+18 Aşk Engel Tanımaz...

Bölüm-31-|Lay lay lom!

Selam:) Bu bölümü baya bir seveceğinizi tahmin ediyorum:) Hadi bakalım bol bol ZeyKer ve aksel can kardeşleri ile baş başa bırakıyorum sizleri^^ Keyifli okumalar. Beğenmeniz dileğiyle:)

~

" Hım.. bu nasıl? Yarın bunuda giye bilirsin.. çok hoş bir elbise bence. Ne dersin?"

Yatakta oturmuş karşımda dolabımla adeta bir savaş içine giren halama bakarak iki saatdir eline aldığı her elbise için yaptığı şeyi yapıyorum. Kafamı aşağı yukarı sallayıp beğenmiş gibi süzüyorum uzun uzun elbiseleri. Aslında hiçbirinide beğenmedim. Anlamadım zaten.. hangi ara engin'in teklifini kabul ettim. Ne ara engin gitti? Halam benim kolumdan tutup hangi zaman diliminde odaya sürükledi? Hiç anlamış değilim. O ara tek farkede bildiyim şey keremin şaşkınlık birazda.. hayır hayır baya öfkeyle bana bakması oldu. O an sinirle kabul ettim ama aslında bende gitmek istemiyorum. Ee ne demişler; Öfkeyle kalkan zararla oturur. Tabi.. boşuna konuşmuyor insanlar. İstemeye istemeye sırf kerem'in inadına gideceğim. Beni nasıl kudurtuyorsa bende kudurtucam beyefendini sinirden. Görsün gününü!

" Eee? Bu nasıl? Hı? Ay yok! Ben bunu pek beyenemedim.. yok yok. Bu olmaz."

Kendi kendine konuşan halamın elindeki elbiseyi yere fırlatmasını şaşkınlıkla izleyip gözlerimi bereltiyorum. Kaşlarını çatıp tekrar dolabın içindeki kıyafetlerin arasında kayboluyor. Oflayarak sarkıtdığım bacaklarımı toplayıp bağdaş kuruyorum. Bir anda açılan kapıyla beraber irkilerek odaya dalan kerem'e çeviriyorum bakışlarımı. Kapıyı kapatmadan öfkeli gözleriyle gözlerime bakarken bir kaç adım atıyor bana doğru.

" Hala! Çık dışarı.." Şaşkınlıkla halam elindeki elbiseyi ger dolaba asıp yavaş yavaş ilerleyerek çıkıyor odadan kapıyı ardından örterken. Kaşlarım benden bağımsız öfkeme meydan okurmuşcasına çatıldığını fark ettiyimde istifimi bozmadan koyu yeşillere bakmaya devam ediyorum. Gözlerini benden ayırıp etrafta yere saçılmış elbiseleri süzüyor. Alayla dudakları yukarı kıvrıldığında kollarını göğsünde bağlayarak gözlerime dikiyor gece siyahlığına dönmüş yeşillerini.

" Bakıyorum da! Şimdiden hazırlanmaya başlamışsın yarın için. Ne o? Çokmu heyecanlısın?!" Ayağa kalkıp dudaklarında esir kalan alaylı gülümsemeyi yerleştiriyorum suratıma. Kollarımı göğsümde aynı kerem gibi bağladığımda dikkatle beni süzüyor gülümsemesi yavaş yavaş silerek.

" Bakıyorum da! Sende pekbir meraklısın. Ne o? Seni çokmu ilgilendiriyor?!" Saniyeler içinde deyişen yüz ifadesine bakarak keyifle içimdeki cadolozun kahkaha seslerini dinlemeye koyuluyorum. Hızla yanıma gelip önümde duruyor öfkeden büyüyen göz bebekleri ile. Kollarımı bağladığım göğsümden çözerek iki yanıma düşmesine izin veriyorum. Dudaklarımdaki alaylı gülümsemeyi silip öne doğru bir adım atıyorum gözlerimi yeşillerinden ayırmadan.

" Evet! İlgilendiriyor.. tahmin edemeyeceğin kadar çok ilgilendiriyor hemde! O yüzden.. sen. Yarın. O adamla. Hiçbir. Yere. Gitmeyeceksin!" Önümde salladığı parmağına bakarak gülüyorum kendime engel olamayıp. Benim aksime bir saniye bile rengini deyişmeyen gözleri ve çatılan kaşları son derece kerem'in ciddi olduğunu kanıtlıyor.

" Allah Allah ya.. öylemi canım?!"

" Aynen.. canım!"

" Biliyormusun? Çok yanılıyorsun canım! Gideceğim.."

" Ha? Sen öyle san! Gitmeyeceksin.."

" Pardon da? Buna kim karşı çıkıcak? Hı? Sen mi?!"