Επικίνδυνα αλλά αληθινά

Αρραβωνιασμένη ή οχι?

Δεκέμβρης πλέον και όλα είχαν αρχίσει να μπαίνουν στους χριστουγεννιατικους ρυθμούς που έρχονταν σιγά σιγά.

Τα πρώτα χιόνια είχαν ήδη πέσει. Το τοπίο έξω από το δωμάτιο μου κατάλευκο. Δε ξεχωριζα τίποτα. Όλα είχαν καλυφθεί από αυτό το μαγικό νέφος που εξαπλώνεται κάθε χρόνο στον ουρανο και καλύπτει τα σπίτια μας.

Το προσωπικό ευδιάθετο. Ήδη είχαν ξεκινήσει οι ετοιμασίες όλων των παραδοσιακών γλυκών. Σήμερα θα στόλιζαν το σπίτι. Θα έφτιαχναν το δέντρο. Ποτέ δε συμμετείχα. Τα Χριστούγεννα που θυμάμαι να περνάω καλα,κάναμε πάρα πολλά πράγματα με την αδερφή μου.

Στολιζαμε το σπίτι και τραγουδούσαμε. Βάζαμε χριστουγεννιάτικα σκουφάκια συο κεφάλι και χορεύαμε ανέμελα. Μόλις τελειώναμε το στόλισμα, μας περίμεναν δυο ζεστές κούπες με ζεστή σοκολάτα δίπλα στο τζάκι. Μόλις έπεφτε το σκοτάδι ανάβαμε τα φωτάκια που ήταν τοποθετημένα στο δέντρο. Με ένα απλό κουμπί το δέντρο έπαιρνε ζωή και έδινε τη δική του παρουσία στο χώρο.  Την υπόλοιπη βραδιά τη περνούσαμε στον καναπέ βλέποντας ταινίες χριστουγεννιάτικες. Οι γονείς μου δούλευαν οπότε δε το ζούσαν όλο αυτό μαζί μας.

Θυμάμαι πως τη παραμονή των Χριστουγέννων, με έπαιρνε η αδερφή μου και κατεβαίναμε στο κέντρο της Βέρνης για ψώνια. Περνούσαμε ώρες μέσα στα μαγαζιά και τα χέρια μας γέμιζαν από τσάντες με δώρα. Το πλήθος βρισκόταν στους δρόμους χαρούμενο. Παντού παιδάκια να παίζουν, ζευγαράκια αγκαλιασμένα και οικογένειες να κάνουν τα χριστουγεννιάτικα ψώνια όλοι μαζί.

Ύστερα την επόμενη ημέρα μετά το χριστουγεννιάτικο δείπνο που είχαμε όλοι μαζί σαν οικογένεια, πηγαίναμε με το ιδιωτικό μας ελικόπτερο στο εξοχικό σαλέ μας στο όρος Άϊγκερ όπου και αλλάζαμε χρονο. Μέναμε εκεί μέχρι τις πρώτες μέρες του καινούριου χρόνου. Το σκι και οι δραστηριότητες που κάναμε εκεί πάνω σαν οικογένια ήταν μοναδικές κάθε χρόνο.

Ένα νοσταλγικό χαμόγελο είχε απλωθεί στο πρόσωπο μου αναπολώντας όλες αυτές τις ωραίες αναμνήσεις. Στο εξοχικό μας μετά το θάνατο της Ίνκας δε ξανά πήγαμε. Οι γονείς μου λογικά ούτε που θα θυμοντουσαν ότι έχουμε εξοχικό εκεί.

Ο Μάξιμος, οικονόμος του σπιτιού με είδε που καθόμουν κρυμμένη πίσω από κολώνα  και τους χάζευα. Με πλησίασε. Μόλις τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου έκανα στροφή και πήγα να φύγω,αλλά το άγγιγμα του στον ώμο μου με σταμάτησε. Γαμωτο, με πρόλαβε. Δεν ήθελα να ανακατευτω με όλο αυτό, εγώ απλώς τους κοιτούσα.