Roept Jayden vanaf een afstand en komt met snelle passen dichter bij Danielle. Het groepje die om Danielle staat, gaat direct aan de kant. Jayden is woedend. Op veraad staat een hoge straf. Een érg hoge straf... Namelijk de dood.

Danielle piept en loopt achteruit. 'Ik vroeg wat je hier deed.' Sist Jayden. 'Ze piept alleen maar. Jayden gromt luid. Snel loop ik naar ze toe en pakt Jayden's schouder vast. 'Jayden, rustig.' Hij gromt naar me zonder me aan te kijken. Zijn grom klinkt dominant. Wat Danielle heeft gedaan is zeker verkeerd, maar ik kan toch niet toekijken hoe iedereen haar letterlijk aan stukken zal scheuren.

'Lieverd, laat haar gewoon gaan.' Fluister ik in zijn oor. 'Robin, laat me los.' Klinkt zijn stem kalm, maar de dominantie en agressief straalt er van af. 'Nee. Ik wil eerst met je praten.' Jayden gromt luid maar draait zich dan naar me om, en loopt langs me heen, om met me te praten.

'Jayden, wat ze gedaan heeft is verkeerd, maar je kan iemand niet zomaar vermoorden.' 'Zomaar? Ze heeft heel de roedel veraden! Wat nou als The lake pack had gewonnen, denk je dat ze medelijden met ons had gehad?' Zegt hij boos. 'Rustig nou. Je kan niet zomaar iemand vermoorden. Dat kan je niet doen.' Zeg ik rustig maar duidelijk. Jayden loopt onrustig heen en weer. Hij weet dat waarschijnlijk heel de roedel zit te wachten tot dat ze Danielle een voor een mogen verscheuren.

'Best.' Gromt hij en loopt langs me heen naar buiten. De groep is groter geworden en staan nog steeds om Danielle heen.

'Laat haar gaan. Ze word verbannen.' Zeg ik tegen de grote groep. 'Wat! Ze heeft ons veraden.' Roept een man van rond de begin 20 kwaad. Jayden zet een stap voor me. 'Hebben we je om je mening gevraagd? Als Robin dat zegt, dien je daar naar te luisteren, begrepen?' De man gromt alleen maar maar zegt verder niks meer. Iedereen zet een stap opzij en nu pas zie ik Danielle weer, aangezien ze volledig ingesloten stond daarnet. Verbaasd kijkt ze mij aan.

Ze glimlacht zwakjes maar dankbaar en rent dan weg...