BU KİTAP YAVBAH HAYRAN KURGUSU OLUP, YAVBAH FANDOMA İTHAFEN YAZILMIŞTIR.
Obsesif kişilik bozukluğu olan, bu hastalığı kendine pek dert etmeyen iki genç, kısa bir süre sonra hayatlarının hastalıkları yüzünden karardığı gerçeği ile yüzleşirler.
Tedav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
35. B Ö L Ü M/ part 1
Keyifli okumalar!
Zamanım az olduğu için part 1 yazabildim sadece 🚬
🔗
Kocaman bir tebessümle baktım yüzüne. Gök mavisi gözleri yüzümde turluyordu. Sanki yüzümün her noktasını ezberlemeye çalışıyormuş gibi bakıyordu bana. Ben onu seviyordum ama o beni daha fazla seviyor gibiydi. Ya da ikimiz de eşit seviyorduk. Sahi o, az önce ne demişti bana? Tiryakinim..
"Gidelim mi?" dedi gözlerini nihayet yüzümden çekip gözlerime dokundurarak.
"O-Olur.." dedim gülümseyerek. Bugün düşüncelerimi bir bavula toplamalı ve kafamdan fırlatmalıydım. Yoksa bütün günümüz ziyan olacaktı.
"Bizimkilere bir şey deme, olur mu?" dedi Yavuz. "Şimdi milyon tane şey söyleyip çıldırtacaklar beni!"
"Onlar senin iyiliğini istiyor, neden böyle yapıyorsun ki?"
Belime doladığı kolu yardımı ile belimi sıkıca kavrayıp beni kaldırdı ve kucağındaki yerimi rahatlatmamı sağladı.
"Güzelim, ben onlar kötülüğümü istiyor demiyorum.." dedi ve dudaklarını yaladı. "Sadece sinir bozucu oluyorlar bazen. Hem şu hamilelik olayını daha hazmetmedim ben! O salak Fethi'yi görmeye tahammülüm yok!"
"Fethi'ye salak demesene.." diye huysuzlandım. Fethi'yi seviyordum. O, çok akıllı, medeni ve beyefendi biriydi. Neden onu günah keçisi ilan etmişti ki? "Günah keçin mi o senin?"
"Ne ee'si? Öyle el ele tutuşunca hamile kalınmadığına göre.." deyip öfke ile kaşlarını çattı. "Ulan bak beni bazı şeyleri düşünmeye, analiz etmeye, anlamaya mecbur bırakma!"
"İster anla, ister anlama.. Çocukların nasıl yapıldığını en az benim kadar sen de çok iyi biliyorsun.."
"Sus!" dedi beni kucağından indirirken. "Vallahi sus, yoksa gidip o herifi geberteceğim! Ben elele tutuşarak hamile kalındığını tahayyül ediyorum! Evet, evet.
Öyle oluyor.."
Yatakta bağdaş kurup bir süre onun kendi kendini avutmasını izledim. Ne kadar da çocuklaşıyordu durumalr farklı olunca. Sanki karşımdaki o iflah olmaz terbiyesiz adam gitmiş, yerine bambaşka biri gelivermişti. Eylem ve Su onun için iki farklı ama tek bir sözcüğe sıkıştırdığı kadınlardı. Kardeşleri! O yüzden kabullenemiyordu durumu belli ki.
Elimi yanağıma koyup, "Oho, elele tutuşarak hamile kalınsaydı ben şu an bilmem kaçıncıya hamileydim!" dedim. Amacım onu duruma alıştırmakken neden sıçıp sıvıyormuşum gibi hissetmiştim anlamıyorum..
