Kryjąc się w Łanie Zbóż (życie Słowian)

Miód Pitny

~~Vita Maiorum~~

Historia miodu pitnego sięga czasów starożytnych. Z uwagi na sposób powstawania, alkohol ten jest najprawdopodobniej najstarszym trunkiem na świecie. Jego historia sięga prawie 9 tys. lat wstecz. Tyle lat miał najstarszy miód, znaleziony w grobowcach chińskich monarchów. W Polsce został spopularyzowany w czasach Słowian z kilku przyczyn. Po pierwsze, kraina dawnych Słowian sprzed 1000 lat obfitowała w ilość dzikich pszczół, natomiast klimat nie sprzyjał kwitnięciu winogron, z których można byłoby wytwarzać wino. Jak donoszą zapisy dyplomatów czy kronikarzy z tamtego czasu, kraj Słowian obfitował w chleb, mięso, ryby i miód.  Choć najwcześniejsze wzmianki o miodach słowiańskich pochodzą z V wieku, to w przypadku Słowian Zachodnich wiadomości nie sięgają poza połowę X stulecia.

Słowianie pili miód w przede wszystkim święta i ważne uroczystości.

Miód pitny w swoich latach świetności był podstawowym napitkiem alkoholowym, goszczącym na stołach szlacheckich oraz królewskich. Był również jednym z głównych towarów eksportowych od XV wieku, toteż nie sposób było mu odmówić roli w tworzeniu gospodarki ówczesnej Polski. Był to trunek niezwykle ważny w związku z czym miodosytnictwo na naszych terenach, rozwinęło się w takim stopniu, że powstały specjalne procedury oraz sposoby jego tworzenia, znane tylko w naszym kraju. Od XV wieku powstał podział na gatunki miodu pitnego – półtoraki, dwójniaki, trójniaki i czwórniaki. Tak dokładny sposób podziału nie występuje prawie nigdzie indziej. Kraje Europy zachodniej delektowały się polskim trunkiem, dzięki czemu rodzimy zawód miodowara w tamtym czasie przeżywał rozkwit.

Średniowieczne polskie miody były niezwykle cenione ze względu na długie leżakowanie, ponadto wyróżniały się również gęstością oraz aromatem.

Około XVII wieku miód zaczął ustępować swoją popularnością, na rzecz o wiele tańszego wina gronowego, a w XIX wieku na rzecz okowity. Do tego dochodziła jeszcze polityka gospodarcza zaborców. Przez następne dziesiątki lat, tradycja miodosytnictwa Polskiego podupadła by po drugiej wojnie światowej znów o sobie przypomnieć, jednak już jakby bez swoistego ducha.

Przejrzałyśmy kilka forum i ludzie mówią, że miody pitne  smakuje wręcz wspaniale i nadaje się zarówno na napitek dla mężczyzn jak i kobiet. Nie otumaniają umysłu i działają na nasze ciała zdecydowanie inaczej niż inne trunki. Już po jednej szklance miodu poczujemy się znacznie weselsi i lekcy.

Oprócz niesamowitych walorów smakowych, miody pitne mają również wiele zalet. Poza korzyściami zdrowotnymi zwykłego pszczelego miodu, których nie sposób tutaj wymienić, dochodzą jeszcze walory ziołowe lub owocowe (w miodach z dodatkiem ziół lub moszczu). Dzięki fermentacji tych składników, powstają polifenole, posiadające silne działanie przeciwutleniające. Przeciwutleniacze chronią nasz układ krwionośny i zmniejszają ryzyko wystąpienia raka. Posiadają właściwości lecznicze i antybakteryjne, nazywane są naturalnymi antybiotykami. Łagodzą skutki przeziębienia  i grypy (działanie napotne). Ponadto pomagają przy bezsenności oraz przewlekłym stresie. 

Miody pitne w zależności od swojego składu i sposobu warzenia, różnią się oczywiście pod względem ilości i rodzaju substancji pozytywnych. Na 100 ml miodu pitnego przypada aż 355 kalorii.

A teraz o tym jak można podawać miód pitny. Uważajcie bo teraz ,,Bazyliszki gotują''.

Można je pić, jak i  na zimno, jak i na gorąco. Sposobów podań może być wiele. W dni gorące warto się delektować wcześniej schłodzonym miodem z dodatkiem plasterka cytryny (lub pomarańczy) oraz listkiem mięty. W okresie jesienno-zimowym warto pokusić się o podgrzanie miodu (w wersji czystej lub z plasterkiem pomarańczy) a następnie wzbogacenie go rumem i cynamonem. Można zamienić z laską wanilii, imbirem oraz pieprzem. Dobrym pomysłem jest również, w stylu dawnym, otworzyć butelkę dobrego miodu i po słowiańsku bez niczego chlusnąć z gwinta.

Miód pitny dobrze przechowywany, nigdy się nie zepsuje. Należy go przechowywać w miejscu ciemnym i suchym, podobnie jak wino. Optymalna temperatura to 5-10 stopni Celsjusza. Należy pamiętać o szczelnym zamknięciu oraz horyzontalnej pozycji butelki, aby nie wysuszyć korka, co mogłoby spowodować zmianę smaku miodu. Cóż to za wymagający alkohol.