She's a fan, I'm not (Discontinued)

26 *NA* & *KL*

Pov. Nova Adams

Alles is zwart. Ik draai me om. Ook zwart. waar ben ik? 'Halloooo?' Het echoot, maar ik krijg geen reactie. Alles is zwart. Ik begin de lopen, maar ik zie niet waarheen. 

Opeens is er licht. Ik draai me om en kijk waar het vandaan komt. Er speelt een film. Ik loop erheen en herken de beelden. Het is mijn zestiende verjaardag. Mijn familie is op bezoek en ik open mijn cadeautjes. Mijn vader had die dag een cadeau opgestuurd. Ik denk dat mijn moeder contact met hem heeft, want hij had iets gestuurd dat ik heel graag wilde hebben maar het geld niet voor had: een Max Verstappen polo. Ik lach en draai me weer om. Dat was de enigste keer dat ik blij was met iets dat mijn vader stuurde. 

Een paar meter verder op word ook een film afgespeeld. Of nee, geen film maar een herinnering. Dit keer zie ik de dag dat ik de band ontmoette. Ik voelde me niet goed. Mijn hoofd deed pijn en ik viel flauw. Dat was de tweede keer in één jaar dat ik in het ziekenhuis lag. De band kwam op bezoek in het ziekenhuis. Die dag had Max ook pole gepakt. 

Er naast word nog een herinnering afgespeeld. Deze herinner ik me echter niet. Ik sta voor de begraafplaats met Niek en Mick. Ik mijd de begraafplaats graag dus ik loop weg van het beeld. Ik zou het me toch moeten herinneren als ik daarheen ging? 

Het is weer zwart. Alles is weer zwart. 

Pov. Kaelynn Lewis

Ik ijsbeer door de kleine kamer heen. Mijn vader heeft het tussen gordijn geopend en Mick zit iets rechter op. Niek heeft Nova haar hand vast, iets dat mij laat kokhalzen. Nova is nog steeds niet wakker. Haar ouders zijn nu ook in de kamer.

'Dus als ik het goed begrijp werd Mick boos op Niek, omdat Niek Nova's hart brak zonder het te weten. Mick rijd boos weg met Nova achterop en word aangereden door een andere auto als hij met schrik tot stilstand komt?' vraagt de moeder van Nova en Mick, Angelique. Mick knikt en zucht. 

'Jongen, waarom breek je mijn dochters hart?' vraagt de man van Angelique, Sven, aan Niek. 'Het was niet mijn bedoeling, maar ik heb andere gevoelens dan zij. Ik zie haar als een goede vriendin en niet meer. Bovendien heb ik al iemand.' legt Niek uit. Als blikken konden doden was Niek vier keer gestorven. Een keer door Mick, een keer door Angelique, een keer door Sven en een keer door mij. Mijn vader heeft geen gezichtsuitdrukking. Niek kijkt naar de grond.

De deur gaat open en er komt een dokter de kamer in. 'Wat een drukke boel hier.' zegt hij en loopt naar het bed van Mick. Hij kijkt of alles klopt en loopt dan naar Nova. Niemand praat. 

'Ik voel een drukkende spanning. Gaat alles goed?' vraagt de dokter. Hier en daar klinkt wat gemompeld antwoord. 'Oké Mick, je mag morgen naar huis. Heeft Nova al een teken van leven gegeven?' vraagt de arts. 'Nog niet.' zegt Niek en kijkt bezorgt naar Nova's gezicht. 'Oliebol.' mompel ik. 

'Het lijkt erop dat Nova in een coma ligt. Dit komt door het ongeluk. Ze heeft een traumatisch hersenletsel. Er is 65% kans dat ze spontaan herstelt, maar dat kunnen we pas zien over een paar uur.' legt de dokter uit. 'Ik heb het gevoel dat u ons iets niet vertelt.' zegt mijn vader. 'Dat klopt, maar ik hoopte dat het niet hoefde.' zegt de dokter. 

'Wat is er? Gaat ze dood?' vraagt Sven. Ik slik; niet in staat om de praten. 'Er is 18% kans dat ze niet meer ontwaakt.' Ik schrik. 18 Procent is best veel. Er ontsnapt een traan uit mijn oog. 'Ik kan dit niet.' zeg ik en loop naar de gang. Naast de deur kom ik tot stilstaan en ga op de grond zitten. 

Is it easier to stay? Is it easier to go?
I don't wanna know, oh-

Ik neem op. 

Kaelynn: Hallo?

Michael: Kaelynn! Can you reach Nova? I've been trying to reach her for over an hour now

Ik slik. Nu moet ik hem het nieuws gaan vertellen.

Michael: Kaelynn? Are you oké? Are you crying?

Kaelynn: Michael, are you with the boys?

Michael: Yeah, why?

Kaelynn: Put me on speaker

Michael: Oké, you're on speaker now. What's going on?

Kaelynn: Nova is in the hospital again but this time it's worse

5SOS: WHAT!

Kaelynn: I know. She's in a coma right now and there's a 18% chance that she dies

Michael: NOOOOO

Ashton: How did that happen?

Kaelynn: She and her brother had an accident with the scooter

Calum: She had an accident, again?!

Luke: Calm Calum, there is a chance she lives, right?

Kaelynn: Yeah and there is a 65% chance that she recovers spontaneously

Michael: 65% that's a lot so there is hope

Ashton: We gotta go but we will pray for her!

Kaelynn: Thanks Ash, good luck on the tour

Calum: Thanks and take care of yourself!

Kaelynn: I will, bye

Luke: Bye

Ik hing op en zuchtte. Ik trek mijn knieën op en steun er met mijn hoofd op. Tranen lopen over mijn wangen. Ik hoor iemand rennen, maar ik kijk niet op. De voetstappen stoppen. Ze stoppen recht voor mij. 

'Lynn?' klinkt een bekende stem. Ik kijk op en zie Finn staan. 'Finn?' 'Oh Lynn.' zegt Finn en knielt naast me. Hij trekt me in een knuffel. 'Wat doe je hier?' vraag ik Finn. 'Je vader belde me en ik ben gelijk gekomen. Ik weet wat er gebeurd is.' legt Finn uit.

De tranen lopen nog steeds over mijn wangen. 'Het komt goed.' zegt Finn en wrijft over mijn arm. 'Kae- oh hey Finn.' 'Hallo meneer Lewis.' zegt Finn. 'Wil je nog gedag zeggen tegen Mick voor we gaan?' vraagt mijn vader. 'Is Niek daar nog?' vraag ik. Ik heb geen zin om zijn hoofd te zien of zijn stem te horen.

'Ja, maar ik kan het gordijn dichtdoen dan zie je hem niet.' Even denk ik na. Maar knik dan. Ik sta op en loop dan achter mijn vader aan naar binnen.

'Hey Mick. Hoe ga je om met dit nieuws?' vraag ik. 'Hey Kaelynn, het is zwaar, maar ik hou hoop.' zegt hij. Je ziet gewoon dat hij gehuild heeft. 'Ik ga naar huis. Houd je sterk!' zeg ik en geef Mick vervolgens een knuffel.

'Jij ook!' zegt hij en geeft dan een klein lachje.