Romualdez Brothers : Robin's Bad Girl

Round 18:

3232020

Please be safe everyone and let's all pray na malalagpasan rin natin ito.

unedited

...

Robin 18:

Kasunod ang kanyang mommy ay nagtungo na sila sa kanyang kotse. Bubuksan niya sana ang pinto ng passenger seat para dito kaya lamang ay nauna na ito sa kanya.

Habang nagdadrive ay napansin niya ang pagtitig nito. This is so awkward, sa isip niya.

He fakes a cough to ease the awkwardness.

"Sorry for making you uncomfortable." His mother sounded so guilty, talaga naman kasing nakakailang, pakiramdam niya may mainit na bagay na nakatutok sa kanang pisngi niya.

"Hindi namam." He lied, hindi niya alam kung tatanggapin nito ang kanyang kasinungalingan pero sa tingin niya hindi naman tama na sabihin na sobra siyang naiilang, lalo na at siya ang nagpresinta na ipag drive ito. This is just a small favor, not but, she is his mother after all.

"Sorry for staring too much." Sa wakas ay sa harapan na ito nakatingin. "Come to think of it." Robin can sense the happiness in her voice. " Ito ang unang beses na nasakay ako sa kotse mo na ikaw ang nag-dadrive. Dati, naiisip ko lamang ito, ngayon katabi na kita." He stopped his car because of the traffic light, pagkakataon rin iyon para lingunin niya ang kanyang mommy. All he can see is her motherly love, the kind of love that he ignored for years.

And just like that, his mouth overpowers his hate.

"I'm sorry My." It was short but meaningful words for his mom, he witnessed how her tears fell from her eyes, but she smile still habang pigil ang hikbi. Umangat ang kamay nito patungo sa kanyang braso na nakahawak sa manibelo.

"I can accept all your apologies, but sorry isn't enough to compensate on how much you made me miss you bunso." Robin took a deep breath; series of childhood memories comes in, ganito rin iyon, his seating in the backseat habang kinukulit ang mommy niya na nagmamaneho.

"My, hindi na masakit ang stomach ko."

"Really?"

"So? We can go back to your school?" Candice told him, tumawag ang school dahil masakit daw ang tiyan ni Robin kaya naman matapos ang kanyang meeting ay nagpunta siya sa school para sunduin ang anak.

"My, why don't we just eat out, sa Jollibee, what if pala gutom lang ako?"

She raised her brows, sa dami ba naman ng magmamana ng kakulitan ngi Ren ito pang bunso nila? Mukhang magiging sakit rin ng ulo niya ito paglaki. Pero hindi rin naman niya natiis, dinala niya rin naman ito kaya lamang hindi siya nagkulang sa paalala na hindi na dapat ito mauulit, hindi dapat ito nagsisinungaling.

"My, masakit talaga ang tyan ko kanina, promise!" sabi nito habang nakataas ang kanang kamay, kinurot niya tuloy ang pisngi nito.

"My, thank you, kasi may Robin and Mommy time na tayo." Nagulat siya nang sabihin ito ni Robin pagbalik nila sa kotse.

"Diba lagi naman tayo magkakasama?"

"Pero mommy iba pa rin kapag tayo lang, pero don't worry mommy, nag-usap na naman kami nina Ravin and Raven, okay lang sa amin minsan si Raven o Ravin ang kasama mo. We won't get jealous, lalo na ako."

"Talaga? Ang mature naman pala ng bunso ko." Sabi niya na hindi mapigil ang tuwa. Sobrang natuwa naman ito, namilog ang mata at ang dalawang dimple ang sarap lang kurutin. She can't believe herself that she created this, well katulong nga rin pala ang genes ni Ren.