"Adın Taehyung'tu, değil mi?"
"Basit bir ismi bile aklında tutamayan tipte biri misin?"
"Hayır, seninle arkadaş olmak isteyen tipte biriyim."
O gün, yeni hayatımın ilk günüydü.
BAŞANGIÇ TARİHİ: 20.01.2021
BİTİŞ TAHİ:
bxg taehyung fanfic
Akşamın bu saatinde bölüm atmak mı... Okuyucuları bu kadar da düşünme be Miray, bu kadar da düşünme be kızım.... Neyse hazır ben elibol bir hayırsever gibi bölüm atıyorken bu zamanların keyfini çıkarın çünkü bir file bölüm atmazsam o bölüm ölüyor dldnlddmkd bu fic ölmesin diye bol yorum atın Kulağa tehdit gibi geliyor abv ama siz anladınız yani dşdmld tehdit yok öneri var ldmdldm biraz da uyarı dldml
Okuduğunuz saati yazın ve bol yapın pis rakunlar
.........
P H Y S I C A L
B Ö L Ü M 9
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[. Park Seoul Lisesi koşu sahası bahçesi, öğle arası sonrası 14.16.]
Su şişemin tıpasını açıp kapatıyordum, stresten ne yaptığımın farkında bile değilken erkek takımının önümde ışık hızıyla geçmesiyle korkuyla geriye doğru çekildim.
Dalgındım ve ne yapacağımı bilmiyordum.
Taehyung bana olumlu bir yanıt vermemişti sonuç olarak, kendimi rahat hissetmek saçma olurdu. Fakat rahatsız hissetmemin asıl sebebi Sohee'nin yapacaklarından korkuyor oluşum muydu yoksa Jin'e yardım edememiş olmam mıydı, çözemiyordum.
Jin hislerimi öğrenseydi ne hissederdim?
Jin, benim yüzümden başarısız olsaydı nasıl hissederdim?
Sanırım ikisinden de korkuyordum.
"Erkek takımı da geliyor, aptal gibi çıkışta herkese yemek ısmarlamaya çalışma Yeseul, anladın mı beni?"
Jieun sunbae kaşlarını çatmış, bana bakarken dalıp gittiğim çıkış kapısından ayırdım gözlerimi ve karşımda dikilen bedene çevirdim.
Beni sevmediğini direkt yüzüme söyleseydi daha az sinir olurdum. Gözlerimi bedeninde biraz gezdirdikten sonra umursamaz bir ses tonuyla konuştum:
"Kartımı evde unuttum zaten, istesem de yapamam sunbae."
Aslında 'istesen de yapmam sunbae' demek istiyordum ama toplum yargısı ve evdeki baskı dilimi kullanırken bile önüme yüksek setler halinde çıkıyordu.
Jieun gülümsedi. Ama bu gülümseme pek de iç ısıtan bir gülümseyiş değildi.
"Sen bir yolunu bulursun, seni uyarıyorum. Sayımız 6 değil, 12 olacak."
Biraz durdum.
Merak etme sunbae, kendimi takımın kıdemlisi gibi göstermemden nefret ettiğini biliyorum, bu yüzden dikkat edeceğim.
Bunu demek istiyordum fakat sustum.
"Beni düşündüğün için teşekkürler sunbae, sen bir numarasın."
