Stuck with my frenemy

75

Κωστας: Γιατι δεν ειπες κατι ρε κοριτσι μου;

Νεφελη: Γιατι μου ξεκαθαρισες τι ήθελες ρε Κωστα και η συμπεριφορά σου μετα μου έδειχνε οτι δε σε ένοιαζε...να ερθω λοιπόν και να σου πω τι;

Κωστας: Ο λογος που έκανα οτι δε με ενοιαζε ήταν επειδή νομιζα οτι με ακύρωσες επειδή ξενερωσες.

Νεφελη: Αχ μπραβο βρε πουλια στον αερα πιάνεις. Νομιζα το ξεκαθαρισαμε αυτό.

Κωστας: Συμφωνησα στο τελος γιατί δεν ηθελα να τσακωνομαστε αλλο. Η σκεψη δε μου ειχε φύγει απο το μυαλο.

Νεφελη: Ξεροκεφαλος ρε φιλε...

Κωστας: Τελος παντων, αλήθεια νιώθεις ετσι; Δηλαδή... Ακομα και τωρα που εισαι με τον αλλον;

Νεφελη: Κώστα... Δε στο λεω για να το πάρεις πανω σου, και αν τολμησεις να με κοροϊδεψεις θα φας κλωτσιά στο χτυπημενο ποδι...  Αλλα δεν συγκρίνεται αυτό που νιώθω μαζι σου με αυτό που νιώθω για τον Θανο.

Ενα χαμογελο παει να ξεφυγει αλλα το μαζεύει οταν βλεπει την αγρια έκφραση μου.

Κώστας: Δηλαδη...

Ξεκιναει να λεει και έρχεται πιο κοντά μου,βάζοντας το χερι του γυρω απο τους ωμους μου.

Νεφελη: Ας μη το αναλύσουμε άλλο. Δηλαδή. Τελεία. Ας μείνουμε εκεί.

Κώστας: Εχεις δικιο ας μη το συζητήσουμε άλλο.

Με πλησιαζει ακόμα πιο πολύ και η καρδια μου παει να σπάσει. Οταν τελικά ενώνει τα χειλη μας, αρχιζουν οι γνωστές πεταλούδες να κάνουν παρτι στο στομαχι μου.

Δε θελω να φανω γραφικη. Αλλα διακοπτω το φιλι.

Νεφελη: Κωστα περιμενε. Εξακολουθώ να μη θελω απλά μια φάση. Δεν μπορώ να μεινω μονο σε αυτό μαζι σου το ξερω.

Κωστας: Σταματα.

Μου λεει σαν να μην ακουσε λεξη που του ειπα και με ξαναφιλησε.

Παω να ξαναμιλησω αλλα δε μ αφηνει.

Κωστας: Δεν κουράστηκες να σκέφτεσαι τι είναι σωστο και τι λάθος; Απλα ζηστο λιγο, σκεψου μετα.

Σαν υπνωτισμενο σκατο που ημουν εκείνη την ωρα, τα λογια αυτά αρκούσαν για να με κανουν να ξεχασω το οτιδήποτε.

Ειχα όντως κουραστεί.

Τον φιλαω με περισσότερο πάθος απο πριν, και αυτό εξιταρει ακομα περισσότερο τον Κωστα, ο οποίος περναει τα χερια του απο τα μαλλια μου και τα τραβαει απαλά. Δαγκώνω τα χειλη του και αναστενάζει. Παιρνει τα χερια μου και τα κολλαει με τα δικά του στον τοιχο του ασανσέρ που ακουμπουσα. Η καρδια μου χτυπαει σαν τρελή μεχρι που μια γνωριμη φωνή μας διακόπτει.