Mate

H5

De 2 weken daarna waren de beste van mijn leven. Ik sprak veel met Leah af en ik wist dat zij voor mij de ware was. Zij zei al snel dat ze van me hield en ik voelde dat mijn hart weer klopte, figuurlijk dan. Ik weet dat als Vampier dit niet mogelijk is. Op onze 2e date heb ik haar gekust. We zaten te picknicken en ik kon er echt niks aan doen. Ik bedoel: Leah is Beeldschoon en ik wist dat dit Het moment was om onze relatie openbaar te maken, ik wist ook dat dit echt verkeerd uit zou kunnen pakken. Mijn familie vond de wolven vervelend maar geen bedreiging, ja ze stonken maar ze waren ook mensen en Carlisle had bewondering voor hun soort. Alleen over Rosalie had ik mijn twijfels. Ze was echt irritant als iemand ons geheim wist maar de wolven wisten het toch al dus ik zag daar geen probleem in maar wel in haar gedrag, Rosalie had de neiging om echt bitchy te gaan doen tegen mensen die ze niet kenden die ons probeerde te leren kennen. Dit werd natuurlijk erger als die persoon toevallig een Weerwolf was omdat ze de wolven altijd honden noemde. Ik moet toegeven dat ik dat ook deed maar ik wil mijn vriendin geen hond noemen dus heb ik het niet meer gedaan. En ik wil het liever niet hebben over de Familie van Leah. Ik weet er niet veel van want Leah verteld er nooit over maar van de dingen die ze verteld weet ik dat als ze het wisten ze Leah zouden verstoten en dat wil ik haar niet aandoen. Ze zou natuurlijk bij ons kunnen wonen maar ik weet niet of ze dat zou willen. Maar ik wilde zo graag haar meenemen naar mijn ouders en vol trots kunnen zeggen dat ze mijn Mate was. Ik wilde dat ze blij voor me waren en om eerlijk te zijn wilde ik stoppen met dit stiekeme gedoe, het was leuk in het begin maar ook frustrerend. Ik moest doen alsof ik beslissingen maakte om Leah te zien om Alice te ontwijken en ik versprak me vaak in het bijzijn van mijn familie. In hun gedachtes zag ik dat ze vermoedens hadden en dat ze dachten dat ik mijn mate had gevonden maar ik zei steeds dat het niet zo was, ik wilde Leah pas voorstellen als ze er klaar voor was, geen moment eerder maar ik wist niet dat dat moment zo rap kwam.

We zaten op een terrasje toen ik het vroeg. "Leah, mijn lief wat zou je ervan zeggen om mijn familie te ontmoeten?" Ik wilde het gewoon vragen en kijken hoe ze reageerde, haar reactie verraste me nogal. "Edward, lieverd ik zou niks anders willen maar ik ben bang dat we elkaar nooit meer mogen zien. Mijn familie haat het jouwe en dat weet je ook wel. We schenden nu ook het verdrag en ik ben bang dat onze families elkaar de oorlog verklaren door ons en dat er onschuldig bloed wordt vergoten door onze acties." Ik wist dat ze gelijk had maar leuk vond ik het niet. Ik wilde het gewoon ZO graag maar ik ook geen idee hoe ik mijn gedachtes zou kunnen verwoorden en ze het zou kunnen begrijpen...