Mate

H17

Edward Jr POV

Ik kon het niet geloven. Ik, Edward was een Alfawolf. Ik schudde mijn wolvenkop en rende weg richting het bos. Er scheurde iets achter me maar ik besteedde er geen aandacht aan en rende nog harder weg. "Seth ga even weg, ik moet iets bepreken met mijn zoon. Ik laat het wel weten wanneer je weer terug kan". Ik schrok me een ongeluk, "Mam, ik wil dit niet. Echt niet". "Weet ik lieverd en ook al haat ik het om te zeggen maar je hebt niet echt een keuze, ik en Seth kunnen het nooit overnemen; we zijn daarvoor niet bevoegd. Kun je terugkomen nu, je vader is heel erg bezorgd en ik kan hem niet zo lang tegenhouden en kan jij gaan praten met Sam". Ik besloot terug te gaan en te accepteren dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn. "Ik kom al, ben er in 5 minuten". Ik hoorde mijn moeder wegvallen en een paar secondes later hoorde ik Seth terugkomen. Ik zei niks en ik rende in stilte terug. Toen ik bij mijn huis stond kwam iedereen aanlopen, zelfs Jasper die er echt niet goed uitzag. Ik transformeerde en trok de aangegeven kleding aan. Ik vroeg Sam of hij met me wilde praten over mijn nieuwe positie en gelukkig begreep hij het en zei ja. Ik liep samen met hem weg van de groep. "Sam, kun je me helpen ik weet echt niet wat ik zou moeten doen met het feit dat ik nu een Alfa ben, ik ben fysiek gezien nu 8-9 jaar oud. Ik ben hier nog niet klaar voor maar ik weet ook dat ik geen keuze heb". Hij liet me de zin niet eens afmaken "Luister Edward, niemand is klaar voor de leiderschapspositie maar de beste leiders zijn altijd diegene die geen keuze hadden en wel de leider moesten zijn. Ik weet zeker dat jij een goede Alfa zult zijn want ik geloof in jou. Seth en Leah doen dat ook want anders zaten ze niet in je roedel, ze geloven in wie jij bent en ik weet zeker dat ze trots zullen zijn op je, niet iedereen krijgt op zo'n jonge leeftijd deze speciale gave in de schoot geworpen en kan daar goed mee omgaan zoals je net deed". Ik voelde diep van binnen dat ik echt trots was op mezelf en dat ik deze positie aannam met opgeheven hoofd, "Sam, ik heb een vraag. Wat zou mijn roedel kunnen doen? Ik heb hier geen verstand van en jij waarschijnlijk wel dus ik wilde het gewoon even vragen". "Edward, misschien is het beter als je met mij meegaat om te zien hoe een roedel nou precies werkt, je ouders zullen verbaasd zijn en dan vooral je vader maar ik weet gewoon dat dit het beste is wat we kunnen doen. En dan kan ik je dingen uitleggen en vertellen die niemand weet of kan weten". Ik dacht er even over na en knikte toen, ik zou het even moeten vragen maar ik wist dat mijn ouders het beste voor mij wilde en dat dit een mooie kans was voor mij om als persoon te groeien. Ik nam afscheid van Sam en zei hem dat ik het hem zou laten weten wanneer ik zou komen. Ik liep weer terug en zei tegen mijn ouders dat we moesten overleggen. Binnen begon ik te praten en legde het voorstel van Sam uit, Pap kookte van woede en mam keek alleen gelukkig voor me. " Ik wil niet dat je gaat Edward". Het was er al uit voor mijn vader zich had kunnen bedenken, "Pap ik ben geen kleine jongen meer, nu niet meer en ik kan mijn beslissingen zelf maken". Mijn vader slikte even en zei "Dat weet ik wel Eddie maar ik vind het moeilijk mijn jongen te moeten missen. En eerlijk gezegd had ik dit wel verwacht maar het kwam veel te snel naar mijn mening". "Dus ik mag gaan?" ik hoopte het alhoewel, als ze weigerden luisterde ik gewoon niet. "Ja Edward je mag gaan op voorwaarde dat je vaak langskomt en aardig doet tegen je ooms". Mams antwoord gaf de doorslag. We pakten samen mijn spullen in en voor ik het wist stond ik bij de grens en nam ik tijdelijk afscheid van mijn ouders. Toen ik de grens passeerde wachtte tien Wolven me op. Ik pakte mijn spullen, transformeerde en ging mee met mijn tweede Familie.