ဒ႑ာရီထဲက ဖူရွင္း အပိုင္း(အပိုင္း၉၆၀ မွအပိုင္း ၁၁၆၀ထိ)

အပိုင္း (၁၀၄၉): ကိုယ္ပိုင္တန္ခိုးအဆင့္နဲ႔လူ

ဒ႑ာရီထဲက ဖူရွင္း

စာစဥ္(၇၂)

အပိုင္း (၁၀၄၉): ကိုယ္ပိုင္တန္ခိုးအဆင့္နဲ႔လူ

မေရမတြက္ႏိုင္ေသာလူမ်ားသည္ လီဟန္ဓားနန္းေတာ္၏ေတာင္ေျခ၌ ရပ္ေနၾက၏။

ရီဝူခ်င္းတို႔က ကိုယ္ပိုင္စြမ္းရည္သက္သက္ျဖင့္ လီဟန္ဓားနန္းေတာ္၏အထက္လႊာမ်ားသို႔တိုင္ တက္ေရာက္သြားႏိုင္ခဲ့ၾက၏။ အင္ပါယာရွားဘုံမွ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာလူမ်ားသည္ အထက္လႊာမ်ားမွ ေရာက္လာမည့္ တိုက္ပြဲသတင္းမ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းေနၾက၏။

ရီဖူရွင္းႏွင့္ ယူခ်င္းတို႔စြမ္းရည္ျဖင့္ ေသခ်ာေပါက္ လီဟန္ဓားနန္းေတာ္ ၃၃လႊာသို႔ တက္လွမ္းႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ သူတို႔က ထိုေနရမွ ေဘးကင္းစြာ ျပန္ဆင္းလာႏိုင္ပါ့မလား။

“ ၾကည့္လိုက္ … ”

တစ္ေယာက္က ေအာ္ဟစ္လိုက္၏။ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာလူမ်ားက အေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ၾကသည္။ ထိုေနရာတြင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ နတ္ဘုရားျပစ္ဒဏ္ ေပၚေပါက္လာေခ်၏။ နတ္ဘုရားျပစ္ဒဏ္သည္ ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ ေကာင္းကင္သည္ အေရာင္ေျပာင္းလဲရသည္။ အလင္းတစ္စက္ခ်င္းသည္ မဟာလမ္းစဥ္၏ဓားတစ္လက္ႏွင့္ အလားသဏၭာန္ရသည္။

“ နတ္ဘုရား ျပစ္ဒဏ္ … ”

လူအမ်ားအျပား၏စိတ္ႏွလုံးမွာ တစ္ဒိန္းဒိန္းခုန္ေနၾကသည္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကား အမွန္တကယ္ ရွန႔္ထိုအဆင့္သို႔ တက္လွမ္း၏။ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္အရွိဆုံးမွာ လီဟန္ဓားနန္းေတာ္မွ တစ္စုံတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ရေပမည္။

တစ္ဘက္တြင္ ရီဖူရွင္းတို႔၏တိုက္ပြဲမွာ ဤမွ် ျမန္ဆန္စြာ ၿပီးဆုံးခဲ့သည္ကို ေမွ်ာ္လင့္မထားမိခဲ့ၾက။

“ ရီဖူရွင္းလား … ဝမ္ခြၽန္းလား … ”

အခ်ိဳ႕က တီးတိုးေရ႐ြက္ၾက၏။ နတ္ဘုရားျပစ္ဒဏ္အေၾကာင္းကို ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ သူတို႔ဦးဆုံးေတြးမိသည္က ရီဖူရွင္း သို႔မဟုတ္ ဝမ္ခြၽန္းသာ ျဖစ္သည္။

“ ရီဖူရွင္းက ထူးျခားထက္ျမက္တယ္ဆိုေပမဲ့ သူ႔တန္ခိုးအဆင့္က ရွန႔္ထိုျဖစ္ဖို႔ လုံေလာက္တဲ့ ရင့္သန္မႈ မရွိေသးဘူး။ ဝမ္ခြၽန္းကေတာ့ ကြန္းရွီအဆင့္မွာ ရွီေနခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။ သူက ရွန႔္ထိုတစ္ဝက္ေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ”