I wrote this story when I was fifteen. This is unedited version that contains loopholes, cringe, and insensitive parts but I don't want to delete because this is where everything starts. Bear with this one, please!
---
"Mali ka, itinadhana tayo pero sa panandaliang panahon lang."
Sa buhay natin, may mga bagay na dumadating na nagbibigay sa ating ng iba't ibang pakiramdam.
Mga bagay na magpapasaya sa atin, magpapalungkot sa atin o hindi naman kaya ay magpapakilig sa akin.
Pero bakit ba mas mahirap para sa tao na kalimutan ang bagay na nagpasakit sa kanila. 'Yung mga bagay na nagbigay sa kanila ng matinding sakit.
Kaya naman, napakahirap na magdesisyon para kay Aya at Basti kung ano nga ba ang mas magandang gawain?
Kalimutan ang isa't isa dahil alam naman nila na may hangganan ang lahat? O ang ipagpatuloy ang pagmamahalan kahit na masaktan?
YOU ARE READING
Daylight Through The Nightfall
Fanfiction[Wattys 2021 Shortlist] --- There is an old idiom saying that people's life begins at fourties. However, what if your existence is only limited to the legal age and after that - you'll meet the end of your life? Eighteen's Circulatory System Failure...
