Art ❦︎ |JJK|✔ [Tamamlandı]

🎨1.5

[Ae Cha]

Okuduğum mesaj ile telefonu  düşürdüm. Tamam, havaalanında gözyaşlarımdan öpmüş olabilirdi bende benimle ilgilendiğini düşünmüştüm ama 'Seni seviyorum Ae Cha' demek...İyi ki kalp hastası değildim yoksa şuan şuraya bayılabilirdim.

Kapı açılınca hemşire girdi.  Gülümseyerek yanıma gelince yerdeki telefonumu fark etti. Şaşırsada bir şey demeden bana uzattı. "Thank you"demekle yetindim.

Hemşire benim kontrolümü yaparken tekrar bir mesaj geldi.

Jungkook:
Hâlâ unutabileceğimi düşünüyor musun?

Düşünmüyordum. Aslında Jungkook'a karşı ilk izlenimim, -galiba popüler olmasından kaynaklı- tek seferlik ilişkilerle dolu bir hayatı olduğunu düşünmüştüm ya da her kızla ilgilenen bir tip. Ama kesinlikle bu bir önyargıydı. Çünkü o asla böyle biri değildi. İnsanları incitmemek için elinden geleni yapıyor ve nazik davranıyordu. Sadece dış görünüşü değil, kalbi de güzeldi.. ah be Jeon.

Mesaja ne yazacağımı bilemiyordum. Sanki ne yazsam da kifayetsiz kalacaktı.

Şuan yazmaya cesaretim yoktu ama şunu söyleyebilirim ki, Seni seviyorum Jeon.

🎨.

Kapı çalınca yattığım yataktan kalkarak kapıya doğru ilerledim. Muhtemelen Bay Lee gelmişti. Kapıyı açınca Bay Lee ile değil, Bayan Lee ile karşılaştım. Ne zaman Amerika'ya gelmişti?!

Ben sevinçle gülümserken içeri geçmesi için çekildim. Elindeki yeni fark ettiğim poşetleri yere koyarak ayakkabısını çıkarttı ve içeri girdi. "Biraz sıcak çorba içmen gerek diye düşündüm"dedi ve göz kırptı. Ona gülerek teşekkür ettim. Benimle oldukça ilgiliydi. Gerçek annemin aksine..

Mutfağa birlikte geçtik. İlk önce ellerimizi yıkadık sonra ise iş bölümü yaparak, yemek hazırlamaya başladık. "Tedavilerinin iyi gittiğini duydum"dedi Bayan Lee. Başımla onu onayladım. "Hayata tutunmaya çalışıyorum işte"dedim kısık bir sesle. Duymamıştı, ben bile kendimi zor duymuştum.
Korktuğum şeylerden biri de, birden ölüme çekilmek...sevdiklerimi arkada bırakmak.. Jungkook'un bana karşı olan hislerinden vazgeçmesini bu yüzden çok isterdim. Onu yüzüstü bırakmaktan çok korkuyordum.

"İyi misin Ae Cha? Gözlerin dolmuş"dedi Bayan Lee. "Ahh iyiyim sadece doğradığım soğan yüzünden"diyerek geçiştirdim. İnanmamıştı tabikii ama üstlenmedi.

Yemekler hazır olunca Bay Lee'de geldi ve ailemle yapamadığım ve yapamayacağım şeyi yaparak birlikte yemek yedik. Düzgün bir ailemin olmasını ve akşam babam işten gelince birlikte yemek yemeyi o kadar isterdim ki...Ama gel gör ki bir kızları yokmuş gibi davranıyorlardı. Umurlarında değildim.

Yemek sessiz geçmişti. Yemekten sonra ise Bayan Lee benim dinlenmem gerektiğini söyleyerek odama gönderdi ve kendisi mutfağı toplamaya başladı. Bay Lee ise işleri için bilgisayar karşına geçti.

Telefonum elimdeyken sessizde kaldığını fark ettim tam açmak için basacaktım ki bir mesaj geldi ve elim yanlışlıkla oraya değdi. Saniyesinde değil, salisesinde görmüştüm resmen mesajı.

Jungkook:
Hala bir şey yazmadın.

İyisin öyle değil mi?

Ae Cha:
Bunlar telefonda konuşabileceğimiz şeyler değil bence

Jungkook:
Yüzyüze mi konuşalım yani?

Ae Cha:
Yazmayı sevmiyorum ve anlatmam gereken şeyler var birden birisini hayatıma alamam Jungkook..

Jungkook:
Anlat o zaman Ae Cha

Kapının önündeyim seni bekliyorum.

🎨.

Merhabalaarr~

Gözlerimden uyku akarken bir bölüm yazdım. Hatalarım için şimdiden özür dilerim.

Ders programımız ve çalışma programımız 4 dereceli 4.derece oldukça zor ve ağır sizi süründüren bir program. Sabahtan akşama kadar ve eve gelince de bir ton ödev ve proje yapmam gerekiyor. Haftasonu da pazar dahil doluyum yine dersim var hemde 09.00'dan 22:30'a kadar. Yaşıyor muyum emin değilim. .

Gece gelip bölüm yazmaya çalışıyorum geç gelirse bölümler özür dilerim..Elimde değil...

Neyse hep size hayıflanıyorum. Sizi de bunaltıyorum..

Sizi seviyorum💜öpüyorum muah muah