76

157 11 0
                                    

Νιώθω τε λει α. Επιτέλους νιώθω ότι κατάφερα κάτι που ήθελα τοσο καιρο... Και είναι υπέροχα. Το να ξέρω οτι μπορω να ειμαι ετσι με τον Κώστα μου φαίνεται πολυ περίεργο γιατι το περιμενα τοσο καιρο. Δε πιστευα οτι θα το είχα ποτέ αυτό.

Αλλα ενιγουει. Είμαστε σχολείο και για κάποιο λόγο ολη η παρεα του Κωστα εχει κουβαληθει εκει που κάθομαι εγω και η Σοφία. Οχι οτι με χαλάει, γιατι ειναι ο Κώστας εδω... Αλλα τους αλλους τι τους θελαμε...

Η Σοφια ειναι αγκαλιά με τον Γιάννη ενω το δικο μου το αναισθητο απλα καθεται δίπλα μου... Δεν δειχνει κατι για εμάς μπροστά στους αλλους και αυτό με βαζει σε σκέψεις. Γιατί να μη θελει να καταλαβουν οι άλλοι οτι εχουμε κατι; Το κρύβει; Ή απλά δε θέλει να δείχνεται; Δεν ξερω αλλα με αγχώνει λιγο αυτο. Μιλουσαμε ολοι μαζι, ο Μαριος ελεγε τις βλακειες του και εμεις τον ακουγαμε, ενώ ο Κώστας ακουμπουσε με τους αγκωνες στα σκαλακια πίσω του. Εκεί που δε του μιλουσα καν αρχισε να με χαϊδεύει με το χερι του στη πλατη μου. Χωρις να τον βλέπουν οι αλλοι.

Χαμογελαω ασυναισθητα με αυτη του την κίνηση αλλα δεν γυρναω να τον κοιταξω. Τουλάχιστον εδιωξε τις περίεργες σκεψεις απο το μυαλο μου.
Χτυπαει κουδουνι και αρχιζουμε να μπαινουμε μέσα. Ανεβαιναμε τα σκαλια και ο Κωστας ηταν απο πισω μου. Ετσι οπως με προσπερναει μου πιανει τον κωλο και οταν γυριζω να τον κοιταξω κανει σαν να μη συνέβη τίποτα. Το παιδι ειναι χαζοοοο. Βλεπω την Σοφια διπλα μου να γελαει. Δεν ξερω αν καταλαβε κανεις αλλος τίποτα. Παντως δεν ηταν και ιδιαίτερα διακριτικό αυτό που έκανε.

Τέλος πάντων η μερα πέρασε ετσι. Με μικρές αλλα φουλ γλυκουλικες κινησεις απο τον Κωστα, και με την Σοφια να με κοιταει συνέχεια πονηρά. Έβλεπα ποσο χαιροταν βέβαια για μενα.

Οταν γυρνουσαμε σπιτια μας του προτεινα να ερθει στο δικό μου.

Κωστας: Γιατι θες να με ξεμοναχιασεις;

Νεφελη: Εγω; Ποτε.

Γιάννης: Τι ειναι αυτα που ακουω; Δεν θα μαγαρισεις εσυ τον φίλο μου.

Σοφια: Σκασε και συ.

Κωστας: Οχι οχι αστον να μιλήσει. Να με υπερασπιστει.

Νεφελη: Ειστε βλαμμενα αυτο εχω να πω εγώ.

Οταν φτασαμε σπίτι, μπηκε μεσα και τον βοηθησα να κάτσει στον καναπέ. Γαμω τις πατεριτσες του γαμω.
Αφου καθισε εμεινα να τον κοιτάω.
Δεν μπορώ να παρω τα ματια μου απο πανω του. Και αυτό φιλες και φιλοι ειναι κακο.

Stuck with my frenemyOù les histoires vivent. Découvrez maintenant