slow loris ✔

5

üçüncü kişi
ㅡ lee minho

Minho hastaneden sinirle çıkmış, aklı Han'da kalsa da yapabileceği bir şey olmadığından dolayı eve gitmişti.

Yatağı sabah bıraktığı gibi dağınık dururken evin geri kalanı temizdi.

Üzerindeki kıyafetlerden hızlıca kurtulup yatağına atlamış, Hyunjin'in numarasını tuşlamıştı.

Bir süre cevaplanmamış, sonra açıldığını bildiren ses duyulmuş, Hyunjin beklenirken Seungmin çıkmıştı.

"Seungmin?"

"Şey hyung, Hyunjin duş almaya girdi de telefonuna ben bakmak zorunda kaldım."

"Duş mu alıyor?"

Minho, imalı hâle getirdiği ses tonu ile konuştuğunda telefonun karşı tarafındaki çocuk yanlış anlaşıldığını düşündüğünden yerinde duramıyordu.

"Hyung! Eve gitmeden önce birkaç yere uğradık, yeni geldiğimiz için duş almak istedi."

"Sadece bundan mı ibaret yani?"

"Hyung.."

Seungmin'in iyice sıkıştığını farkettiğinde Minho gülerek dalga geçtiğini söylemişti.

"Sen bugün Hyunjin'in yanında kalıyorsun değil mi?"

"Evet, ev sahibi ile çok sorun yaşadım biliyorsun, bugün burada kalacağım, yarın temelli bir yer bulabilirim umarım."

"Neden Hyunjin ile kalmıyorsun? O aptal tek yaşamıyor mu?"

"Bilmiyorum, Hyunjin ile rahat edebileceğimi sanmıyorum hyung.."

"Benimle rahat edemeyecek misin?"

Arkadan Hyunjin'in sesi geldiğinde sesimi kesip sadece telefondan gelen sesleri dinledim.

"Hyunjin.. ne demek istediğimi biliyorsun?"

"Benimle birlikteyken rahat edemediğini söyledin."

"Aptal mısın sen?"

"Ha şimdi bir de ben aptal oluyorum. İyiymiş.."

"Gerçekten aptalsın.."

Araya girecekken, Seungmin'in konuşmaya başlaması ile dinlemeye devam ettim.

"Hangi insan hoşlandığı kişiyle aynı evde rahat edebilir? Edemiyorum tamam mı? Doğru duydun."

Seungmin her kelimesini bastıra bastıra söylediğinde kapatmak istiyordum ama dinlemek fazla hoştu. Merak ediyordum.

Demek ki Seungmin uzun zamandır (?) bizim aptal garsondan hoşlanıyordu. Demiştim ben aralarında bir şey var diye!

"Seungmin.."

"Ne oldu?" demişti. Sanırım ağlıyordu, sesi çok buruk çıkmıştı.

"Her hikayede arkadaşından hoşlanan bir gerizekalı olur ya.. O benim işte. Günlerdir sana bunu söylemek için pratik yapıp duruyorum. Artık biliyorsun.."

Sesi sonlara doğru kısıldığında dinlemeye devam ettim. Ses gelmediğinde kapattıklarını düşünüp kulağımdan çektim ama kapanmamıştı. Dinlemeye devam ettim.

Keşke orada olabilseydim diye düşünürken, sesler iyice kesilmiş, arama sonlandırılmıştı.

Hızlıca az önce çıkarttığım kıyafetleri tekrar giydim.

Aptal garson geçen ay 'ölürsem kapımı kırmayın' diyerek yedek anahtar vermişti.

O aptalın evi de çok uzak değildi.

Eve geldiğimde ses çıkartmamaya çalışarak kapıyı açtım. Tüm ışıklar kapalıydı. Buraya gelene kadar yarım saat geçmişti.

O süre içinde neler olmuştu bilmiyordum ama merak ediyordum.

Hyunjin'in odasına doğru yürüdüm.

Zaten açık olan kapıyı araladığımda, camdan vuran sokak lambasının ışığı ile gördüklerim beni gülümsemişti.

İkisi birbirine sarılarak uyumuştu.

Demek ki işler iyi gitmişti, aralarının bozulmadığına sevinmiştim.

Hem üstlerini örtmemişler, hem de camı açık bırakmışlardı.

Aptal garson bir de saçları ıslak uyumuştu.

Eh, boşuna mı aptal diyordum..

Üstlerini örttükten sonra camı kapattım.

Çıkmak üzereyken masa üzerindeki yapışkan not kağıdını görmem ile birlikte kalem bularak bir şeyler karalayıp yataklarının yanındaki su bardağının üzerine yapıştırdım.

"Telefonu hemen kapatmadığınız için teşekkürler! Hepsini güzelce dinledim. Böyle uyuduğunua göre sevgili oldunuz ㅋㅋㅋ Tebrikler!
ㅡ En sevdiğiniz hyungunuz💕"

Evden çıktığımda, Han'ı düşünerek kendi evime yöneldim.

Onu özlemiştim.

bölüm sonu