+18 Aşk Engel Tanımaz...

Gözleri gülen kızın geride bıraktığı hayaller...

Merhaba.. Allah hepinizden razı olsun öncelikle. Sağolun. Başımız sağolsun, cümlemizin. Amin.

Allah razı olsun sizlerden, başımız sağolsun hepimizin.. umarım, umarım Rabbim mekanını cennet eyler, günahlarını bağışlar. Hikayeyi silme, devam edecek misin demişsiniz? Asla.. silmekte ne demek. Yazdıklarında yaşıyor şu an o.. her bir kelimesinde harfinde Zeynep var, nasıl kıyarım, yapamam ki. Bu hikayeye hiç bir zaman dokunmayacağım.. istesem bile dokunamam, elim kalkmaz, içim kaldırmaz. Aksine.. uzun bir zamandır bu açıklamayı yapmayı, kendime gelebilmeyi bekledim. Hala da yastığı sıcacık, sarınıp uyuduğu battaniyesi sıcacık, kitapları Zeynep kokuyor.. buna dayanmak inanın çok zor, çok iyrenç bir duygu. Elbiseleri dolabında asılı kalmış öylece, ayakkabıları yerli yerinde öylece duruyor.. hergün, her Allahın günü bunları görüp, düşünerek, yaşayarak dayanmak kolay değil. Yemin ederim hiç değil.. kardeşimi kaybettim ben. Canımdan can gitti.. sesi hala kulaklarımda, gülüşü hala gözümün önünde, tüm herşeyi silinmiyor hafızamdan.

Aylar geçmesine rağmen çok fazla şey taze, sıcacık daha.. duygularımız bile. Zeynep'in yokluğu dahil..

Zeynep'in çok istediği bir şey vardı. Bir türlü zaman ayırıp gerçekleştiremediği.. yeni bir hikaye hazırlıyordu. Kurgusu, karakterler, hikaye tamamı ile hazırdı. Olmadı ama.. zaman alehine oynadı, izin vermedi bazı şeylerin gerçekleşmesine. Yazarken tanık olmuşdum bir keresinde ve kendisi bana aynen şöyle söylemişti, ne eksik ne fazla..

" Ya kızım Aşk Engel Tanımaz çok iyi gidiyor şu anlık ama insanların bir şeye yoğunlaşıp aynı şeyleri okuması, aynı heyecanları yaşaması, aynı aşklara şahit olması bana biraz saçma geliyor.. ister istemez değişik duygular, sevinçler, hayatlar ve hikayeler arıyor insanın gözü. Daha farklı, daha tatlı, daha aşk dolu.."

" Eee, yani, ne düşünüyorsun? Kız ne var kafanda anlat bakem?" Dediğimde kocaman gülerek tabletini kapıp yanıma gelmişti o zamanlar. Sevincinden yerinde duramayınca hatta yemişti benden kafasına şaplağı..

" Bende aynısını yapıyorum tatlııım! Yeni hikaye hazırlıklıkları.. tanıştırayım kuzencim, Ayrılsakta Beraberiz!"

Aklıma gelince benim de hayalini gerçekleştirmek ne bileyim içinde kalan o masumiyyeti, samimiyeti, içtenliği Zeynep gibi olmasa da, onun gibi yapamasam da, beceremesem de, Yazar Zeynep'in anısına denemek, yazmak istiyorum.. bilmem nasıl olur, ister misiniz sizlerde ama. Sonuçta alışmışsınız Zeynep'in yazım tarzına, benim gibi alışıksınız onun güzelliklerine, yüreğinden parmaklarına dökülen içtenliğe..

Ben bu kadar kolay onun unutulmasını istemiyorum, emeklerinin böyle bu şekilde harcanmasını istemiyorum. Ruhen yaşatmak istiyorum ben Zeynep'i..

Desteklerimizden destek alaraktan, Zeynep ölmedi, yaşıyor diyelim mi hep beraber?

Onu ne kadar çok sevdiğinize şahit oldum ve eminim, Zeynep hala bizim kalbimizde.. onu unutmayalım, unutulmasın bu güzel gülen kız olmaz mı?