PATRON vs ASİSTAN

⚜️49⚜️

Selam biz geldik .😂 Biliyorum bir türlü Akay ve Barlasın şimdiki zamanını ögrenemediniz ama bu sefer geçmiş falan yok direk olaya dalıyoruz ‼️

ŞİMDİKİ ZAMAN ;

Uğruna canımızı feda ettiklerimiz var bazen. Onlar kalbimizin her bir odacağında kendine yer edinmiş, kader defterimize yazılan isimlerdir. Kimisi canımızı çok acıtır ama bir türlü söküp atamayız içimizden. Kimisi bizi çok sevindirir,ağzından çıkan her tatlı söz bize Tanrının cennetinin bir kaç saniyelik fragmanı gibi izletir kendi kendini. Ama gün gelir avuçlarımızdan kayıp gittiklerinde mürekkebi akmış kalem misali bir anda simsiyah karanlık , yayılır tertemiz beyazlıklara. Geriye çevrilen sayfalar her ne kadar çoğalsada illaki birer damla işler geleceğimize , ta ki ölüm kapıya dayanana kadar başımızda bekleyen gölge gibi hep hatırlatır kendini...

❄️

Genç adam hastanenin kapıları aralanırken hala bir zerrecik umutla gözlerini sevdiğinden bir an olsun ayırmıyordu.  Etrafında koşuşturan bir kaç görevli ve doktorlar genç adamı uzaklaştırmaya çalışsa bile Barlas karısının elini bırakmamakta kararlıydı.

"Beyefendi lütfen izin verin de işimizi yapalım. Bu şekilde hanımefendi yi daha çok tehlikeye atıyorsunuz!"

Barlas başını kaldırıp genç doktora baktığında bir şeyler söylemek istedi. Kendisini haklı çıkartacak bir şeyler. Ama bulamadı. Sadece susmakla yetinip sevdiği kadının iki kanatlı kapının ardında kaybolmasını izledi.

Kapılar tamamen kapandığında Barlasın gözleri önce avuçlarıma kaydı. Sevdiğinin, aşık olduğu kadının kanıydı bu kan. Canı yandığından emindi. Akayın gözünden düşen her bir damla kalbinde yanan ateşi,benzin misali körüklüyordu.

Az sonra omuzlarına dokunan  el ile gözlerini avuçlarından ayırdı.

Ateş bir şeyler söylerken Barlas kulaklarındaki çınlama hissiyle ne dediğini anlamıyordu.

"Barlas kendine gel ! "

Genç adam en sonunda kendine geldiğinde  bir an boşluktaymış hissine kalıpdı ve tutunacak bir yer aradı. Ateş bunu fark ettiğinde Barlasın koluna girip sıra sıra dizili koltuklardan birisine oturttu.
Tam karşısında çömelip dizlerine tutunduğunda Barlas gözlerini Ateşinkilere kenetledi.

"Anlat haydi koçum. Ne oldu size böyle ?"

"B-benim yüzümden oldu. O-onun kalbini çok kırdım ben Ateş."

"Oğlum bak hiç bir şey anlamıyorum. Önce bir kendine gel ve her şeyi baştan anlat. "

Genç adam biraz olsun kafasını toparlamaya çalışıtığında her şey birer film şeridi gibi gözlerinin önünden akıp gitmeye başladı bu sırada Ateş olanları dinlerken elinden geldiğince sakin kalmaya çalışıyordu.
Barlas en sonunda anlatmayı bitirdiğinde hastanenin dış kapısı aralandı , iki genç adam başını aynı anda çevirdiğinde  önce Vuslat ardından Mina ve onun ardından Kuzeyin suretleri belirdi.

Barlas Kuzeyı görmesiyle beraber sanki beynine kan sıçracasına ayaklanıp Kuzeye doğru yürüdü. Vuslat ve Mina ne olduğunu anlamasken Barlas çoktan Kuzeyin yakasına yapışmıştı. Ateş ne olup bittiğini bildiği için gıkını çıkarmadan ikiliyi seyrediyordu.

"Ne işin var lan senin burda ! "

"A-Akayı merak ettim Barlas"

" Ne saçmalıyorsun oğlum sen !? Karın olacak aşağılığın ve senin yediği haltın sonuçlarını mı izlemeye geldin
lan ! "