+18 Aşk Engel Tanımaz...

Bölüm-61-| Bu hikayenin sonu yok.. hiç bitmeyecek!

Merhabaa:) Kusura bakmayın azıcık gecikti bölüm^^ Bacağım yürürken bir anda sakatlandı. Burkuldu mu bilmiyorum ama yere basması biraz zor benim için:) Çok teşekkür ederim herekese. Vermiş olduğunuz voteler için, yaptığınız yorumlar ve desteğinizi eksik etmediğiniz için çok çok teşekkürler:) Yorumlarına dönemediğim arkadaşlarım var.. kusuruma bakmayın lütfen:( En kısa zamanda söz döneceğim. Ayrıcada belirtmek istiyorum ki bölüm kısa olabilir. Malum nedenlerden ki, biliyorsunuz zaten:) Bölüm yorumlarında görüşmek üzere^^

Keyifli okumalar dilerim..

Beğenmeniz dileğiyle efendim:)

~

Günler hızla gelip geçiyor bizim buralarda. Evimizi tüm işlemleri hallederek aldıktan sonra tamamen bizim oluyor artık. İçinin eşyalarını, odaların perdelerini, banyonun kabinini, tuvaletin klozetine kadar her bir detayını seçerken, kerem yanımdan ayrılmıyor bir saniye bile. İstediğim gibi ilerliyor hayatım. Düğünümüze az kaldı.. mutlu ve huzurluyum aslında ama içimi kemiren garip birşeyler var. Nedir bilmiyorum.. sadece hissettiğim şey'in ismi yok! Adlandıramıyorum, bir sıfat biçipte duygularımı tercuman edecek şansım yok. Kafamı tamamen düğünümüze odaklı bir şekilde tutmaya çalışsam da olmuyor. Aklım başka bir yerde mi, evet! Nerde olduğunu biliyor muyum, yine evet! Şu adamlar.. bir türlü aklımdan öğrendiğimden beridir çıkmayan adamlar. Mafya mı deniliyor işte ne haltsa.. kerem'i yanımdan ayırmak gelmiyor hiç. Geçen hafta tüm manşetlerde biz vardık kerem'le. Herkes biliyor evleneceğimizi. Tüm basın, şirket ve şirketteki çalışanlar, ortaklar bile biliyor artık. Kendimi gazetenin sayfalarında görünce tuhaf olmadım değil ama çok fazla takmamaya da çalıştım desem yalan olmaz hani. Sonuçta doğru bir şey yazmışlar.. doğru bir haber. Benim elimden gelse kimsenin duymasını, bilmesini istemem de işte.. olmuyor o öyle.

" Patrooon?! Bir beyefendi geldiiii! Düğün organizesi için seninle görüşmek istiyoor! Bir bakabilir misin acabaaaa?!"

Aldığım bu gün bilmem kaçıncı derin nefesle kaç dakikadır saksının içinde düşüncelerle boğuşurken, oynadığım çiçeği serbest bırakarak ellerimden eldivenlerimi çıkarıp, masaya bırakıyorum. Seranın içinde yankılanan tok ayakkabı sesi kulaklarımda yankılanmaya devam ediyor diğer yandan da. Saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırarak telefonumu aldığıma emin olduktan sonra ilerliyorum odadan çıkmak için.

Daha kendi düğünümün çiçekleri unutulmuşken insanlar düğün için organizeye geliyorlar. Bunu mutlaka kerem'e hatırlatmam lazım..

~

Öğlen yemek arası tatilde vakit bulmuşken şirketten çıkarak arabama atlayıp seraya gitmek için yola koyuluyorum. Kaç gündür zeynep'i göremiyorum doğru dürüst. Düğün telaşı, ev, düğün davetiyeleri mekanlar falan derken iyice uzak kaldık. Bu kadar şey yapmamıza rağmen üstelik ortada hiçbir şey yok! Tamam düğün mekanı falan hazır evimizde bitti bitecek yarın öbür gün ama gelinlik ve damatlık şu anda içimde adeta bir öküzcesine dıkıdık dıkıdık diğe koşmaktalar. Ne gelinlik hazır nede damatlık.. düğünde neyle gezeceğiz çok merak konusu. Morelim sıfırlarda, aşağlarda sürünüyor böyle. Zaten zeynep'in de düşünceli halleri ara sıra iç çekerek yanlız başına suratı asık bir şekilde oturmaları iyice olmayan moralimi çökertiyor. Tamam anlıyorum yoruldu.. kıyamam ben ona. Bende yoruldum.. yorulmamıza değecek en nihayetinde öyle değil mi?

Aldığım kocaman nefesi dışarı üflerken, seranın önünde durarak emniyet kemerimi çözüp iniyorum arabadan. Arabanın üzerinden seranın açık kapılarıdan içeri göz attığımda toprağın içinde çiçeklerle oynayan yağmur takılıyor gözüme. Zeynep nerde acaba? İçerde olma düşüncesi geç olsada aklıma gelince arabanın kapsını kapatıp, ilerliyorum seraya doğru. Sıcak öldürecek beni varya.. her geçen günde artıyor sıcaklık oranı. Sonunda evde yolda pişip kebap olacağız. Tamam anlıyorum temmuz falan ortalarındayız da bu kadar sıcaklık beni aşar. Özellikle zeynep.. sıcağa dayanamaz. Kıyamam böyle kolları boncuk boncuk kızarır.