Raveleijn: De wraak van Olaf

De slechte kant van Olaf.

Iedereen keek geschrokken naar Olaf. "Jongens jullie moeten mij geloven. Ik wou dit niet maar Falco beloofde als ik mee zou werken hij de bannelingen met rust gingen laten maar hij heeft gelogen. Ik voel de duisternis in me. Soms kan ik het overwinnen zoals nu maar meestal blijft het kwade in me winnen. Ik weet niet wat ik moet doen." zei Olaf en hij keek de ruiters aan. "Olaf ben jij het echt?" zei Halina en stapte naar zijn cel. De ruiters wouden haar tegenhouden omdat ze het nog niet helemaal vertrouwden maar Halina deed een teken dat het in orde is. "Ja schat ik ben het sorry dat ik zo boos was ik kon het niet stoppen. Ik moest hier weg voordat ik iemand pijn zou doen." zei Olaf en nam de handen van Halina in de zijne. "We gaan je helpen Olaf. We gaan uitzoeken hoe we dit kunnen stoppen. Heb je enig idee wat Falco van plan is en waar hij zou kunnen zijn?" zei Thomas en keek Olaf met compassie aan. "Hij heeft alleen iets gezegd over een krachtbron. Ik heb geen idee waar hij zou kunnen zijn het enige wat ik weet is dat hij iets met de bannelingen wilt doen." zei Olaf en viel opeens neer op zijn knieën. "Jongens, jullie moeten weg. Ik voel het komen. Ik kan het niet langer meer volhouden. Het is misschien de laatste keer dat ik met jullie kan praten zonder het kwade. Ik hoop dat jullie snel een oplossing vinden. Succes" zei hij en stond opeens recht.

"Hallo ruitertjes. Hopelijk heeft mijn vriend hier niet te veel gezegd. Ik wil hem niet weer opsluiten. Ik dacht dat we goeie vrienden gingen worden maar hij wilt me er altijd uit gooien." zei kwade Olaf met een enge lach. "Laat hem met rust begrepen." zei Maurits en de kwade Olaf keek lachend naar hem. "Ik kan niks beloven." zei hij en ging liggen op het bed. "Nu ik hier toch ben en geen krachten kan gebruiken, kunnen jullie wel iets halen om te drinken en te eten." zei hij en lachte. Halina en de ruiters gingen naar de keuken om iets te halen en kwamen een paar minuten terug naar de cellen met wat eten en drinken. "Ah, eindelijk. Jullie deden er 5 jaar over." zei kwade Olaf en stond recht van het bed. "Als we jou eten geven zul je beloven om onze vragen te beantwoorden?" zei Thomas en droeg een plateau met een glas water en wat brood. De kwade Olaf keek hem aan en lachte. "Dat hangt af welke vragen het zijn." lachte hij maar knikte even later naar hem. Thomas schoof de plateau over de tralies en ging wat naar achteren. Kwade Olaf ging vervolgens naar het plateau en zette het op zijn bed. "Vooraleer ik antwoord op jullie vragen heb ik een mes nodig om het brood te snijden." zei kwade Olaf en keek de anderen afwachtend aan. De ruiters keken hem aandachtig aan en hij merkte het. "Oh komaan. Tis niet alsof ik er iemand mee kan neersteken. Al zou ik dat wel graag willen." zei Kwade Olaf en begon te lachen. "Grapje" zei hij toen iedereen hem verbaasd aankeek.

Halina haalde vlug een mes en gaf het aan Thomas. Jongens als er iets is kunnen jullie me roepen maar ik ga naar mijn kamer ik kan dit niemeer aan. Ik kan hem niet zien zo." zei Halina en de ruiters begrepen het. Het moet waarschijnlijk erg zwaar zijn om haar man zo te zien. "Oke, hier is je mes. Beantwoord nu onze vragen." zei Thomas en gaf het mes aan de kwade Olaf. Hij stapte richting Thomas arm die in de tralies was met het mes in zijn handen en pakte het mes af en vervolgens nam hij zijn arm beet en deed het mes tegen zijn keel. "Thomas!" riep Joost en de anderen pakten hun wapens erbij. "Als er ook maar één iemand iets probeert te doen vermoord ik hem begrepen." zei kwade Olaf en keek naar de anderen die knikten en hun wapens op de grond gooiden. "Doe hem geen pijn oke." zei Emma en de kwade Olaf lachte. Hij keek naar Thomas die bang terug keek. "Open deze cel en ik laat je vrij." zei kwade Olaf en keek Thomas aan. "Ik heb de sleutel niet" zei Thomas maar Kwade Olaf begon te lachen. "Thomas, ik weet dat je die sleutel in je zakken hebt dus open de cel of je komt de boze kant van mij tegen begrepen." zei kwade Olaf en duwde de mes dichter tegen Thomas nek.

"Oké oké" zei Thomas en hij haalde met zijn andere arm de sleutel uit zijn zak maar duwde met zijn arm kwade Olaf van zich af en hij viel op het bed in zijn cel. Thomas trok terug maar door kwade Olaf te duwen heeft het mes zijn nek gesneden en bloede het een beetje. Gelukkig was niet niet zo diep en deed het niet zoveel pijn. Kwade Olaf begon te lachen. "Hahaha, ik moet toegeven Thomas je bent slim. Misschien had ik je iets te verkeerd ingeschat."zei kwade Olaf en keek Thomas aan. De anderen ruiters omsingelde Thomas en keek of alles oké was. Lisa gaf hem een doekje om het bloed wat te verminderen. En keek dan naar kwade Olaf. "Kom, we gaan eens kijken waar de anderen zijn." zei Thomas en hij en de ruiters verlieten de cellen met het gelach van Kwade Olaf of de achtergrond.

Alex en Luna waren de paarden aan het verzorgen toen de ruiters binnenkwamen. "Hoe is het met Olaf?" vroeg Luna en de ruiters vertelden alles aan de twee. "Wow, heftig." zei Alex en de anderen knikten. "Sorry jongens ik wou dat ik kon helpen maar ik moet terug naar mijn moeder. Ik moet haar helpen in haar bakkerij." zei Luna en gaf iedereen een knuffel. (Luna en Alex wonen niet in Raveleijn maar in dorpen verderop.) "dag Luna." zei Thomas en ze zwaaiden naar elkaar. "Wat gaan jullie nu doen met die slechte kant van Olaf?" vroeg Alex en keek naar de ruiters. "We weten niet wat we moeten doen. Maar ik denk dat ik een idee heb. Jullie zullen het wel geen goeie idee vinden maar het is de enige optie." zei Thomas en de anderen keken hem aan. "Wat voor idee heb je Thomas." zei Joost nieuwsgierig en keek samen met de rest hem aan.

"Mijn idee is om Falco en Baltazar te zoeken."

Ziezo dit deeltje zit er ook op.
Ik weet dat het nu een beetje saai is maar het word spannender. 🙃

Groetjes
❤