Avoiding The Player

Seven

Pumasok na ako sa school at ang unang unang nakita ko ay ang pakikipaglandian ni Frank. -.-

Wow.

Ano siya nanaman at ang peste niyang kalandian ang iisipin ko?!

Bakit lagi nalang siya ang nasa isip ko?? Nakakainis na!!

"Hi. Ang lalim ata ng iniisip natin ah?"

"Huh? Sino ka? At bakit nakiki isip ka sa malalim kong iniisip?!"

"Hahahaha. Nakakatawa ka naman! By the way, I'm Kevin Kyle. Magka course lang tayo, taga kabilang section lang ako."

"Tinatanong ko?"

"Aw. Hard!"

Ay! Ba't ko nakalimutang, first impression lasts?! Ugh!

"Hahahaha! Joke lang! Baka isipin mong masungit ako. I'm Katherine Gail."

"Ang cute naman ng name mo Gail. Parang ikaw lang."

Tss. Flirt pa. -______- Nababad trip na ako sayo 'kala mo lang!

"I know right? Di mo na kailangan sabihin. Alam ko naman.

Ikaw din cute, parang askal lang."

"Aw. Lagi nalang akong barado sa'yo."

"Oh ngayon?"

"Aw. Ayan nanaman."

"Aw ka ng aw dyan, pinatunayan mo lang na askal ka!"

"GRABE KA NAMAN! Hahahahaha!"

Solid to. Parang tuwang tuwa pang kausap ako kahit walang kwenta pinagsasabi ko sakanya!!

Tsk tsk. Desperate.

"Katie!!!"

Ba't ganyan itsura nito? Parang ewan.

"Oh? Napano ka Frank?"

"Halika dito!!"

Ay galit?

Lumapit naman ako.

"'Wag ka ngang nakikipag usap dun!"

"Ha? Kanino? ... Ah kay Kevin Kyle. Bakit?"

"Basta!"

"Bakit nga?!"

"Kasi gusto ko sa akin ka lang..."

"Yan ang problema sayo e, sasabihin mong akin ka lang tapos makikita kita sa piling ng iba. Ang unfair mo naman e!"

"Mahal kita Katie. Kaya lang naman ako nakikipag usap sakanila kasi gusto kong mag selos ka. Gusto kong pigilan mo ako at sabihing ikaw nalang wag na sila. Pero anakngtipaklong naman oh! Mas malakas ka pa sakin! Di ko kayang makita kang masaya sa iba... Akin ka lang, please..."

Di ko na alam sasabihin ko, I'm speechless...

kasi syempre, hindi ganyan ang nang yari.

"'Wag ka ngang nakikipag usap dun!"

"Ha? Kanino? ... Ah kay Kevin Kyle. Bakit?"

"Basta! Makinig ka nalang!"

"Bakit ba?! I will continue to talk to him unless you tell me why!"

"Ugh! Ang kulit mo naman!!"

"Dali na Frank! Bakit ba?!

"Ugh! Pano ko ba sasabihin to?!

Manyak daw yun sabi ng kausap kong babae kanina na ka-section niya.

Atska di mo ba naamoy?

BAD BREATH SIYA! Ack!!"

("-___-)

Kala niyo totoo na no? Ako rin e, 'kala ko rin.

Pero okay na rin yun. Mahihirapan lang din ako kung mangyari man yun sa reality.

Sasabihan niya akong mahal niya ako tapos ano? Pag nagsawa na, bye-bye na?

Halos ganyan ang nangyayari ngayon, di man sa akin nangyayari nakakatrauma pa rin.

Siguro yung point mo ganito, what if hindi ganun ang nangyari? What if nagtagal kami, what if kami talaga para sa isa't isa?

If you're opening up that possibility na yung fairy-tale-like side of the story ang mangyayari, you must also open up the possibility na yung you've-woken-up-from-that-fairy-tale-and-now-you're-in-the-reality side of the story and ending.

Pwede yung masaya ang mangyari, pwede rin yung devastating part ang ending, at ang masakit ay kung worst ang mangyari, yung di natin expected, yung hindi napaghandaan.

Parang masaya kayo,

tumagal kayo ng ilang years tapos sure ka na na siya na!

Pero bigla na lang,

isang araw, parang out of the blue...

ayaw na ng isa o kayong dalawa.

Pero life is about taking risk, so as love. I know that. I accept that fact.

But as of now, I'm not yet ready to take that deadly risk. Not with him, nor in any guy.

Though I would love to feel that someone is there for you, that someone cares for you, that you know that you are loved, yung someone would hold your hand, cuddle with you, make you feel you're special...

in short yung feeling na may boyfriend ka.

Ironic, huh? Well, life is full of irony.

That's another fact.