Na Zawsze, Jesteś dla Mnie...

XI

Pół roku później

*Marcelina*

Woow jestem w dziewiątym miesiącu ciąży.

Jak ten czas szybko leci?

Jak się czuje?

No cóż bywało lepiej. Aktualnie trochę mi smutno.

Będąc w ciąży nabrałam trochę kompleksów wobec swojego wyglądu i psychiki.

Czuję jakbym była tykającą bombą.
Nie Sylwią Bombą xd.

Trochę przytyłam. No to jest uzasadnione tak, każdej kobiecie w ciąży przybywa trochę tu i tam.

Nie mogę patrzeć na siebie w lustrze.
Jak ja wyglądam.

W nic się nie mieszcze.

To jest dramat przez wielkie d.

Jeśli chodzi o moją psychikę to strasznie się zaczęłam wszystkim przejmować.

Przykładów jest wiele.

Boje się porodu.

Boje się, że nie schudnę i będę miała ogromne rozstępy.

Boje się, że upuszczę dziecko kiedy będę je trzymać.

Jak już mówię wszystkiego się praktycznie boje.

Pewnie zapytacie jak się ma moje życie zawodowe?

Otóż się nie ma.

Praktycznie w ogóle się tym nie zajmuję.

Ciąża jest już zaawansowana a dodatkowo w szóstym miesiącu ciąży lekarze odkryli, że ciąża jest w jakimś stopniu zagrożona, ponieważ dziecko jest ciężkie, duże i ciężko jest je utrzymać dlatego od trzech miesięcy leżę.

Oczywiście stan się nieco poprawił ale lekarza przecież trzeba słychać.

Tak mówi Dawid.

Właśnie Dawid.

Jeśli chodzi o niego to w roli przyszłego ojca sprawuje się wspaniałe.

Ciągle o mnie dba, skacze nade mną aż czasami mam go dość ale i tak go kocham, bo przecież to ojciec mojego, naszego dziecka.

Dzisiaj akurat mamy sesje ciążową z fotografem- Sylwią Bombą.

Bardzo się cieszę, bo znam Sylwię i jest bardzo pozytywną osobą. Ma dwuletnią, przeuroczą Antosię.

Aktualnie jest godzina 10 rano a z fotografem jestem umówiona na 12.

Idealna pora by wstać.

Mam nadzieję, że się wyrobię w dwie godziny.

Wiecie kobieta w ciąży dłużej się szykuje niż kobieta bez ciąży.

Dopóki się ubierze, pomaluje to minie sto lat.

A z ubieraniem to już w ogóle.

Dobra zamiast gadania zacznę się szykować, bo serio się nie wyrobię.