BU KİTAP YAVBAH HAYRAN KURGUSU OLUP, YAVBAH FANDOMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR.
Obsesif kişilik bozukluğu olan, bu hastalığı kendine pek dert etmeyen iki genç, kısa bir süre sonra hayatlarının hastalıkları yüzünden karardığı gerçeği ile yüzleşirler.
Tedav...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
45. B Ö L Ü M
Odada bir başıma uzanmış, kulaklıklarımı kulağıma takmıştım. Yatağın sol tarafı bomboştu. Yavuz'un yatakta hep uzandığı tarafa, yani sağ tarafa uzanmıştım. Yan dönmüştüm. Yastığına sinen kokusu burnuma, ciğerlerime doluyordu. Gözlerimi kapattım. Kulaklıklarımı takmış, şarkıyı açmıştım. Hayallere dalma zamanıydı şimdi; Yanımda o varmış gibi hissediyordum. Kokusu dört bir yanımı sarmıştı. Onun masmavi gözlerinde saklanan çiçek bahçesinde gibiydim. Sadece onun kokusu vardı, sadece o vardı. Burada olsa ne güzel olurdu be Bahar..
Yutkunup sırtüstü uzandım ve ellerimi karnımın üzerine yerleştirdim. Hayal etmeye çalıştıkça hayallerime çomak sokan bir iç sesim vardı. Fazla gerçekçi olması asabımı bozuyordu. Halbuki küçük kız fazlası ile hayalperestti ve o şimdi olsaydı, ne eğlenirdik.. Gözlerimi aralayıp boş boş tavana baktım. Ben Yavuz'u çok özlemiştim. Daha şimdiden özlemiştim. Oysa gideli kaç saat olmuştu ki? Abartma be! dedi diğer Bahar gözlerini devirerek. Akşama gelecek işte!
Dile kolaydı elbet ama kalbe asla değildi. Yorgunluğum sağolsun, geceyi bir şekilde atlatmıştım ama sabah çok zor oluyormuş. Ben bunun böyle olacağını hiç tahmin etmemiştim ki.. Telefonu alıp saate baktım. Daha saat on bile olmamıştı. Öğlene geçiş bile sayılmazdı ve ben kocamı özlüyordum.
Gece Kopuk ile birlikte bizim eve gitmiştik, benimle kalmıştı. Aşağıda, misafir odasında yatmıştı. Keşanlı, Yavuz ve sanırım Fethi de onlarla birlikte Ankara'ya gitmişti. Kopuk'a bir iyilik yapmak istemiştim ben de. Tane'yi öğlen saat bir gibi buraya davet etmiştim. En azından bir iki saat Kopuk ile birlikte vakit geçirirdiler. Yavuz gelene dek..
Tekrardan yan çevrilecekken şarkım kesildi. Bakışlarım telefonun ekranı ile buluştuğunda kalbim hızlandı, sertçe yutkundum. Yavuz arıyordu, hem de görüntülü.. Zaman kaybetmeden telefonu açtım, yukarıya kaldırdım ve kafamı yastığa iyice bastırdım.
"Canımın içi, nasılsın?" Şu an düştüm, kocacığım, kimse kaldırmasın beni mood'undayım. Yutkundum sertçe. Tabii ki içimden söylemiştim bunu.
"İyi değilim, kocacığım.. Seni özledim.." dedim cilveli-cilveli. Yavuz'un ifadesi saniyeler içinde değişti, gözleri kısıldı ve dudaklarında serseri bir tebessüm meydana çıktı.
"Hım.. Belli.." Güldü. "Saat on gibi evde olacağım, hatunum.."
"Hani daha erken gelecektin?" Dudaklarımı büzdüm. "Daha erken gelemez misin?"
"Sağsalim gelin yeter.." Gülümsedim. "Gerisi önemli değil, kocacığım.."
Göz kırptı. Sonra eli ile çenesini kaşıdı. "Ya sen Kopuk'a ne dedin, ne yaptın da sabahtan beri heyecandan sesi titriyordu, şimdi sanki mevlütdeymiş gibi konuşuyor?"
