For You - TR

1.2

    Marinette, Adrien'ın dans etmeye çalışmasını izleyip güldü. İdolünün bir konuda başarısız olmasını görmek rahatlatıcıydı. Adrien'ın hareketi sekizinci deneyişiydi ve kızardı. "Konsantre olmama hiç yardımcı olmuyorsun..." Adrien dudaklarını büzdü.

    Marinette gülümseyişini saklamaya çalışarak boğazını temizledi. "Evet, tabi ki." Marinette karnında gerginliğin sancısını hissederek hareketi tekrarladı. Ne zaman Adrien'la konuşsa böyle hissediyordu. Aptal gibi duyulmak istemiyordu.

    Adrien kızı dikkatle izledi sanki göz kırparsa çok hızlı bitirecek ve bir adımı kaçıracaktı.

    Sınıfına bir hafta önce öğrettiği hareketti. Kibar ve zarif olmalıydı ama Adrien bunun için fazla katıydı. İzlemesi neredeyse acı vericiydi.

    Adrien hareketi tamamladığında umutla baktı kıza. Marinette ciddi durmaya çalışıyordu ama sonunda kahkaha atıverdi. "Özür dilerim." Dedi Marinette nefes almaya çalışarak. Sonunda ikisi de kahkahalara boğuldu ve salonda yankılandı. Genelde karanlıktı ama Adrien'ın gülümsemesiyle aydınlandığına yemin edebilirdi.

    "Şimdilik pozisyonların üzerinde çalışalım." Balerin onun yanında durdu ve vücudunu rahatlattı. Ellerini önüne uzattı ve dönüşünü düzeltti. "Bu birinci pozisyon."

    Kafasıyla onayladı, pozisyonu denedi ama irkildi. Genç kız kıkırdadı ve arkasına geçti. "Benim dönüşümü kopyalamaya çalışma." Diye azarladı Marinette. "Yürümeyi öğrendiğimden beri dans ediyorum bu yüzden esnekliklerimiz farklı." Dansçı önce duruşunu düzeltti sonra ayağını hareket ettirip daha rahatça döndü.

    İç çekti ve gözünün ucuyla kıza baktı. Marinette'in kızarmaya başlaması tatlıydı. O anda çocuğa ne kadar yakın olduğunu fark etti. Bir adım geriye attı ve yüzüne yangın gibi yayılan kızarmasını sakinleştirmeye çalıştı. Adrien boğazını temizledi.

    "Bu pozisyonları İngilizcedeki gramer ya da müzikteki ölçüler gibi düşün." Tekrar döndü ve hareketini tekrar edişini izledi.

    Tek başına yapabilene kadar tekrarladılar. Marinette uzun zamandır bu kadar eğlenmemişti. Esnedi ve piyanosuna yöneldi. Genç kız sahnede kaldı.

    "İlk perdenin hareketlerini görebilir miyim?" diye sordu piyanist. "Hep piyanoya baktığım için sahnede olanları göremiyorum." Adrien ensesini kaşıdı.

    Bir gülümsemeyle onayladı. "Ladybug ile tanışmayla başlıyoruz. Her hareket mükemmel zamanlamada ve mükemmel postürle yapılıyor." Bacağını arkasında kaldırdı ve o pozisyonda kaldı. "Katı ve rutin gibi görünmeli," Marinette aynı hareketi tekrar tekrar yaptı. "Ladybug zarif." Zıpladı. "Sahnede kayarak ilerlemeli ve dengeli bir sahne yaratmalıyız." Pointe ayakkabı olmadan zordu. Nefesini ve kalp atışlarının çarpıntısını kulaklarında duyabiliyordu. "Sonraki sahnede Nathanael karizmatik Chat Noir'ı oynuyor." Diye açıklamaya devam etti."Hareketleri karmakarışık. Müziğin ve sessizliğin ritmine asla uymuyor. Bir uyumsuzluk hissi yaratmaya çalışıyor."

    Gözlerini kızdan ayırmadan onayladı. Yeşil gözleri çok güzeldi. Dans etmiyor olsa da yine de gergindi.

    "Balenin çirkin tarafı gibi. Arkasında gerçek bir anlam yok ve sanki dövünüyor." İki de güldü. Sonraki bölüme geçti. "İkilinin tanışma anını ilk kez görmeye başlıyoruz." Kolunu hareket ettirdi ve döndü. Eklemlerini sanki içine çöküyormuş gibi hareket ettirdi.

    Yüz ifadesindeki etkilenmeyi izledi. "Ladybug çok çekingen bu yüzden önüne bir direnç duvarı koymak zorundayız. İki stil çatışıyor ve uyumsuzluk ve uyum yaratıyorlar." Pointe ayakkabıları olmadan ne kadar hızlı dönebilirse o kadar hızlı döndü.

    Bitirdiğinde alkışladı. Kızardı ve alçak gönüllü bir şekilde selam verdi. "Öğrendiğim her şey bu. Ayakkabılarla daha iyi görünürdü." Marinette ellerini arkasına koydu.

    "Yine de harika görünüyor." Piyanist gülümsedi, genç kız onayladı. Sahnenin köşesine oturdu.

    "Parça nasıl gidiyor?" diye sordu Marinette kaçamakça. "Bildiğin üzere üçüncü perdede onunla dans edeceğim." Marinette sadece Chloe'nin gölgesi olmaktan nefret ediyordu. Yeteri kadar ağlamıştı artık; dublör olmak yetersiz olduğu anlamına gelmiyordu. Marinette gerçek kararlılığını ve özgüvenini göstermişti.

    Adrien tekrar kızardı. "Daha başındayım bu yüzden... hiçbir şey bitmiş değil." Dedi Adrien sessizce. Kendini kontrol etmeliydi, gülümseyip onayladı ama içinden çığlık atıyordu. Marinette şarkıyı duyacağı için çok heyecanlıydı.

    Derin bir nefes aldı. İnce parmakları tuşlara sürtündü ve parmaklarının hareketini görünce genç kız şaşkınlığa uğradı. Nefes kesiciydi, Adrien nefes kesiciydi. İlk ritim çok güzeldi. Ses hiçliğe karıştı. İkinci nota ilkinin aynısıydı ama daha kısa. Sonra daha yumuşak bir notayı çaldı, genç kız dikkatle dinledi. Başladığı gibi bitmesi bir oldu. Kendini daha fazlasını isterken buldu. Son nota şarkı devam edecekmiş gibi bitmişti. Hayatının en harika 13 saniyesiydi.

    "Beğendin mi?" diye sordu Adrien. Sesinde gerginlik vardı, Marinette bu sadece kendisine oluyor sanıyordu.

    "Bence bu senin en iyi şarkın olacak." Diye sırıttı, Adrien kızardı ve piyanosunun kapağını kapattı. Kızarmasını gizlemek için saatine baktı.

    "Yiyecek bir şeyler almak ister misin? Geç olduğunu biliyorum ama eğlenceli olurdu..." Kaçamak bir bakış atmak için durdu. "Ayrıca bu geceyi burada sonlandırmak istemiyorum..."

    Kızarma sırası Marinette'deydi.