Nihayet sınavlar bitmişti.
Songül valizini hazırladıktan sonra giyinip saçlarını dağınık bir şekilde tepede toplamıştı. Valizini alıp odadan çıktığında Soner'le karşılaştı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Soner:
"Ya abla ben de mi gelsem sizinle?"
Songül:
"Sen ne yapacaksın orda Soner? Sıkılırsın hem."
Soner:
"Aman tamam gelmiyorum."
Sadullah ve Gülay da gelmişti yanlarına.
Sadullah:
"Kızım.. gideceğin arkadaşların güvenilir kişiler değil mi?"
Gülay:
"Güvenilir tabi.. yani Songül güvenmese gitmezdi zaten."
Songül:
"E.. evet." diye gülümserken Songül'ün telefonuna Güney'den mesaj gelmişti.
'Aşağıda bekliyoruz güzelim. Hazır mısın?'
Songül hemen 'Geliyorum.' yazıp gönderdi.
"Gelmişler ben çıkıyorum."
Sadullah:
"Valizin ağır ben de geleyim seninle. Hem arkadaşlarınla tanışırım."
Songül:
"Gerek yok baba inerim ben."
Sadullah:
"Yok yok içim rahat etmez öyle. Ayakkabılarını giy hadi sen." dedi valizi eline alırken.
Songül önde Sadullah arkada arabaya doğru ilerlerken Ateş güldü.
"Kayınbaban da geliyor." dedi Güney'i dürtüp.
Güney:
"Kayınbabam mı?" diye başını çevirdiğinde Songül'ün arkasındaki Sadullah'ı görünce panikle bacak bacak üstüne attığı ayağını indirip dikleşti.
YOU ARE READING
DİLHUN
FanfictionDilhun... Farsça 'içi kan ağlayan, kalbi yaralı' anlamlarına gelen bir kelime. Songül de böyle.. kalbi yaralı. Güney yaraladı kalbini.
