8. Bölüm

286 67 21
                                    

Yazar'dan

1 hafta sonra

Güney'in Defne'yi takip ettiğini gördüğünden beri Songül'ün içi içini yiyordu.

Sabah okula geldiğinde Eylül ve Cemre seslendi.

"Songül!"

Üçü birbirine sarılıp hasret giderdikten sonra sınıfa yöneldiler.

Cemre:

"Çok özledim ben sizi ya."

Songül:

"Valla birkaç kere görüştük ama ben de özledim sizi."

Eylül:

"Tatilin bitmesini istemesem de sizin için istedim." diye güldü.

Gülüşerek sınıfa girdiklerinde en önde oturan Serkan ve Güney'i görmüşlerdi.

Songül ve Güney göz göze gelirken Songül "Günaydın." diyecekti ki Güney gözlerini kaçırıp Serkan'a döndü.

Songül ne olduğuna bir anlam veremeden sırasına yönelirken Cemre fısıldadı.

"Buna ne olmuş?"

Songül:

"Bilmem..." dedi umursamaz görünmeye çalışarak.

Sıralarına geçtiklerinde Songül kendini daha fazla tutamayıp "Kızlar.." diye fısıldadı. "Güney Defne'yi takip etmeye başlamış."

Eylül:

"Ay yok artık."

Cemre:

"Bir de o kadar kızıyor diyordun."

Songül:

"Evet kızıyordu bana bağırdı falan diye. Ama anlamadım ne olduğunu."

Eylül:

"O cadı bir şey yapmıştır kesin."

Songül sıkıntıyla oflayıp başını masaya koydu.

Dersin başlamasına az kalmıştı. Songül uzaktan Güney'i izliyordu. Normalde en arkada oturan Güney bugün en önde oturuyordu. Bir gariplik vardı ama ne?

Bu sırada Defne sınıfa girdi. Direkt Güney'lerin sırasına yönelirken "Günaydın." dedi neşeyle.

Güney "Günaydın.." dedi hafif bir tebessümle.

Songül sinirle onları izlerken Defne'nin Güney'lerin arkasındaki sıraya oturması iyice canını sıkmıştı.

DİLHUNWhere stories live. Discover now