Wraak

Hoofdstuk 40

Perspectief Noor:

Wat? Yasmina dood? Door mij? Hoe kon dit gebeuren?

Mijn hoofd doet zo erg pijn dat ik mijn ogen niet open krijg. Het enige wat ik kan is huilen. Ik hoor aan Majjid's stem hoe boos hij is.

Gemengde emoties. Boos? Verdrietig? Geschrokken? Ik begrijp hem zo goed..

Het is 1 van de moeilijkste dagen in mijn leven. Een zwarte, donkere dag. Een dag die ik nooit vergeten zal. Vergeten? Ik zal mezelf nooit vergeven. Ik had haar moeten laten gaan. Of ik had zelf moeten weggaan. Het is allemaal mijn schuld.

Ze blijven ruzie maken. Ik wil niks zien of horen. Hij heeft gelijk. Het is allemaal mijn schuld. Het liefst wil ik nu opstaan en weggaan. Weggaan naar heel ver weg. Ik verdraag het niet meer en barst uit.

'Stop! Stop alsjeblieft allebei.'

'Stop? Vuile bitch dat je bent! Mijn zus is dood! En door wie?' Schreeuwt Majjid.

'Majjid! Stil aub. Ik heb geen kracht meer..' hoor ik Mounaim hijgend zeggen.

Hij is pas geopereerd en kijk waar hij zich mee bezig moet houden. Ik verdien deze mensen niet in mijn leven. Mounaim helemaal al niet. Zijn familie zal het mij nooit vergeven.

Ik hoor iemand naar mij toe stappen. Het is Mounaim. Hij streelt over mijn wang en haren.

'Habiba, Noor, alles gaat goed komen in sha Allah. Vertrouw me.' Fluistert hij.

'Majjid, ga je klaar maken. Yallah verlaat de kamer.'

De deur hoor ik open en dicht gaan. We zijn nu alleen in de kamer en er heerst een stilte.

'Yasmina.. Yasmina is dood..?' Vraag ik.

'Het is niet jouw schuld. Noor kom op, denk er nu niet aan. Ik moet morgen naar Marokko. Ze gaan Yasmina daar begraven.'

'Tuurlijk moet je gaan..' zeg ik. Wetend dat ik hem juist op dit moment niet wil missen. Het moet, hij heeft geen keus. Dit wist ik.

'Mounaim, ik ga nog even proberen te slapen.' Loog ik.
Ik wilde alleen zijn en dat hij zich bezig kan houden met de Djannazaah. Het liefst wil ik zijn armen stevig om me heen. Zijn warmte nodig. Ik heb het zo erg nodig...

'Safi, habibti.' Zegt hij en verlaat de kamer.
Het doet pijn, heel veel pijn. Het enige wat ik wil is rust en verder niks.. dat is blijkbaar te veel gevraagd in dit leven.

Perspectief Ali:

Heerlijk gevoel. Nog eens goed nieuws ontvangen. Majjid gaat nog een keer kapot. Hij zal nog veel meemaken. Ik zal hem zo erge pijn doen, dat hij zelfs tijdens zijn laatste ademhaling aan mij zal denken.

Ik loop de sauna uit naar de kleedruimtes. Ik droog me af en kleed me aan. Ik trek mijn balenciaga's aan en loop naar de spiegel. Ik kijk in de spiegel en wat vind ik mezelf geweldig. Een kappertje mag er wel wezen.
Mijn baardje moet strak zijn en mijn kapsel moet fresh zijn wanneer ik Noor ga zien.

Vervolgens loop ik naar buiten richting mijn auto. Ik zie een mooie dame langslopen.
'Hey schoonheid.' Roep ik haar na.
'Ieuw engerd.' Hoor ik haar terug roepen.

'Vieze ke*ba.' Roep ik naar haar. Stomme trut, denk ik. Wanneer ze ziet dat ik mijn Porsche instap, zal ze me zeker willen. Allemaal vieze golddiggers zijn het.

Geïrriteerd stap ik mijn auto in en rijd vol gas weg.
Ik kom aan bij Kapper Bilal. 1 van de bekendste kappers hier. Ik zie iedereen opstaan.

'Oooooh, Ali welkom terug broer.' Zegt Bilal en geeft mij een hand.
'Neem gauw plaatst.' Zegt hij.

De jongen op de stoel is nog niet eens klaar en staat al meteen op.

'Ga zitten jongen. Ik heb alle tijd.' Zeg ik.

'Nee, broer ga zitten aub.' Zegt de jongen.

Dan ga ik maar zitten. Iedereen komt me groeten.

Behalve 1 jongen. Hij loopt naar buiten en ik zie hem meteen telefoneren. Hij komt niet terug.

Mooi, denk ik. Het nieuws zal snel aankomen bij Majjid en Mounaim.

Gun die likes 🥰
......