BU KİTAP YAVBAH HAYRAN KURGUSU OLUP, YAVBAH FANDOMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR.
Obsesif kişilik bozukluğu olan, bu hastalığı kendine pek dert etmeyen iki genç, kısa bir süre sonra hayatlarının hastalıkları yüzünden karardığı gerçeği ile yüzleşirler.
Tedav...
Merhaba, 5124 kelimelik bir bölüm oldu. Tahminen 25-30 sayfa gibi bir şey oluyor. Umarım beğenerek okursunuz ve yorum yaparsınız :) Bir sonraki bölüm ne zaman gelir bilemiyorum ama hafta içi gelmez, çünkü çok yoğun oluyorum. Beğenmeniz dileği ile :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Söz dizi müziği- EyFet ölüm dansı 2
Söz dizi müziği- Benim Hayatım Bu
Söz dizi müziği-Hafız
Söz dizi müziği- Yavuz
Söz dizi müziği-Bahar
54. BÖLÜM
Part 2
Hayatım bir piano gibiydi. Beyaz ve siyah tuşları vardı. Bazen beyaz, bazen de siyah tuşlara basılıyordu. Çalınan şarkı hüzün ve umut kokuyordu. İlk dinlenişinde mutluluk, huzur veriyordu. İkinci dinlenişte ise derin bir keder siniyordu insanın ruhuna. Kalbine kocaman bir yük oturuyor, en derinlerindeki hüznü bir anda çekip çıkarıyordu içinden. Acımasızlığı, korkusuzluğu, cesareti kalbime konak etmek için derinlerime gizlediğim hüzün kafasını çıkarmış bana bakıyordu. Usul usul kalbime sızıyordu. Ben, bu gece bir gerçekle yüzleşecektim. Ben, bu gece o hüznü koynuma alacak ve sonsuz bir kederle sabahlayacaktım.
Arabanın hızı yavaşlayınca kafamı camdan kaldırıp karşımdaki taş eve baktım. Uçurumun kenarında, tenha, ıssız bir noktadaydı. Normalde insanın kafasını rahatlatmak için çekileceği, rahatlamak isteyeceği bir evdi burası. Lakin bugün bu ev, bir cinayete, bir gerçeğe, bir intikama, bir acıya, bir hüzne, bir parçalanışa tanık olacaktı. Bu gece benim annem ve babam bir nebze bile olsun rahat yatacakları kabirde..
"Emin misin?" dedi, Yavuz. Bunu üçüncü kezdir soruyordu.
"Öfkem büyüyor, Yavuz.." Yutkundum. "Ben, biz bu an için neler-neler çektik. Onun acı çekişini izlemek istiyorum. Benim o lanet gece kalbime konakladığım o derin hüznü, acıyı, çaresizliği anlasın istiyorum."
"Öyle.."
"Bu gece ben o küçük kız değilim, Yavuz. Bu gece ben Ejder denilen o yaratığım.. Bu gece ben acımasız, kalbi buzdan olan biriyim.."
Yavuz'un sesli bir şekilde yutkunduğunu işittim. Onun gözlerine bakmadım. Çünkü bakarsam, gözlerindeki kederi görecektim. Bunu istemiyordum. Ona bakınca küçük, masum bir kız olduğumu görmek istemiyordum. Onun gözlerindeki o küçük kızı görmek istemiyordum. Karnımdaki o minik canın varlığını iliklerime kadar hissetmek istemiyordum. Duygusala bağlamak istemiyordum, kötü, çok kötü biri olmak istiyordum. Ben, bu gece acımak istemiyordum. Arabanın kapısını açıp dışarıya çıktım. Ev hemen ötedeydi. Sadece sekiz adımlık bir mesafede.
