Φαντασιώσεις..

38 5 13
                                    

  Ελβετία 2018

  Έλα Κλόε, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι? Το έχεις ξανά κάνει. Ευκολακι. Τρέχεις,το πετάς ψηλά στον αέρα, πηδάς κι εσύ, αναποδογυριζεις, προσγειωνεσαι, το πιάνεις και τελείωσες.

   Το έλεγα και το ξανά έλεγα από μέσα μου για να το εμπεδωσω. Το πήρα απόφαση, αυτό ήταν. Δεν υπήρχαν περιθώρια για λάθη. Λάθη κάνουν οι χαμένοι κι εγώ δεν είμαι σε καμία περίπτωση. Σιγά μην επέτρεπα στον εαυτό μου να πάρει αυτόν τον τίτλο των losers.

  Αφού άκουσα το όνομα μου μέσα από τα μεγάφωνα πλησίασα το μεγάλο στρωμα που βρισκόταν στη μέση του σταδίου ώστε να πάρω θέση. Η παράσταση τώρα άρχιζε. Ήταν η ώρα να προσθέσω άλλο ένα κύπελλο μέσα στα ήδη αμέτρητα δικά μου. Ήταν δικό μου και κανείς δε θα μου το στερούσε.

  Κοίταξα για τελευταία φορά τον Ντίλαν και τη Ζόε από τις κερκίδες και τα πνευμόνια μου γεμισανε με θάρρος. Το κορμάκι της ενόργανης που ήταν ειδικά σχεδιασμένο για εμένα, ένοιωθα να κολαει πάνω μου και τα χέρια μου είχαν ιδρώσει. Μην αγχώνεσαι, όλα καλά θα πάνε. Πρέπει να προκριθείς.

You got this babe.

  Η μουσική άρχισε να παίζει κι εγώ ξεκίνησα το πρόγραμμα μου. Όσο ανέβαινε ο ρυθμός της μουσικής, τόσο  πιο έντονες γινόντουσαν και οι κινήσεις μου.  Συνέχισα με τις επόμενες κινήσεις του προγράμματος  μου που ήταν ο διπλός μου τροχός αλλά Κλόε φυσικά και ύστερα εκανα μια κωλοτούμπα στον αέρα. Το στεφάνι μου ανυπομόνο με περίμενε να το πιάσω στα χέρια μου ξανά.

  Έφτασα σε μια από τις τέσσερις άκρες του στρώματος και πήρα θέση για την τελευταία μου φιγούρα με το στεφάνι μου. Από αυτήν εξαρτιόταν όλο μου το πρόγραμμα.
Έκλεισα τα μάτια μου και συγκεντρωθηκα. Το χεις είπα στον εαυτό μου για να τον ενθαρρύνω. Το φαντάστηκα στο μυαλό μου και ύστερα το έκανα πράξη.

  Πήρα το στεφάνι μου και το ετεινα μπροστά μου. Ξεφυσιξα και αρχισα.
  Έτρεξα και πέταξα το στεφάνι μου ψηλά. Πήδηξα στον αέρα, και με μεγάλη μαεστρία, πέρασα μέσα από το στεφάνι μου που βρισκόταν επίσης στον αέρα, προσγειώθηκα σε σπαγκατο την κατάλληλη στιγμή που προσγειώθηκε και το στεφάνι με αποτέλεσμα να προλάβω να το πιάσω ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου. Άνοιξα τα μάτια μου ικανοποιημένη και κοίταξα γύρω μου.

   Όλα είχαν πάει όπως τα είχα φανταστεί. Η μουσική τελείωσε ακριβώς πάνω στην ώρα, εγώ τελείωσα ακριβώς στη μέση του στρώματος και όλο το κοινό μου ήταν σηκωμένο και χειροκροτούσε.

Επικίνδυνα αλλά αληθινάΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα