Avoiding The Player

Sixteen

Sa ginawa ko, hindi ko alam what will happen next. Pero sa ngayon I think it is the best way to stop this madness.

All I have to do is, ignore or avoid the attention. Even if you're in a stable relationship with someone, flirty attention from someone you fancy, or place in high regard can always make you weak in the knees. So if you're not ready for anything serious or if you want to avoid falling in love with that person avoid the attention at every instance even if it feels good (Tip #9)!

A few days or maybe weeks, I don't know I lost count, maganda naman ang takbo ng buhay ko. Di siya nagpaparamdam ng ilang days but then one day, naka receive ako ng text from him.

From: Frank
  Hey. Uhm... what's wrong? Medyo di ko gets yung sinabi mo nung last time... Are you okay? I'm worried.

From: Frank
  Saan ka? Pwede kitang puntahan?

From: Frank
  Can we talk?

From: Frank
  Please?

From: Frank
  I'm in front of your house... are you here?

Napa-iling nalang ako sa mga text niya. Pero medyo napangiti niya ako, naalala ko yung Frank na nakilala ko. Yung Frank na persistent. Yung Frank na makulit. Yung Frank na kaibigan ko, yung bestfriend ko. Yung Frank na... napaibig ako.

From: Frank
  I'll just wait here okay? Kung nasa gimik ka man ngayon, enjoy ka lang ha? :) I'll patiently wait here outside, I badly need to talk to you.

Pero habang binabalikan ko yung mga panahong chill lang kami, bumabalik yung sakit. Kasi alam kong di ko na mababalik pa yung dati.

Ang tanga ko kasi e. Inuna ko pa tong kalandian kesa sa pagkakaibigan namin. Tsk!

Ayoko siyang harapin. Someday, but not now.

Ilang oras din lumipas, di pa rin siya umaalis sa harap ng gate.

Mayamaya lang ay nagsimula nang lumintik, malalaki ang patak. Tsk!

Lord naman e! Iniiwasan ko nga yung tao tapos lumintik naman, haaaay! Kailangan ko tuloy siyang papasukin para sumilong.

Kumuha na ako ng dalawang payong. Isang malaking payong para di ako mabasa at isang payong para sakanya.

Lumabas nako at binuksan ang gate.

"Oh." Atska ko inabot ang extrang payong sakanya.

"Kate! Buti nalang nandito ka lang sa bahay niyo. Nag aalala kasi ako baka wala kang payong."

"Okay ako. Oh eto payong, uwi ka na baka hinahanap ka na sainyo. Kahit di mo na balik yung payong okay lang."

Papasok na ako ng bahay ng pinigilan niya ako.

"Uhh, Katie pwedeng makisilong muna sa inyo?" atska siya nakisilong sa payong KO.

"Ano ba Frank! May payong ka oh!"

Pero deadma lang!

"Lalo kasi akong papagalitan kapag umuwi ako ng basang basa. Sisigawan nanaman ako ni Mama na bakit di muna ako sumilong..."

"Frank, di ka mababasa kasi uuwi ka nang may payong."

"Please Katie."

Ugh!!

It's been weeks, maybe around 2 weeks na since my last interaction with him. Since then he complied with what I want. Akala ko siguro narealize niyang nasasaktan niya ako. Maybe he did know what he's doing with me.

But I guess not, I just think he gave me time to think. Why? Because he's been waiting in front of my door, and now he's in front of me.

"Uy, Katie... This past weeks iniisip ko talaga what went wrong. Di ko maintindihan what I did para sabihin mong 'I just make things worse'. What did I do?"

Well I guess, hindi niya talaga alam what he did...

Frank, you're ruining me! Lahat ng values na itinayo ko, lahat ng prinsipyong pinanghahawakan ko, lahat lahat ng itinatatak ko sa utak ko, what I taught my self about love... Lahat yun nagiba all because of you! Di ko na alam paano ibalik lahat ng mga pinaninindigan ko noon nang dahil lang na in love ako sayo! YOU'RE MAKING THINGS WORSE JUST BY MERELY BEING WITH ME, YOU'RE CLINGING UNTO ME NA PARANG TAYO PERO ALAM KO NAMANG MAY MAHAL KANG IBA!! I HATE IT WHEN YOU MAKE ME FEEL NA WE FEEL THE SAME PERO ALAM KO SA SARILI KONG HINDI. YOU WILL NEVER BE MINE. NEVER!! Kasi you are always... her's. Always 'her' man.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang magkabila kong pisngi,

"Hey, please stop crying. I hate seeing you cry. Look at me."

Ayoko.

"Ano ba! Hindi ako umiiyak! Ulan lang yan."

"C'mon Katie, impossibleng ulan yan. Sa laki ba naman ng payong mo sa tingin mo mababasa ka pa?
So please. I need you to look at me. I want to know what you are thinking. I want to see what you are feeling. Gusto kong malaman what's wrong. Please."

I just stood there.

Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa mga pisngi ko...

"It's best if you leave. Just leave Frank."

Tumalikod nako. Sinasara ko na ang screen door pero hinarang niya ang paa niya para pigilan ito.

"Please Katie. I want to hear you out."

"Frank, I hate it when you're dumb and numb at the same time. Babae ako Frank. Wag kang magtanga tangahan."

With that, tuluyan ko nang sinarado ang pinto.

Sumigaw nalang ako ng, "Frank paki sara na lang yung gate kalabas mo! Salamat!"

Baka manakawan pa kami no!