Salgın: Savaş

Bölüm 31: Küçüğüm 2. Kısım

Özgür, sırasına oturmuş, bacaklarını aşağı sarkıtmış sallıyordu. Sınıfta yapmayı sevdiği sayılı şeylerdendi. Liseye geçmişti geçen sene ama hala okuldan nefret ediyordu. Büyüdüğünde her şeyin geçeceğini sanmıştı. Güçleneceğini, akıllanacağını, sorunlarını kendi başına çözebileceğini. Ama ikinci sınıf bitmek üzereydi ve o lise hayatından şimdiden bıkmıştı. Dersleri zaten hiç sevmemişti ve lise çok daha zordu. Matematiği berbattı. Dersi dinlemiyor, içinde sayılar olan her şeyden nefret ediyordu. 40 dakika dersleri müzik dinleyerek geçiriyordu. Bazen arkadaşlarıyla okuldan kaçıyordu. En yakın arkadaşı sınıftaki Zeynep'ti. Zamanlarını hep birlikte geçirirlerdi. Zeynep garip bir kızdı. Sürekli sigara içer, okuldaki herkesi tanır, son sınıftan arkadaşlarıyla okuldan kaçardı. Özgür de denemişti bir süre sigara içmeyi ama üvey annesi onu yakalayınca babasına söylemesin diye bırakmıştı. Zaten sevmiyordu da. Sadece uyum sağlamak için kullanmıştı.

Sınav sonuçları kötüydü. Eve geç gitmeye başlamıştı aylardır. Birkaç yıldır babasıyla arası da çok kötüydü. Elbette bunun sebebi üvey annesi Serap'tı. Özgür'ün babası, çok severek ve birçok şeyi atlatarak evlendiği biricik eşinin ölümünden sonra yokluğunu kızıyla doldurmuştu. İlk yıllar birbirlerine sımsıkı sarılmışlardı. Ama sonra, Serap nasıl olduysa kızını tehdit ederek korkutup uzaklaştırmıştı. Başta nasıl yapacağını kestirememişti fakat sonunda kocası üstünde otoritesini tamamıyla kurmayı başarmıştı. Özgür'ün ergenliğe girmesinin etkisi de büyüktü.

Özgür eve pek uğramıyordu bile artık. Okul yeni bitmiş olsa da kursları sınıfında devam ediyordu. Zamanını Zeynep ve Zeynep'in her gün değiştirdiği arkadaşlarıyla geçiriyordu. Bir gün gezip eğlendiği kişiyi sonraki gün görmüyor, adlarını bile hatırlamıyordu. Pek şikayeti de yoktu aslında. Şarkıları daha çok severdi insanlardan. O yüzden konuştuğu insanları seçerdi. "Her şey iğrenç, herkes iğrenç, insanlardan nefret ediyorum." gibi düşünceleri yoktu, havasında olduğu zaman gayet eğlenceli olurdu hatta. Ama evde öyle değildi. Doğru düzgün yemek yemeyi de bırakmıştı. Dışarda yiyordu bazen. Kemikleri sayılacak hale gelmişti. Zeynep salata yedirip haftada iki gün zorla pilates yaptırmasa sağlığı iyice kötüye gidecekti. Güzel görünmek gibi şeylere önem vermiyor değildi ama rahat olmayı tercih ediyordu.

"Kaldır poponu tatlım!" diye sınıfa girdi Zeynep. Üstündeki deri cekedinden ve kocaman güneş gözlüklerinden de anlaşıldığı gibi bir yere gideceklerdi.

"Kaçıyor muyuz?" Zeynep sandalyenin üstünden zıplayarak Özgür'ün çantasını kafasına fırlattı. Okulda normal zamanlardaki gibi 8 saat yerine sadece 5 saat ders olsa bile kaçıyorlardı. Yaz tatilinde onlardan başka kurs yapan okul yoktu ki.

"Tabii ki. Bowling. 12'lerden yakışıklı çocuklar ve şu senin beğendiğin çirkin olan da var." Özgür kalktı ve çantasını sırtına atarken ona cevap verdi:

"Çirkin değil o. Sadece çene gamzesi var, ayrıca yakışıyor." Zeynep susması için elini kaldırdı ve yürüyerek okuldan çıktılar.

Alışveriş merkezine gelmişlerdi. İlk katta bir mağazaya girdiler. Önce Zeynep'in alacağı birkaç şeyi alacaklarmış. Pahalı aksesuarlar, takılar... Zeynep, favori makyaj malzeme markasını görür görmez oraya doğru koşturdu.

"Ay inanmıyoruuuum, çıkmışlar bile!" dedi eline rastgele bir ruju alırken. Aylardır beklediği yeni ürünler olmalıydı. Onu takip eden Özgür, en önde duran ruju eline aldı ve inceledi. Böyle şeyler kullanmazdı. Yalnızca birkaç parlatıcı. Sahip olduğu takı ve makyaj malzemelerinin çoğu Zeynep'in hediyeleriydi ve dolabının en altında asla kullanılmamayı bekliyorlardı. Fiyat etiketine bakınca şaşkınlığını gizleyemedi:

"Bu kadar param olsa on tane plak alırdım." dedi. Aslında durumları eskisi kadar kötü değildi. Annesi zengin bir ailenin kızıydı ama babası gibi fakir bir polise aşık olunca ailesi onu reddetmiş ve mirasından da pay vermemişti. Küçükken çektiği sıkıntılar, ailesinin ölümünden sonra hayatlarına giren üvey anneyle biraz da olsun azalmıştı. Ama yine de, bir ruj için bu kadar ödemeyi kabul etmezdi.