ဒ႑ာရီထဲက ဖူရွင္း အပိုင္း(အပိုင္း၉၆၀ မွအပိုင္း ၁၁၆၀ထိ)

အပိုင္း (၁၀၀၃): သူတို႔ ျပန္ေတြ႕ၾကေသာအခါ သူ႔ဆံပင္မ်ားမွာ အနက္ေရာင္မဟုတ္ေတာ့...

ဒ႑ာရီထဲက ဖူရွင္း

စာစဥ္(၆၉)

အပိုင္း (၁၀၀၃): သူတို႔ ျပန္ေတြ႕ၾကေသာအခါ သူ႔ဆံပင္မ်ားမွာ အနက္ေရာင္မဟုတ္ေတာ့…

ေရကန္ထဲတြင္ ေလွကေလးမ်ား လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ ေမ်ာေနၾကသည္။ ေလွကေလးမ်ားေပၚတြင္ မိန္းကေလးမ်ားမွာ ေကာင္းကင္မွ မီးပန္းမ်ားကို ၾကည့္ေနၾကသည္။ သူတို႔က ေရကန္ေဘးမွ လူတစ္ေယာက္အား ျမင္ၾက၏။ သူ၏တဖ်တ္ဖ်တ္လူးလြင့္ေနေသာ ဆံပင္မ်ားမွာ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴလာခဲ့သည္။ ထိုေယာက်္ားကား သြယ္ေသာခႏၶာရွိၿပီး အလြန္တရာထူးျခားကာ ၾကည့္ေကာင္းေသာ ႐ုပ္သြင္အား ပိုင္ဆိုင္၏။ သူက ဘာမွ မလုပ္ဘဲ ထိုေနရာတြင္ ရပ္ေနရင္းကပင္ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ တသားတည္းျဖစ္ေနသည္ဟု ခံစားၾကရ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုေနရာတြင္ ရပ္ေနေသာ သူ႔ထံမွ အထီးက်န္ေသာ ခံစားခ်က္အား သူတို႔ရသည္။

“ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့လူပဲ… ” ေလွကေလးမ်ားေပၚမွ လူအမ်ားအျပားက ကမ္းေဘးတြင္ ရွိေနေသာ ထိုသူအား သတိထားမိၾကသည္။ ဆံပင္မ်ား ျဖဴဆြတ္လာျခင္းက လွည့္စားျခင္းနည္းစနစ္တစ္ခုမ်ားလား…။

“ မင္း ဘာကို ၾကည့္ေနတာလဲ… ” ေလွကေလးထဲမွ လူငယ္တစ္ေယာက္သည္ မိန္းကေလးမ်ား ၾကည့္ေနရာသို႔ လွမ္း၍ ၾကည့္သည္။ သူကလည္း ရီဖူရွင္းအား ျမင္၏။ ထိုလူ၏႐ုပ္သြင္မွာ ေယာက်္ားခ်င္းပင္ အားက်ရေလာက္ေပသည္။

“ သူက မ်က္ရည္က်ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆံပင္ေတြက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ျဖဴသြားတယ္… အဲဒီ မ်က္ရည္ေတြက ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ မသိဘူး။ ” မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ေျပာသည္။

“ လည့္စားတဲ့ အတတ္တစ္ခုခု ျဖစ္မွာပဲ… ” လူတစ္ေယာက္က ၿပဳံးလွ်က္ေျပာသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုလူက ဝတ္႐ုံတစ္ခုအား ထုတ္ယူကာ မိန္းကေလးအား ၿခဳံေပးၿပီး ေျပာသည္… “ အျပင္မွာ ေလက ေအးတယ္… အထဲကို ဝင္ရေအာင္… ”

“ အင္း… ” မိန္းကေလးက ေခါင္းညိတ္ကာ လည္ျပန္တစ္ခ်က္ ေစာင္းၾကည့္ၿပီးမွ ေလွကေလးထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။

ရီဖူရွင္းအား လွမ္းၾကည့္ၾကေသာ လူအမ်ားအျပားလည္း ရွိၾကေပသည္။ ရဲတင္းဟန္ရေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ၿပဳံးလွ်က္ ထိုလူအား ေမးျမန္းသည္… “ ရွင္ ေလွေပၚကို တက္လာမလား… ” သို႔ေသာ္လည္း ထိုသူသည္ မိန္းမ႐ြယ္၏ဖိတ္ၾကားမႈကို မၾကားသည့္အလား ရပ္ေနခဲ့ရာ မိန္းကေလးက စိတ္ပ်က္ဟန္ျဖင့္ ထြက္သြားခဲ့သည္။