"Adın Taehyung'tu, değil mi?"
"Basit bir ismi bile aklında tutamayan tipte biri misin?"
"Hayır, seninle arkadaş olmak isteyen tipte biriyim."
O gün, yeni hayatımın ilk günüydü.
BAŞANGIÇ TARİHİ: 20.01.2021
BİTİŞ TAHİ:
bxg taehyung fanfic
Böğürtlenli turtalarım yorumlara çökelim, bakarsınız bu sinsi yazarınız bölüm atar :)))
Okuduğunuz saati alalııımmm
.......
P H Y S I C A L
B Ö L Ü M 7
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[. Park Seoul Lisesi koşu sahası bahçesi, öğle arası 13.36.]
"Hadi arkadaş olalım."
Hadi arkadaş olalım ve ben bu sancılı durumdan kurtulayım.
Hadi arkadaş olalım ve Sohee'den daha az korkayım.
Hadi arkadaş olalım ve Jin'e bir adım daha yaklaşayım.
Çünkü başka çarem kalmamıştı. Ondan özür dilemeye, kelimelerimi yanlış kullandığım için affını dilemek oldukça utanç verici olacaktı. Ne yapabilirdim ki? Onunla arkadaş olmak dışında bir seçeneğim var mıydı ki?
Taehyung önce uzattığım elime sonra da bana baktı.
"İstemiyorsam ne yapacaksın?"
Ne yapayım, oturup ağlarım en fazla.
"İstemiyor musun? O zaman yapacak bir şey yok."
Tam arkamı dönmüş, gideceğimi düşündüğü an onu şaşırtarak ani bir dönüş yaptım ve bedenimi öne doğru bükerek elimi yumruk yaptım. Bağırarak:
"TAŞ, KAĞIT, MAKAS!"
Haykırışımın ardından gözlerimi sıkı sıkı yumdum ve yumrum yaptığım elimi havaya kaldırdım. Olacakları kestiremediğim için içgüdüsel olarak gözlerimi kapatmıştım ama sonunda açtım ve Taehyung'a göz ucuyla baktım.
Bağırışımın hemen ardından Taehyung'un düz ifadesi karmaşıklaştı ve bir an ne olup bittiğini anlamak için gözlerini kırptı. Ama beni şaşırtmayarak kendisi makas yapmıştı, bense taş yapmıştım. Çünkü ona aniden saldırmıştım ve savunma durumuna geçen bir birey, her daim makas yapardı, bunu biliyordum.
Gülümseyerek başımı ellerimizden kaldırıp Taehyung'a çevirdiğimde daha da sırıtarak:
"Ben kazandım, yani bu günden itibaren arkadaşız."
Gururla gülümsedi, son çare olarak ona saldırmayı düşünmüştüm ama neyseki saldırmama gerek kalmadan bu işi halletmiştim. Ben gülümserken Taehyung konuşmak birkaç kez ağzını açtı fakat şaşkınlığı o kadar ağır basıyordu sürekli gözleri makas yaptığı eline kayıyordu.
"Ama, bir dakika ya, nasıl yani?"
Taehyung makas yaptığı avcunu açtı ve iki elini de dağınık saçlarına daldırdı, saçları karman çorban olana değin dağıttı saçlarını, oyunda kaybeden küçük bir çocuk gibi mızmızlanıyordu şuan. En sonunda başını kaldırıp bana baktı, bakışlarından kaçınmak istesem de kendime hakim oldum. Neyseki o da benim gibiydi.
