Επικίνδυνα αλλά αληθινά

Τότε...

      Ελβετία 2002

Θυμάμαι τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι. Ήμουν δεν ήμουν 6 χρονών. Πρώτη μέρα στο σχολείο. Δεν ήθελα να πάω. Φοβόμουν τα άλλα παιδάκια ότι θα με κοροϊδεύουν επειδή είμαι διαφορετική.

  Είχα ανασφάλειες τότε. Πίστευα πως εξαιτίας του δέρματος μου που ήταν υπερβολικά λευκό σε αντίθεση με τα μαλλιά μου που ήταν μαύρα και τα μεγάλα πράσινα μάτια μου με έκαναν φρικιό και κανένας δε θα ήθελε να είναι δίπλα μου.

   Είναι αναμνήσεις που δε μπορείς να ξεχάσεις. Έκλαιγα όλο το βράδυ και σκεφτόμουν με το μικρό μου τότε μυαλουδάκι, πως δε θα κάνω ποτέ φίλους και θα είμαι μόνη μου.

  Το πρωί καθώς ξημέρωσε, η μαμά μου μπήκε στο δωμάτιο να με ντύσει. Εγώ όμως δεν ήθελα να ντυθώ. Δεν ήθελα να πάω πουθενά. Η μαμά όμως δεν ήθελα να ακούσει λέξη.

  Στο δωμάτιο τότε μπήκε η αδερφή μου. Ήταν πανέμορφη όπως πάντα. Τόσο απλά ντυμένη αλλά για μένα πάντα ήταν όμορφη με ότι και να φορούσε. Ήταν μεγάλη, πολύ πιο μεγάλη από εμένα. Γύρω στα 16. Δε μπορούσα τότε να σκεφτώ γιατί είχαμε τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας.

  Με κοιτούσε και χαμογελούσε. Εγώ έτρεξα κατευθείαν πάνω της σα να της ζητώ να με σώσει. Αφού ζήτησε από τη μαμά να βγει έξω για λίγο, με πήρε από το χέρι και με έβαλε στην αγκαλιά της αφού πρώτα καθίσαμε μαζί στο κρεβάτι μου.

'Γιατί Κλόε μου δε θες να πας σχολείο? Θα γνωρίσεις τόσα παιδάκια, θα κάνεις φίλες και φίλους. Θα μάθεις πολλά καινούρια πράγματα' Είπε και μου χάιδευε τα μαλλιά όση ώρα μιλούσε.

  Εγώ είχα γραπωθει πάνω της και έπαιζα με τη μπλούζα της. 'Ίνκα δε θέλω να πάω. Τα παιδιά εκεί δε θα με θέλουν. Κοίτα με, είμαι άσχημη. Γιατί Ίνκα πρέπει να είμαι διαφορετική? Δε θέλω να είμαι διαφορετική' της είπα ενώ δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπο μου.

Εκείνη όμως με έβγαλε από πάνω της και με κάθισε ξανά στο κρεβάτι. Έσκυψε μπροστά μου και με κοίταξε με τα δικά της μεγάλα πράσινα μάτια.

'Κλόε μου, αγάπη μου, είσαι πανέμορφη. Δε θέλω να σκέφτεσαι έτσι γιατί θα στεναχωρηθω. Θέλεις να ακούσεις τη γνώμη μου?' Με ρώτησε κι εγώ κατευθείαν ανεβοκατεβασα το κεφάλι μου.

'Λοιπόν, πιστεύω πως είσαι η πιο όμορφη κοπέλα που έχω δει ποτέ μου. Είσαι διαφορετική Αλλά με την καλή έννοια. Τα μάτια σου τα όμορφα τα έχουμε και οι δυο που σημαίνει πως αυτό δε σε κάνει τόσο διαφορετική, σωστά? Όσο για τα υπόλοιπα, είναι λίγο διαφορετικά από το συνηθισμένο που βλέπει ο κόσμος. Δεν είναι κακό αυτό όμως. Σήμερα λοιπόν που θα πας στο σχολείο σου λέω Αλήθεια πως πιστεύω ότι θα κάνεις πολλές φίλες. Κανένας δε θα σε κάνει στην άκρη για το πώς φαίνεσαι. Θα πας λοιπόν σχολείο για να μου πεις τι έγινε?'