Art ❦︎ |JJK|✔ [Tamamlandı]

🎨2.6 'Special Ep.'

Üstünü değiştirince montunu da hızla giydirdim. "Sen benu burada bekle anneciğim tamam mı? Kendi montumu alıp geliyorum hemen" dedikten sonra yanağına bir öpücük bırakıp odadan çıktım. Bacaklarım ve ellerim titriyordu, Jungkook'a tam olarak ne olduğunu bilmiyordum ama bir an önce oraya gitmem gerekiyordu.

Kendi montumu da aldıktan sonra Eunji ile birlikte evden çıktık. Onu yanımda götürmem ne kadar doğruydu bilmiyorum ama evde tek bırakamayacağım için benimle birlikte geliyordu.

Arabaya bindirip emniyet kemerini takınca bende sürücü koltuğuna geçtim. Son kez gözyaşlarımı sildikten sonra kontağı çalıştırıp evimize oldukça yakın olan askeriyeye doğru sürmeye başladım.

...

Arabadan indikten sonra Eunji'yi de indirip kucağıma aldım. Derin bir nefes alarak ilerledim, büyük çelik kapının önüne gelince ben daha bir şey yapmadan kapı açıldı. Jungkook'un en iyi askerlik arkadaşı Kang-Dae dışarı çıkınca hemen Jungkook'u sordum. Onun da gözlerinin doluyor olması gözümden kaçmamıştı. "Ae Cha üzgünüm ama o..." dedi. Henüz cümlesini tamamlayamadan kapıdan sağlık görevlileri çıktı. Beyaz bir örtü örtülmüş büyük sedyeyi iki uçtan tutmuşlardı.

Jungkook..gerçekten ölmüştü.
Onu kaybetmiştim..

Kang-Dae kucağımdaki Eunji'yi aldıktan sonra yere çöktüm. O ölmüştü, gitmişti..Kaybetmiştim onu.

Kıçkırıklarım ve Eunji'nin çığlıkları tüm kışlayı inletiyordu..

O babasını, ben ise eşimi kaybetmiştim.

🎨.

Evet kuzular özel bölüm özel bölüm dediniz alın size özel bölüm.

Kötü bitmesini başından beri planlamıştım zaten...

Sizce ben böyle bitirir miyim??

Devam edin hemeenn ⬇️⬇️

🎨.

Gözlerimi açtığımda hemen yatakta doğruldum. Birden burnuma dolan koku ile hemen sağ tarafıma döndüm. Jungkook? Galiba hayal görüyordum.

Gülümseyerek bana bakıyordu. "S-sen" dediğimde gülümsemesini genişletti.

"Kendimi övmek için demiyorum amaa çok başarılı olduğum için erken gitmeme izin verdiler." diye konuştuğunda hayal olmadığına kanaat getirdim.

Daha demin kötü bir rüya hatta kâbus görmüştüm ama şimdi Jungkook buradaydı.

Gözyaşlarım bu sefer mutluluktan akarken bana sıkıca sarıldı. Ellerimi geniş omuzlarına koyup ağlamaya devam ettim. O yanımdaydı, hayattaydı.

"Ne zaman geldin? Neden haber vermedin?" diye sorduğumda bana hâlâ sarılırken cevapladı.

"Geleli bir saat falan oldu. Eunji'ye baktım ama uyuduğu için yanına geldim ve sana sarılarak biraz uyudum. Sürpriz olsun diye de haber vermedim" dediğinde mutlulukla gülümsedim.

"Seni çok özledim" dediğimde başını salladı "Bende çok özledim, seni çok özledim Eunji'yi çok özledim.."

Benden nazikçe ayrılınca hemen alnımızı birleştirdi. Bakışları dudaklarıma kaydığında ondan önce davranarak hemen dudaklarımızı birleştirdim.

Seni öpmeyi bile özledim Jeon.

Öpüşüme karşılık verirken belimden tutarak yerlerimizi değiştirdi ve beni yatakla kendi arasına aldı.

Nefessiz kalınca ayrıldık. Kesik kesik nefeslerinin arasında "Eunji'nin kardeş istediği doğru muymuş?" dedi. Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.

Eunji bana sürekli kardeş istediğini söyleyip duruyordu. Yani doğruydu..

Tekrar dudaklarıma yöneldiğinde Eunji'nin ağlama sesi geldi. Jungkook yataktan kalkınca bende kalktım. "Ama hem kardeş istiyorsun hem de fırsat vermiyorsun. Böyle olmaz kii" dediğinde hafifçe omzuna vurdum.

Ne kadar zaman geçse de utanıyorsum işte.

Jungkook hızla odadan çıkıp, hasret kaldığı oğlunun yanına giderken arkasından gülümsedim.

Artık bizi ayıracak bir şey yoktu ve artık hep beraberdik. İyisiyle, kötüsüyle biz bir aileydik.

Seni seviyorum minii oğlum,
Seni seviyorum Jeon Jungkook

Sizi seviyorum.

🎨.

Ay bitti, cidden bitti..

Art'a gösterdiğiniz ilgiden dolayı çok teşekkür ederim.
Bölümleri sabırla beklediğiniz için..

Daha demin yanlışlıkla yayımladım uskanakamna buraya fazla bir şey yazamayacağım o yüzden jakanaknakw

Sizi seviyorummmm öpüyorum muah muah