"Adın Taehyung'tu, değil mi?"
"Basit bir ismi bile aklında tutamayan tipte biri misin?"
"Hayır, seninle arkadaş olmak isteyen tipte biriyim."
O gün, yeni hayatımın ilk günüydü.
BAŞANGIÇ TARİHİ: 20.01.2021
BİTİŞ TAHİ:
bxg taehyung fanfic
Physical kitabına hoş geldiniz madam ve adamlar, kemerlerinizi bağlayın, sebebi yok sadece bağlayın.
Kitaba başlama tarihinizi de şöyle alalım:
...
P H Y S I C A L
B Ö L Ü M 1
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
[. Park Seoul Lisesi Spor Sahası (17.22) .]
"SON ÜÇ TUR!"
Bu sözü işitmemle daha çok öne atıldım, sanki son turlarını atacak olan emekli bir sporcu gibiydim. Ah, çıldıracağım. Limitime ulaştığımdan mıdır yoksa mental olarak yetersizliğim bedenime de mi yansımıştı, bir fikrim yoktu ama kondisyon eksikliğim bir kilometre uzaklıktan fark edilir cinstendi. Baldırlarımdan çekilen güç, beynime enjekte edilircesine bir sızı kaplamıştı bacaklarımda. Bilincim açıktı ama bedenim resmen son demlerini yaşıyordu.
Bu olup bitene bir nevi dayanmamı sağlayan kişi, çabamı görseydi beni yine tebrik eder miydi? Tanıdık heyecan kıpırtıları tekrardan kalbimde gezinmeye başladı, onun gülümseyen yüzünü ve minnet dolu sözlerini yazdığı kağıdı düşünmek bile beni heyecanlandırıyordu. Geçen seferki gibi beni izliyor muydu, daha doğrusu burada mıydı?
Başımı sağa çevirmemle öne attığım bileğim yan dönmüştü, burkulan bileğimle öne doğru düşmüştüm. Yüzüme bir şey olmasın diye ellerimle zemine tutunmaya çalışsam da avuç içlerim kesinkes soyulmuştu. Yerde sırt üstü yatmaya devam ederken ellerimi havaya kaldırdım, tam tahmin ettiğim gibiydi.Neden onun burada olup olmadığını merak etmiştim ki? Bu saatte okulda sadece spor kulübündekiler ve nöbetçi öğrenciler kalırdı, aptallaşmış olmalıydım.
"YAH! HAN YESEUL! ÇIK HEMEN SAHADAN!"
Yerde yüz üstü pozisyona geçtikten sonra mızmızlandım.
"Ama koç-"
"BU KAÇINCI OLUYOR? ÇIK HEMEN SAHADAN!"
Antrenman başlayalı otuz dakika oluyordu ve ben beşinci kez düşüyordum. En berbat düşüşüm bu bile değildi, bir önceki düşüşümde çenemi yere sürtmüştüm.
"Yapabilirim koç-"
"KES SESİNİ VE HEMEN İÇERİYE GİR! DİĞERLERİ KALDIĞI YERDEN DEVAM ETSİN."
Yumruk yaptığım avuçlarıma batan küçük taş parçalarını görmezden gelerek yerden destek alarak ayağa kalktım. Şort tayt giydiğim içim dizim de kanamıştı. Ah, lanet.
Basamaklarda duran su şişeme ilerlediğim sırada belki fikrinden vaz geçer diye çekingen tavırlarla koça doğru baktım, yüzüme bile bakmadan yanımdan geçip antrenman yapan gruba doğru ilerlemişti.
