Raveleijn: De wraak van Olaf

Wat is er gebeurt?

Het was de volgende dag en Halina en de ruiters werden wakker.  Ze gingen ontbijten en besloten om in de middag te proberen te weten te komen waar de bannelingen zijn om hun te redden. In de ochtend deed iedereen zijn eigen ding. Halina oefende haar spreuken in het kasteel.  Emma en Lisa gingen wat met Spike hun hondje spelen op het plein. Maurits ging rustig een boek lezen in zijn kamer. Joost ging even op bezoek bij Luna en Alex in het dorp wat verder weg van Raveleijn. En Thomas ging wat paardrijden in de natuur. Hij stopte met zijn paard aan een beekje om even te rusten. Terwijl het paard aan het drinken was van het beekje ging Thomas wat zitten tegen een boom om van de stilte te genieten. Hij wou zijn ogen even dicht doen toen hij plots wat hoorde. Hij dacht eerst dat het een dier was maar het geluid bleef maar van dezelfde richting komen. Hij stond op en ging richting het geluid. Hij keek even rond en luisterde of hij het nog hoorde. Toen hij niks meer hoorde besloot hij terug te gaan en draaide zich om. "Thomas." zei Jake die achter hem stond en liet Thomas schrikken. "Wat doe jij hier?" en hield zijn zwaard vast om zich te beschermen. "Alsjeblieft. Ik doe je niks. Ik heb je hulp nodig." zei Jake en viel op zijn knieën. Thomas stapte voorzichtig naar hem en keek in het rond. "Hoe kan ik zeker zijn dat dit geen val is en Falco en Baltazar hier ergens verstopt kunnen zitten." zei Thomas en keek Jake verdacht aan. Toen Thomas dichter kwam zag hij dat Jake gewond was en keek naar het bloed op zijn t-shirt. Hij zag ook dat zijn gezicht vol schrammen zat en keer hem aan. "Wat is er gebeurd. Je bent gewond." zei Thomas en Jake knikte. "Falco... Hij wou dat ik hem ging helpen maar ik wou gewoon uit dit lichaam dus hij martelde mij totdat ik akkoord ging om hem te helpen. Mijn antwoord was altijd nee. Ik zag mijn kans om te ontsnappen en rende zo snel als ik kon. Ik zag het beekje en verstopte me hier om even op krachten te komen en toen vond ik jou." zei Jake en probeerde recht te staan maar faalde en viel bijna op de grond maar Thomas kon hem nog op tijd vangen. "Oké, rustig. Ik weet niet of ik je kan geloven maar ik heb wat verband mee kom ik zal die wonde verzorgen." zei Thomas en hielp Jake mee naar zijn paard waar het verband in zat. "Dank je." zei Jake en lachte dankbaar naar hem. "Ik weet nu echt niet of jij super veel geluk hebt of ik echt een dommerik ben om jouw te vertrouwen." zei Thomas en hielp Jake op een rots zitten.

Thomas kwam terug met wat verband en ontsmetting en ging voor Jake zitten. Hij keek hem aan om te vragen of hij naar zijn wonde mag kijken en Jake knikte. Hij deed zijn shirt omhoog en toen Thomas de wonde op zijn buik zag was hij geschrokken hoe erg het er aan toe is. Hij veegde het bloed wat weg en deed wat ontsmettingsmiddel op de wonde. "Auw!" schreeuwde Jake van de pijn en Thomas zei stil sorry tegen hem. Hij deed ten slotte een verband rond en verzorgde vlug nog de schrammen op zijn hoofd. Thomas wou rechtstaan om alles terug in zijn tas te steken toen Jake zijn arm vast pakte en hem tegenhield. "Dankje." zei Jake stil en keek naar Thomas die knikte. "Geen probleem." zei Thomas en kwam even later terug en stond voor hem. Jake keek op en lachte naar Thomas. "Je kan zitten hoor Thomas. Ik zal je niks doen. En als ik je iets zou aandoen zou jij winnen omdat ik niet sterk genoeg ben nu ik gewond ben." zei Jake lachend en maakte wat plaats voor Thomas.

Thomas ging twijfelend naast hem zitten en begon te praten. "Dus Falco heeft je gemarteld om ervoor te zorgen dat je hem gaat helpen." zei Thomas en Jake knikte. "Wat voor plan was het?" vroeg Thomas en keek Jake aan. "Ik heb geen idee. Ik moest gewoon akkoord gaan maar ik laat me niet weer bedriegen door die klootzak." zei Jake en zuchte. Hij keek Thomas aan en lachte. "Je vertrouwt me niet eh." zei Jake en Thomas keek op. "Ik voel je zenuwachtigheid al van 1 km ver." zei Jake en lachte naar Thomas die naar de grond keek. "Jake je moet begrijpen dat ik niet zomaar iedereen kan vertrouwen na wat er met falco en Baltazar is gebeurd. Ze hebben zoveel keer gelogen en ons in de val gelokt. Ik moet gewoon voorzichtig zijn. Als mijn broers en zussen hier van wisten zouden ze zeggen dat ik dom ben om jouw te vertrouwen en aan de ene kant kan ik ze niet ongelijk geven." zei Thomas en Jake knikte. "Ik begrijp je Thomas. Ik begrijp je helemaal." zei Jake en zei dat het beter is als hij weg gaat. Hij stond op en viel terug neer van de pijn. "Oke, misschien blijf ik hier wel zitten." zei Jake lachend met pijn in zijn buik en Thomas knielde voor hem neer. "Nee, jij gaat met mij mee naar Raveleijn. Die wonde kan verergeren. Je kan hier niet blijven." zei Thomas en hielp Jake recht en gingen naar zijn paard. Hij zette hem op het paard en reed samen met hem naar Raveleijn

"We zijn er." zei Thomas die samen met Jake na enkele minuten rijden aankwamen in het dorp. "Ah, daar ben je. Ik dacht dat je verloren was." zei Maurits lachend maar stopte toen hij zag dat Jake achter hem zat. "Thomas wat doet hij hier." zei Joost en pakte zijn wapens erbij net als de rest. "Jongens het is oké. Hij is gewond. Ik leg het jullie binnen uit." zei Thomas en hielp hem mee naar binnen. Nadat Thomas alles heeft uitgelegd besloten ze dat hij mocht blijven maar dat hij de eerste dagen in de cel moet zitten om zeker te zijn dat hij de waarheid spreekt en dit geen plan is van Falco.

Ziezo dit deeltje zit er ook op.
Bedankt voor het lezen

Groetjes
❤