WOLF // KaiSoo

2.7

***Dilerseniz beni takip ederek, yayınlayacağım ChanBaek ve HunHan ficlerini görebilirsiniz 🤗 lütfen beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın, sizi seviyorum, iyi okumalar~ ♥️***

Chanyeol Kyungsoo'yu çok zor ormandan uzak tutuyordu. Suho ve Sehun, koştukları yerlere tekrar giderek, Jongin'e ait bir ip ucu bulmak isteselerde elleri boş dönmüşlerdi.

Kyungsoo'yu tutmak güçtü, deli gibi bağırıyor ve gözyaşlarını tutamıyordu. Chanyeol ve Baekhyun ellerinden gelen her şeyi yapsalarda nafileydi.

Chanyeol, Kyungsoo'yu sımsıkı tutmuş eve doğru gidiyorlardı hep birlikte. Binaya geldiklerinde Baekhyun, Kyungsoo'nun ağzını kapatmak zorunda kalmıştı, diğer insanların duyamaması için.

Kapıya geldiklerinde herkes donakalmıştı, kapı aralıktı.

Kyungsoo kendini Chanyeol den kurtarıp kapının üzerinde ki resmi aldı, babasının resmiydi bu, sembolünün net bir şekilde gözüktüğü resim.

"Babanın fotoğrafı neden burada?" Baekhyun şaşkınca sordu, Kyungsoo içinden düşündüğü şeyin olmaması için dua ederken.

"Neden delta olduğunu şimdi anladım, soyun asillere dayanıyor." Suho, yenilgiyi tamamen kabul etmiş bir şekilde konuştu.

"Peki kapı neden açık?"

Minseok'un sorusuyla herkes tekrardan açık kapıya yöneldi. Kyungsoo bir süre durup dinledi, ses yoktu. Içeriden bir koku almak için dikkatlice kokladı fakat hayır, yabancı olduğu bir koku yoktu.

Kapıyı iyice açarak içeri girdi. Diğerleri peşinden gidiyordu.

Kyungsoo gördüğü manzara ile çığlık atmak istedi. Her yer her yerdeydi. (Bütün annelerimize sevgilerimi sunuyorum😂♥️) Ev dağılmış bir vaziyetteydi. Perdeler sökülmüş ve yırtılmıştı. Koltukların içinde ki yünler bile dışarıdaydı.

Duvarlar boydan boya, babasının sembolüyle kaplıydı. Yani mavi kurt adam sembolü. Mutfağına kısa bir göz attı, mutfağıda aynı şekildeydi.

Köpeğiyle göz göze gelince, köpek hızlıca Kyungsoo'ya koştu. Küçük zavallı şey, çok korkmuş olmalıydı. Hemen kucağına alıp başını okşamaya başladı.

Hızlıca odasına doğru gitti. Odasının kapısında bile aynı sembolden vardı. Chanyeol'un hemen peşinden geldiğini fark ediyordu.

Yavaşça odasının kapısını açtı, beklediğinin aksine odasına dokunulmamıştı. Bu Kyungsoo'yu daha da korkutmuştu.

"Kyungsoo."

Chanyeol'un gösterdiği yere baktı, yatağının tam üstünde bir zarf vardı. Yavaş ve korkak adımlarla yatağına gitti. Evet korkuyordu çünkü, çünkü lanet olsun sadece korkuyordu işte!

O mektupta ne yazdığını okumaktan korkuyordu, evinin halinden, duvarlardaki sembollerden her şeyden korkuyordu!

Yatağına oturdu, zarf elindeydi ama açamıyordu. Chanyeol yanına oturduğunda diğerleride odaya girdi, Sehun'un yüzü bile endişe doluyken nasıl korkmayabilirdi ki?

Chanyeol, Kyungsoo'nun elinden zarfı aldı ve yavaşça açmaya başladı. Kyungsoo'nun aksine daha soğukkanlıydı.

Içinden bir kağıt parçası çıktı. Chanyeol önce diğerlerine baktı sonra tekrardan kağıda dönüp seslice okumaya başladı.

Ben, asillerden gelen Kim Hyun Joong. Yıllarca bu sembolü gururla taşıdım, görevlerini gururla yerine getirdim, benden istenen her şeyi en iyi şekilde yaptım.