"Adın Taehyung'tu, değil mi?"
"Basit bir ismi bile aklında tutamayan tipte biri misin?"
"Hayır, seninle arkadaş olmak isteyen tipte biriyim."
O gün, yeni hayatımın ilk günüydü.
BAŞANGIÇ TARİHİ: 20.01.2021
BİTİŞ TAHİ:
bxg taehyung fanfic
Kitabın ilk bölümünü 20 Ocak'ta attığımı düşünürsek... Siz baya şanslı gacılarsınız valla, ayın 23'ü ve bu üçüncü bölüm. Neyse nazar değmesin tütütütüüüü.
Okudunuz saati yazın (en çok hangi saatlerde boş oluyorsunuz, onu da belirtin o saatlerde atayım bölümleri)
...
P H Y S I C A L
B Ö L Ü M 3
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[. Park Seoul Lisesi, 11-3 sınıfı, 11.52 .]
Silgi.
İhtiyacım olan sadece kocaman, her şeyi silebilecek kudrete sahip bir silgiydi. Nereye kaybolmuştu bu yine? Sıramın gözünü bile kontrol etmiştim, yoktu. Ön sırada oturan Ryubin'i dürttükten sonra elimde silme işareti yaptım, Ryubin anında anlayıp önüne dönmüştü ve kendi silgisini sırama koymuştu. Eğilerek çizdiğim resme göz attı. Bu sırada ben de gölgelerin üzerinden geçiyordum.
"Bıkmadın mı resim yapmaktan?"
Daha önce böyle bir şeyi hiç duymamış birisi nasıl tepki verirse, öyle tepki vermiştim. Ağzımı ayıplarcasına biraz açıp "cık,cık" nidalarını dillendirdim.
"Neden bıkayım ki? Taş mı taşıyorum?"
Ryubin ellerini salladı, sıkıcı konuşmamı daha fazla dinlemek istemiyor musun sevgili arkadaşım? Ama buna alışsan iyi olur, önümüzdeki iki yıl daha böyle biri olmaya devam edeceğim.
"Demek istediğim, hem sporda iyisin hem de sanattan. Bir de derslerin iyi olsa mükemmel biri olabilirmişsin."
Kaşlarımı kaldırdım 'öyle mi diyorsun?' dercesine, üst dudağım benden izinsiz yukarı kalkmıştı.
"Sanatta pek de iyi değilim, en azından ablam kadar iyi değilim; görüyorsun zaten."
Ryubin başını iki yana salladı.
"Hayır be, mükemmel çiziyorsun. Sporda bu kadar iyi olmasaydın Sanat Lisesi'ne neden gitmedin derdim."
Yüzümdeki gülümseme anında solmuştu. Ablam Sanat Lisesi'ne girmişken benim gidebileceğimi ona düşündüren şey neydi? Benzer aile yapısına sahip olmayışımız mı? Olabilirdi.
Bir evde bir bireyin seçtiği alanı, bir başka aile üyesi seçemiyordu. Babamın seçtiği tenis alanını ablamın seçememesi gibi ben de ablamın seçtiği sanat alanına el süremiyordum. Çünkü o benden daha iyiydi, ondan iyi olamayacağımı bildikleri için ikinci olmaktansa yarışmaya hiç katılmayıp seyirci koltuğuna oturmamı yeğliyorlardı.
Ablamın başarısını izliyordum, ağlayarak da olsa izliyordum işte.
