BE WITH 8 GANGSTER(COMPLETED)

Special Chapter: HELP

Jairen POV

Pumunta na kami sa pinakagitnang bahagi ng lugar na ito. Iyon ang nagsisilbing lapagan ng eroplano, chopper at ng kung ano-ano pang sasakyang panghimpapawid na ginagamit.

"Trust me that's just a nightmare, don't stress yourself out!!" Patuloy kong pagkakalma sa katabi kong nasa tabi ng bintana.

The moment she open up about the mare she had this midnight, anxiousness never leave her face. Honestly its easy to link her dream at the present situation of PG, it wouldn't be hard to anyone to make those scene alive in their brain since PG is at risk, but she too. Sa ngayon pare-pareho tayong nasa panganib, just trust them, just trust Ice. Matagal ko na rin silang nakasama kaya alam kong hindi niya, at nila papabayaan ang isa't isa.

"Please buckle up!!" Sumulyap sya sa linya naming tatlong magkakapatid. "The plane is taking off now" Naupo na sya sa kaharap naming upuan, katabi nya si Zero at ang isa pa na kanina nya pang kausap.

Nagsimula ko ng maramdaman ang paggalaw ng eroplano. I sigh. We're flying again. Bakit ba sa tuwing nakaupo ako sa upuan ng eroplano lagi nalang akong nalulungkot. I hate this kind of chair. Kasi pakiramdam ko lumalapat lang dito ang pang-upo ko sa tuwing nasa panganib kami at kailangang lumayo. Mataas na rin ang narating ng eroplano kaya naman kahit medyo malayo kami sa malamansyong safehouse ay natatanaw ko na ang kabuuan nito.

"Saan ka?"

"Cr" Maikling tugon nya kay Jairah. Walang imik nya kaming dinaanan. Nagkatingin kami ni Jairah bago mapailing.

"JHEA!!!"  Naghalo-halo ang boses naming mag-aama dahil sa kanya. Like a tomfool childish, my youngest sibling ignore all our voice and continue jump to leave the plane.  Natahimik ng husto ang buong eroplano. It seems that each individual still analyzing what just happen.

"What the hell!!" Pagbasag ni Daddy sa namuong katahimikan. Dismayadong gumalaw galaw ang ulo nya pagilid habang nakatayo sa nakasara ng over wing exit, kung saan lumabas si Jhea. "Stop the plane!! Kailangan nating balikan ang anak ko!!"

Nasa likod nya ako at nakatanaw din kay Jhea na nakahiga pa rin sa sahig. Nakangiwi sya at hindi maikakaila na iniinda nya ang iba't ibang parte ng katawan. The big safe house become small than its original size, palatandaan na mataas na ang nalipad ng eroplano. Dismay draw on my face.

Hayst!! Kahit kailan talaga napakatigas ng ulo mo. Sinasabi ko na nga ba at may patutunguhan ang kakaisip mo dyan sa panaginip mo. Hindi ko nga lang talaga inaasahan o naisip man lang na magagawa mong tumalon sa kalagitnaan ng paglipad ng eroplano.

"Paano na sya nyan Dad?" I utter all of a sudden. My eyes focus on her who'd busily motion toward a helicopter. 

"We can't go back. Siguradong sa mga oras na ito ay paparating na ang mga kalaban, May mga natira pang mafia doon, sa kanila ko na ibibilin si Jhea!!" Wala sa akin ang mga mata nya habang nagpapaliwanag. Nasa cellphone nya iyon na halos masira dahil sa marahas nyang pagpindot. "Its gonna be alright. Mas magiging maayos kung nandoon sya sa Pilipinas. Our adversaries surely envisage we will take her away and away to our motherland. Italy is clean. Their next target place is Philippines, but since everyone inform about her migration here in China, all of them thought she's with us!!"

"Posibleng may makaalam---"

"I will contact someone we can trust. He'll surely take care of her while she's in Philippines!!" Sinenyasan nya akong tumahimik. Pinanuod ko ang pagkuha nya sa walkie-talkie na ibinibigay ng isa sa mga tauhan. "Hello?"